ကေလာျမိဳ႕နဲ႕ တူတဲ့အခ်စ္ (အပိုင္း - ၁)
ေရးသူ - မင္းေသာ္ (အခ်စ္တကၠသိုလ္ မွကူးယူသည္)ကေလာ ျမိဳ႕ေလးသည္ ေဆာင္းဇာပု၀ါပါးကုိ အသာအယာ ရစ္ပတ္၍ ကပုိကရုိႏွင့္
အိပ္ယာမွ ႏူိးထလာသည္။ ေက်းငွက္ကေလးမ်ားလဲ ေအးလြန္း၍ အိပ္ယာ မနိုးၾကသလား။
သုိ႔မဟုတ္ ေဆာင္းခိုေနၾကသလား မသိ။ ေနမင္းဖလ္၀ါသည္လဲ ေရာင္၀ါ မထြန္း
ခ်မ္းရွာလြန္း၍ ေငြႏွင္းဇာပု၀ါကုိ အသာလွပ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသျဖင့္
ပီပီျပင္ျပင္ အလင္းေရာင္ မထြက္ေသးပဲ ျမဴခုိးတုိ႔ျဖင့္ အလင္းတ၀က္
အေမွာင္တ၀က္ႏွင့္ တိတ္ဆိတ္စြာ လွပေနေလသည္။
ညသန္းေခါင္အေက်ာ္ မနက္ေစာေစာမွ အိပ္ယာ၀င္ ရျပီး အိပ္ယာ ေျပာင္းသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေလေသာ မင္းေသာ္တစ္ေယာက္ မနက္ ၅နာရီ ခြဲခန္႔တြင္ အိပ္ယာမွ ႏုိးလာေလသည္။ သူသည္ မည္မွ် အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်ေစကာမူ မနက္ခင္းမ်ားတြင္ ေနာက္အက်ဆုံး ၆ နာရီထားျပီး အိပ္ယာမွ ထေလ့ရွိသည္။ ပုံမွန္ဆုိလွ်င္ သူ jogging ရြရြေျပးျပီး ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကေလာ ေရာက္ေနသျဖင့္ Jogging မေျပးေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ဟုိနား ဒီနား ခဏ ေသြးပူယုံသာ လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ဦးမည္ဟု ေတြးလုိက္သည္။
နံနက္ခင္း၏ အလွအပသည္ ဘာနဲ႕မွ လဲလုိ႕ မရသည့္ တန္ဘုိးေရးမထားပဲ လူသားတုိင္း ခံစားပုိင္ဆုိင္ႏုိင္သည့္အလွျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မင္းေသာ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ နံနက္ခင္းမွ ေဆာင္ယူလာေပးေသာ လန္းဆန္းမႈ အေပါင္း ခေညာင္းေနသည္ျဖစ္၍ ရႊင္လန္း တက္ၾကြေနေလသည္။
အျခားသူမ်ား မနုိးေအာင္ အိပ္ယာမွ အသာအယာထျပီး အခန္းတံခါးေသာ့ကုိ ယူကာ မင္းေသာ္က ၄င္းတုိ႔ ယခု တည္းခုိေနေသာ ကေလာျမဳိ႕ရွိ ေတာင္ေပၚ ဟုိတယ္ေလး၏ ေလွကားထစ္ေလးမ်ားမွ တျဖည္းျဖည္း ဆင္းလာမိသည္။ အျပင္ကုိ ထြက္လုိက္သည္ႏွင့္ ေအးျမေသာ ေဆာင္းေလက ေ၀့၍ တုိက္လုိက္သျဖင့္ ၀တ္ထားေသာ Jacket ကုိ ဇစ္ဆြဲလုိက္ျပီး Hoodie ေလးကုိ ေခါင္းတြင္အုပ္၍ အသာ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။
ယခု ဒီဇင္ဘာလက ခရီးထြက္၍ အေကာင္းဆုံးလဟုပင္ဆုိရမည္။ ခရစ္စမတ္၊ ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္မ်ား ရွိသည့္အတြက္ ပိတ္ရက္ရွည္မ်ားေၾကာင့္ အလုပ္ လစ္ဟင္းမႈ နည္းပါးလွသည့္အျပင္ မိမိတုိ႔ ကုမၸဏီႏွင့္ဆက္ဆံေနေသာ ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မ်ားမွာလည္း ပိတ္ရက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အဆင္ေျပလွေသာ ကာလမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မင္းေသာ္တုိ႔ ကုမၸဏီ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ခရီးထြက္သည့္အခ်ိန္ကုိ ဒီဇင္ဘာလထဲတြင္ fixed လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
မင္းေသာ္တုိ႔ အဖြဲ႕ ေနျပည္ေတာ္မွ မေန႕က ညအိပ္ၾကသည္။ ရန္ကုန္မွ တက္လာေသာ အဖြဲ႕က ေနျပည္ေတာ္မွာ လာေပါင္းၾကျပီး မနက္ပုိင္း ေစာေစာ ကေလာသုိ႔ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကေလာျမိဳ႕သည္ ေနျပည္ေတာ္မွ သြားပါက ကားျဖင့္ ၄ နာရီခန္႔သာ ေမာင္းရသည့္အတြက္ အဆင္ေျပလွသည္။ ရာသီဥတုအေျခအေန အရသာမက တည္းခုိရန္ ဟုိတယ္မ်ားစြာ ရွိျပီး ေစ်းကလဲ အသင့္အတင့္ပင္ျဖစ္သျဖင့္ ဒီႏွစ္အတြက္ ကေလာကုိ ေရြးလုိက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
နက္ပုိင္း ေရာက္သည္ဆုိေသာ္လည္း ညသန္းေခါင္းေက်ာ္ ေနာက္ေန႔ မနက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အားလုံး အိပ္ေနၾကပါေသးသည္။ အဖြဲ႕သားမ်ား ခရီးပန္းေနၾကဟန္ရွိသျဖင့္ GM ဦးထြန္းေမာင္က မနက္ ၈နာရီမွ နံနက္စားစားျပီး အျပင္ထြက္ၾကမည္ဟု အစီအစဥ္ကုိ ႀကိဳတင္ေၾကျငာထားေလသည္။ ဦးထြန္းေမာင္မွာ အသက္ ၄၀ ခန္႕ရွိျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏူပ်ိဳေသာ မ်က္ႏွာနွင့္ အားကစားသမား ပုံစံ ကုိယ္ခႏၵာတုိ႕ေၾကာင့္ အလြန္ဆုံး ၃၅ ႏွစ္ခန္႔သာ ထင္ရေလာက္သည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ သေဘာကလဲ ေကာင္း၊ လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ရာတြင္ တိက်ျပီး စည္းကမ္းၾကီးလွသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဇီဇာ မေၾကာင္သည့္အတြက္ လူခ်စ္လူခင္မ်ားၿပီး အားလုံးက ကုိႀကီးဟုသာ ေခၚၾကေလသည္။
မင္းေသာ္မွာ မားကက္တင္းဟုေခၚေသာ ေစ်းကြက္ ဌာနမွ လက္ေထာက္ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႕ ကုမၸဏီမွာ ႏုိင္ငံတကာ မွ စက္ပစၥည္းမ်ား၊ စက္အပို ပစၥည္းမ်ားအား ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားသို႔ တင္ဒါတင္သြင္းသည့္ ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္သည္။ လုပ္သက္ ၂ ႏွစ္အတြင္း မင္းေသာ္၏ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမႈ၊ အလုပ္အကုိင္ ကၽြမး္က်င္မႈႏွင့္ ဘာသာစကား ကၽြမး္က်င္မႈတုိ႔ ေၾကာင့္ မၾကာခဏ ရာထူးတက္ခဲ့ျပီး ယခု အားလုံးထဲတြင္ အသက္ အငယ္ဆုံး လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ပါသည္။
ေလွကားထစ္မ်ားကုိ ျဖတ္ကာ နံနက္ရႈခင္းမ်ားကုိ ခံစားေနရင္း လမ္းေဘးတြင္ ေရကူးကန္ တစ္ခုကုိ မင္းေသာ္ ျမင္လုိက္ရေလသည္။ ေဆာင္းတြင္း ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးနဲ႕ ဘယ္လုိလုပ္ ေရကူးရမလဲဟ ဟု ေတြးမိေသာ အေတြးမ်ား ေရကူးကန္ ေဘးရွိ စာတန္းတစ္ခုကုိ ျမင္သည့္အခါ ေနလာသည့္ ႏွင္းလုိေပ်ာက္သြားသည္။ ေရကူးကန္ရွိ ေရမ်ားကုိ အေႏြးေပးထားေၾကာင္း ေဖၚျပထားသည့္ ဆုိင္ဘုတ္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ေရစိမ္ခ်င္ေသာ္လည္း ေရကူး ေဘာင္းဘီႏွင့္ မ်က္မွန္က ပါမလာသျဖင့္ စိတ္ေလွ်ာ႔လုိက္ျပီး လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနလုိက္သည္။
ဟုိတယ္မွာ ဘန္ဂလို ပုံစံျဖစ္ျပီး အိမ္ကေလးမ်ားကုိ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚတြင္ ၀ုိက္၍ ေဆာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာင္ေျခဘက္ျခမ္းတြင္ ကားပါကင္ရွိေလသည္။ ေတာင္ေျခ ကားပါကင္ႏွင့္ တည္းခုိအိမ္မ်ားကုိ ေလွကားထစ္ေလးမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားျပီး ေလွကားေဘးတြင္ ပန္းပင္ေလးမ်ားအား စုိက္ပ်ိဳးထားသျဖင့္ ပန္းဥယာဥ္ထဲတြင္ ေနရသကဲ့သို႕ရွိသျဖင့္ အဆင္ေျပလွသည္။ ေဆာင္းေလ တသုန္သုန္ အျဖဴးတြင္ ပန္းေလးမ်ား၏ ရနံ႕က ေဆာင္းရနံ႕ႏွင့္ ေရာယွက္ကာ ကလူက်ီစယ္ေနသေယာင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကေလာျမိဳ႕ေလးအလွအပတရားကုိ ပုိမုိျပည့္စုံေအာင္ ဖန္တီးေနသလုိပင္။
ပန္းျခံထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသာ မင္းေသာ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ေရွ႕ဘက္ ေပတစ္ရာခန္႔တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနေသာ ၀င္းလဲ့ႏြယ္ႏွင့္ အေတြ႕မွာ ရုတ္တရက္ တန္႔သြားသည္။ ၀င္းလဲ့ႏြယ္သည္ ပေရာဂ်က္ဌာနဘက္က အင္ဂ်င္နီယာ မေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး သူနဲ႕ မၾကာေသးမီကမွ ကုမၸဏီတြင္ ခင္မင္ခဲ့ၾကသူ ျဖစ္သည္။ သူ႔ထက္ အသက္ငယ္ေသာ မိန္းကေလးျဖစ္ေသာ္လဲ ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းျဖစ္၍ မႏြယ္ ဟု သာ မင္းေသာ္ ေခၚသည္။ ႏြယ္ သည္ အနီေရာင္ ထရက္ဆုေခၚ အားကစား ၀တ္စုံ ၀မ္းဆက္ ၀တ္ထားသျဖင့္ ထင္လင္း လွပေနေလသည္။
ႏြယ္ သည္ ကုိယ္ခႏၵာ ခပ္သြယ္သြယ္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လဲ ကုိယ္လုံး ကုိယ္ေပါက္ လွပသည္ဟု ေျပာလုိ႔ရသည္။ က်စ္လ်စ္ျပီး အကိတ္ပုံစံ မျဖစ္သျဖင့္ ႏြယ့္ကုိ ပိန္သည္ဟု ထင္ၾကသည္။ ရုံးခ်ိန္မ်ားတြင္လဲ ပြေသာ ခါးရွည္ ဘေလာက္စ္ အကီ် ၤမ်ားသာ အ၀တ္မ်ားသျဖင့္ ႏြယ့္ကုိ ပိန္သေယာင္ ထင္ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ႏြယ္သည္ ပစၥည္းရွိ လူတန္းစားျဖစ္သည္ကုိ ယခုမွ မင္းေသာ္ ေတြ႕လုိက္ရသည္။
ႏြယ္၏ လုံးက်စ္ေသာ ရင္သားမ်ားသည္ bra ၏ ပင့္တင္ေပးမႈေၾကာင့္ ျဖိဳးေမာက္ေနသည္ကုိ ပါးလႊာေသာ track suit ကုိ အလင္းေရာင္ ျဖတ္သြားျခင္းမွ တဆင့္ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ မာလကာသီး အႀကီး အရြယ္ခန္႔ ရွိသျဖင့္ အနည္းဆုံး ၃၃-၃၄ ခန္႔ ရွိမည္။ ဆက္၍ ၾကည့္မိေသာအခါ ၂၅ ဆုိက္ခန္႔ရွိ ခါးႏွင့္ စြင့္ကား လုံးက်စ္ေသာ တင္သားမ်ားကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ႏြယ္၏ တင္ပါးသည္ အလြန္ကိတ္၍ လွသည့္အထဲ မပါေသာ္လဲ သူ၏ က်ဥ္ေသာခါးေၾကာင့္ အခ်ိဳးအဆက္က် လွပေနပါသည္။
မင္းေသာ္သည္ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ မ်က္ေတာင္ မခတ္ စုိက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ သူ႔အၾကည့္မ်ား၏ ပါ၀ါေၾကာင့္လားမသိ။ ႏြယ္က သူ႕ဘက္ကုိ လွည့္ၾကည့္လာသည္။ မိန္းကေလးမ်ားသည္ သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ေနေၾကာင္း ဆဌမအာရုံႏွင့္ သိၾကသည္ဟု ၾကားဘူးသည္။ ႏြယ့္မ်က္ႏွာ လွည့္လာသည္ကုိ ေတြ႕လုိက္သည္ႏွင့္ မင္းေသာ္ သူ၏ ေခၚေတာ အၾကည့္မ်ားကုိ ဒီဂရီ ေလွ်ာ့လုိက္ျပီး စတင္ႏူတ္ဆက္လုိက္ေလသည္။
“မႏြယ္ တစ္ေယာက္တည္းလား”
“ေအာ္..ကုိမင္းေသာ္ပါလား။ ဟုတ္ကဲ့ ႏြယ္ တစ္ေယာက္တည္းပါရွင္”
မိန္းကေလးမ်ားသည္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလွသည္။ ႏြယ္သည္ သူ႕ကုိ မင္းေသာ္ၾကည့္ေနသည္ကုိ သိေသာ္လည္း ယခုမွ ေတြ႕သေယာင္ ဟန္ေဆာင္သည္။ ဣတၳိ ၀ကၤ နဒီ၀ကၤ ျမစ္တုိ႔သည္ ေကြ႔ေကာက္သကဲ့သုိ႔ မိန္းမတုိ႔သည္လည္း ေကြ႕ေကာက္သည္ဟု ၾကားဘူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေကြ႕ေကာက္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ႏြယ္ ၏ စိတ္ထားကုိ သူမျမင္ဘူးပါ။ သုိ႔ေသာ္ ႏြယ္၏ လွပေသာ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားသည္ မင္းေသာ္၏ စိတ္ထဲတြင္ ေဆးမင္ေၾကာင္ တက္တူးထုိးသကဲ့သုိ႔ စြဲျမဲသြားပါေလသတည္း။
"ေအာ္…မႏြယ္က ညက ေနာက္က်တဲ့ဟာကုိ.. ေစာေစာ ထႏုိင္တယ္ေနာ္"
"ႏြယ္က မနက္ဆုိ မုိးလင္းတာနဲ႕ အိပ္ယာထဲေနလုိ႔ မရဘူး အျမဲေစာေစာႏူိးတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဟုိေတြးဒီေတြးနဲ႔ ပန္းျခံထဲ လမ္းလာေလွ်ာက္ေနတာ"
"ေအာ္…က်ေနာ္စကားေျပာလုိက္လုိ႔ မႏြယ္ အေတြးပ်က္သြားတယ္ ထင္တယ္။ ေဆာရီးေနာ္"
ႏြယ့္မ်က္ႏွာ ရွက္ျပဳံးေလး တစ္ပြင့္ ေပၚလာျပီး မဟုတ္ပါဘူး ကိုမင္းေသာ္ရယ္ ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မင္းေသာ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိသည္ႏွင့္ အခန္းျပန္ျပီး ေရခ်ိဳးလုိက္ဦးမယ္ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္ လမ္းခြဲခဲ့ေလသည္။ ႏြယ္က စကားေျပာျပီး တဖက္သုိ႔ အလွည့္တြင္ ေက်ာလည္ထိ ရွည္လွ်ားေသာ ဆံပင္က ၀ဲသြားျပီး ေနေရာင္ျခည္ ပါးပါးက ႏြယ့္ဆံပင္ရွည္မ်ားၾကားမွ ျဖာက်သလုိ လွပေသာ ႏြယ့္ ပုံရိပ္ကုိ မင္းေသာ္ ေဘာနပ္စ္အျဖစ္ရလုိက္ေလသည္။
မင္းေသာ္ သိရသေလာက္ ႏြယ္က ေမြးခ်င္း ၃ ေယာက္ ရွိသည္။ ယခု ကုမၸဏီတြင္ သူႏွင့္ ၂ ႏွစ္ႀကီး ၂ ႏွစ္ငယ္ျဖစ္ေသာ ၀င္းလဲ့သြယ္ ႏွင့္ အတူတူ လုပ္ေနၾကျခငး္ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔အထက္က အစ္ကုိလား အစ္မလားေတာ့ မင္းေသာ္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိ။ သြယ္က ၀ယ္ယူေရးဌာနမွ ျဖစ္သည္။ သြယ္က စကားသြက္ျပီး မ်က္ႏွာခ်ဳိသေလာက္ ႏြယ္က စကားနည္းျပီး အေနေအးသည္။ ႏြယ္က မ်က္ႏွာကုိ သနပ္ခါး ပါးပါးလိမ္းလာတတ္ျပီး ထင္ေပၚမႈမရွိလွေပ။ သုိ႔ရာတြင္ အလုပ္ကုိ တာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္တတ္သျဖင့္ အထက္လူႀကီးမ်ား ႀကိဳက္ၾကသည္ဟု သိရသည္။
သြယ္သည္ သူ၏ ေတာင့္တင္းေသာ ခႏၵာကုိယ္ ေပၚလြင္ေအာင္ အ၀တ္အစားကုိ ဖက္ရွင္က်က် ၀တ္ေလ့ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရုံးတြင္ လူႀကိဳက္မ်ားသည္။ ေတာင့္တင္းေသာ ခႏၵာကုိယ္ရွိသည့္ သြယ္သည္ ၃၅-၂၅-၃၆ ေလာက္ ရွိမည္ဟု မင္းေသာ္တုိ႔ လူငယ္ စကား၀ုိင္းမ်ားတြင္ ေျပာၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သူ၏ ထက္ျမက္ေသာ ပုံစံႏွင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈျမင့္မားသည့္ ပုံစံေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ ရွိန္ၾကသည္။
မင္းေသာ္ ႏြယ့္ကုိ အလုပ္စ၀င္တုန္းက တခါ ျမင္ဘူးသည္။ ႏြယ္ႏွင့္ သြယ္ သည္ ကုမၸဏီတြင္ အမ်ားၾကိဳက္ေသာ ႏွင္းဆီခုိင္ေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သြယ္က ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳပီပီ ဖက္ရွင္ ဒီဇုိင္းမ်ား ၀တ္တတ္သျဖင့္ ပုိနာမည္ႀကီးသည္။ သုိ႔ရာတြင္ မင္းေသာ္က ႏြယ္၏ ရွင္းသန္႔ေသာ မ်က္ႏွာကုိ သေဘာက်မိခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အမွတ္မထင္ ခင္မင္ခြင့္ရေသာ္လဲ အေနအထုိင္ေအးေသာ ႏြယ္ ၏ ပုံစံကုိ ရွိန္ေနသလုိျဖစ္ေနမိသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းစရန္ ခက္ျပီး ယခုအေနအထားတက္ ထပ္ျပီး မတုိးႏုိင္ခဲ့ေသးပါ။
မင္းေသာ္က မားကက္တင္း လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္၍ လုပ္ငန္းသေဘာအရ သိပ္ဆက္စပ္မႈ မရွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကုမၸဏီမွ ပစၥည္းအသစ္တစ္ခု ေစ်းကြက္ထဲသုိ႔ မိတ္ဆက္ျပီး တင္သြင္း ျဖန္႔ခ်ိရာတြင္ မတူညီေသာ ဌာနမ်ားမွ အဖြဲ႕တစ္ခု ဖြဲ႕ျပီး စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရသျဖင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ပတ္ခန္႔ကမွ ႏြယ္ႏွင့္သြယ္ ညီအစ္မႏွင့္ ရင္းႏွီးေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
အခန္းျပန္ေရာက္ေသာအခါ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ အိမ္သာသြားျပီး မနက္ေစာေစာ ေရခ်ိဳးရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ရာသီဥတုေအးေသာ္လည္း ေရေႏြး ရသျဖင့္ ေရခ်ိဳးရသည္မွာ အဆင္ေျပသည္။ ေရခ်ိဳးလုိက္မွ ခႏၵာကုိယ္မွ အခုိးမ်ား ထြက္ျပီး ေနလုိ႔ ပုိေကာင္းသြားသည္ကုိ သိသာစြာ ေတြ႕ရသည္။
ရန္ကုန္တြင္ မင္းေသာ္တုိ႔ ေနေသာ တုိက္ခန္းမွာ အလြန္က်ဥ္းသျဖင့္ ေလ၀င္ေလထြက္ရရန္ အဲကြန္းတပ္ထားရသည္။ ညဘက္ အလြန္ပူေလာင္သျဖင့္ အိပ္မရတုိင္း အဲကြန္း ဖြင့္ျပီးအိပ္တတ္သျဖင့္ မနက္ပုိင္းတြင္ ေနမေကာင္းသလုိ ျငီးစီစီ ျဖစ္ေနတတ္သျဖင့္ အိပ္ယာ ထသည္ႏွင့္ အိမ္သာတက္၊ ကုိယ္လက္ သန္႔စင္ျပီး ေရခ်ိဳးလုိက္ရမွ အခုိးပြင့္ျပီး ေနလုိ႔ေကာင္းသည္ကုိ လက္ေတြ႕သိခဲ့ရသည္။ မင္းေသာ္က ထုိဗဟုသုတကုိ တုိင္းရင္းေဆးဆရာ ဘႀကီး ျဖစ္သူထံမွ ရသည္ျဖစ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိလဲ မိမိသိသလုိ ေျပာျပတတ္သူျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ တစ္ခန္းတည္း အတူေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း ဇင္မ်ိဳးမွာ ေရခ်ိဳးပ်င္းသည့္အတြက္ အပူငုတ္ျပီး မၾကာခဏ ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္သူျဖစ္သည္။ မိမိက က်န္းမာေရး လုိက္စားေသာ္လည္း ဇင္မ်ိဳးမွာ အအိပ္ႀကီးတတ္သူျဖစ္သည္။ ၄င္းသည္ ကြန္ျပဴတာႏွင့္ ဒီဇုိင္းေရးဆြဲေသာ ဒီဇုိင္းနာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ အေပ်ာ္တမ္း ဓါတ္ပုံဆရာျဖစ္သည္။ အလုပ္သေဘာေၾကာင့္ အျမဲ ညနက္တတ္သျဖင့္ အိပ္ယာ၀င္ ေနာက္က်ျပီး အိပ္ယာကုိ ၈ နာရီေက်ာ္မွ ပုံမွန္ ထတတ္သျဖင့္ တခန္းတည္း အတူေနေသာ္လဲ တပါတ္မွ တခါေလာက္သာ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာရင္း ေတြ႕ရသည္။ က်န္ရက္မ်ားတြင္ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ အ၀င္အထြက္သာ ဆုံေလ့ရွိသည္။ အခုလဲ ဒီေကာင္ ေဆာင္းတြင္းေအးေအးႏွင့္ ႏႈိးမည္သူ မရွိတာနဲ႕ ေစာင္ျခဳံ ေကြးေနေလမလား မသိ။
မင္းေသာ္
မင္းေသာ္မွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ရေသာအခါ ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္၀င္ရန္ ေျမလတ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွ ေရာက္လာသူ ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားမွာ အိမ္မွ လက္ငုတ္လက္ရင္း စီးပြားေရး အေျခအေန မဆုိးသျဖင့္ ျပန္ျပီး ေထာက္ပံ့ရန္ မလုိအပ္သျဖင့္ မင္းေသာ္ သုံးစြဲရန္ ေခ်ာင္လည္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ အလုပ္အေထာက္အကူျပဳ လိုအပ္ေသာ သင္တန္းမ်ား တက္ခဲ့သျဖင့္ အလုပ္ပုိ၍ အဆင္ေျပသည္။
ယခု မင္းေသာ္ေနသည့္ တုိက္ခန္းကလဲ မင္းေသာ္ အေဖ ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္ ကိစၥျဖင့္ လာေရာက္စဥ္ ေနထုိင္ရန္ ၀ယ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ျပန္မေရာင္းပဲ အငွားထားခဲ့သျဖင့္ ယခု မင္းေသာ္ ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္လာလုပ္ေသာအခါ ေနထုိင္ေရး ကိစၥ အဆင္ေျပသြားသည္။ မင္းေသာ္ ကုိယ့္အစြမး္အစျဖင့္ ကုိယ္ဆုိပါက လွည္းတန္းတြင္ တုိက္ခန္း၀ယ္ေနဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ မလြယ္ကူနုိင္ပါ။ မင္းေသာ္ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသျဖင့္ တနယ္ထဲသားျဖစ္သူ သူငယ္ခ်င္း ဇင္မ်ိဳးက ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္၀င္ေနသည့္အတြက္ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ အတူတူ ေပါင္းေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္အတြက္အျခားလုိသည္မ်ားကုိ ရွယ္၍ ထမင္းလဲ အတူ ခ်က္စားၾကသည့္အတြက္ ဇင္မ်ိဳး ရွယ္ယာေၾကာင့္ မင္းေသာ္အတြက္ အိမ္အသုံးစရိတ္ သက္သာျပီး တုိင္ပင္ရန္ အေဖၚလဲ ရေလသည္။
ဟုိဟုိဒီဒီ ေတြးရင္း မင္းေသာ္ ေရခ်ိဳးရန္ ေရေႏြးစပ္လုိက္သည္။ ေရေႏြးျဖင့္ ခ်ိဳးေနရင္း ခႏၵာကုိယ္မွ အေၾကာမ်ား ေျပသြားသလုိ ခံစားရျပီး ေနလုိ႔ ေကာင္းသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေရခ်ိဳးျပီးခ်ိန္တြင္ အျပင္ရာသီဥတု ေအးလြန္းလွသျဖင့္ ေဟာ္တယ္မွ ေပးေသာ သဘက္အႀကီးျဖင့္ ခႏၵာကုိယ္မွ ေရမ်ား ေျခာက္သြားေအာင္ ကမန္းကတမ္း သုတ္လိုက္ရသည္။
မင္းေသာ္သည္ မပိန္မ၀ အေနေတာ္ျဖစ္္ျပီး အရပ္ ၅ ေပ ၈ လက္မရွိသည္။ အလြန္ အရပ္မရွည္ေသာ္လည္း က်စ္လ်စ္သည့္ ခႏၵာကိုယ္ ရွိသျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ေျမလတ္သား ျဖစ္သျဖင့္ အသား အညိဳဘက္ လုိက္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ တခ်ိဳ႕ အညာသားမ်ားလုိ မညိဳပဲ အသားလတ္ဟု ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။ သြက္လက္ေသာ ပုံစံႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္သျဖင့္ ကုမၸဏီတြင္ နာမည္ေကာင္းရွိေသာ လူပ်ိဳလူလြတ္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ယခု လက္ရွိ ရည္စား မရွိေသးပါ။
သုိ႔ေသာ္ …သူ၏ အေတြးထဲတြင္ မိန္းကေလး တစ္ဦးက ၀င္ေရာက္ေနရာယူေနျပီျဖစ္သျဖင့္ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ဆုိသည္ကုိ ေငြေရာင္ ပိတ္ကားေပၚတြင္ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈရမည္ ျဖစ္သည္။ မနက္က ျမင္လုိက္ေသာ ႏြယ္၏ လွပေသာ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ား သတိရလုိက္သျဖင့္ မင္းေသာ္ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနေလသည္။ မင္းေသာ္ ပထမ ႏြယ့္ကုိ ျမင္စဥ္က ႏြယ္၏ ရွင္းသန္႔ေအးေဆးေသာ မ်က္ႏွာေလးကုိ သေဘာက်မိခဲ့ျပီး စိတ္၀င္စားမိခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က မင္းေသာ္၏ စိတ္သည္ ယခုေလာက္ မလႈပ္ရွားေခ်။ ႏြယ္၏ လွပေသာ ကုိယ္လုံးကုိပါ ျမင္လုိက္သည့္အခါ မင္းေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ တပ္မက္ေသာ စိတ္ရုိင္းမ်ားပါ၀င္လာ၍ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္း ခ်လုိက္ရပါေတာ့သည္။ ႏြယ့္အေပၚတြင္ သူ၏ စိတ္မ်ား ေျပာင္းလဲစ ျပဳေနပါကလား။ တကယ္ေတာ့ လူ၏ စိတ္သည္ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါကုိ လုိက္ျပီး အျမဲေျပာင္းလဲေနတတ္သည္ဆုိသည္မွာ အမွန္တရားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
မင္းေသာ္ စိတ္ရႈပ္လာသျဖင့္ ဘာမွ ထပ္မစဥ္းစားမိေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္လုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စိတ္သည္ လူက ထိန္းခ်ဳပ္၍ မရစတမ္း သူ႕သေဘာ သူေဆာင္ေနသည္ျဖစ္သျဖင့္ သူ႕၏စိတ္မ်ားတြင္ ႏြယ္သည္ တရစ္ျပီး တရစ္ ရစ္ပတ္ကာ ခ်ည္ေႏွာင္ေနေလေတာ့သည္။ အခ်ိန္မွာ နံနက္ ၈နာရီခန္႔ ရွိေနျပီျဖစ္၍ မင္းေသာ္ အခုမွ ဘာမွ မစားရေသးေၾကာင္း အစာအိမ္က အခ်က္ေပးသံကုိ သတိျပဳမိလုိက္ေလသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ စပုိ႔ရွပ္တစ္ထည္ ေကာက္စြပ္ျပီး မနက္စာစားရန္ အခန္းျပင္ ထြက္လာခဲ့ ေတာ့ေလသည္။
နံနက္စာ စားရန္ restaurant ထဲ ၀င္လုိက္သည့္အခါ လူတစ္၀က္ေလာက္သာ ေရာက္ေနေသးသည္ကုိ သတိျပဳမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ GM ကုိႀကီးကေတာ့ ေရာက္ေနျပီး စကားေျပာေနသည္ကုိေတြ႕ရသည္။ အားလုံး အလုပ္ stress မ်ား မရွိၾကပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
“ေအးေဆး စားၾကေဟ့။ ၈ နာရီခြဲရင္ ကားပါကင္နားမွာ စုမယ္။ ျပီးတာနဲ႕ ပေလာင္ေတာင္ သြားၾကမယ္။ trekking လုပ္မွာဆုိေတာ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္နဲ႕ အၾကမ္းခံတဲ့ ဖိနပ္ေတြ စီးလာၾကေနာ္။ View Point မွာ ဓါတ္ပုံ ရုိက္ၾကမယ္။ ဟုိ ကင္မရာပါတဲ့ေကာင္ေတြ Landscape ရႈခင္းေတြ အရမ္းလွတယ္ ရေအာင္ရုိက္ၾက၊ “
“ဟုတ္ကဲ့ ကုိႀကီး”
“ေအး..ငါကေတာ့ သိပ္မထင္ပါဘူး။ မင္းတုိ႔ ကင္မရာ ရုံးက ေကာင္မေလးေတြ သူတုိ႔ပုံ ရုိက္ခုိင္းတာနဲ႕တင္ အခ်ိန္ကုန္ျပီး ရႈခင္းပုံသက္သက္ကေတာ့ ပါမွာမဟုတ္ဘူးေဟ့… ဟားဟားဟား”
ကုိႀကီးက ေျပာလဲေျပာ ရယ္လဲရယ္ေနပါတယ္။ အလုပ္ကုိ အလုပ္နဲ႕တူေအာင္လုပ္တတ္ျပီး လူမႈေရးပုိင္းနဲ႕ မေရာတတ္ပါဘူး။ activities အစုံ ပါ၀င္ျပီး တက္တက္ၾကြၾကြ ရွိလုိ႔ သူေဌးက အလြန္အားကုိးတဲ့သူပါ။ မင္းေသာ္တုိ႔ ၀န္ထမ္းတုိင္းရဲ႕ ေလးစားအားထားရတဲ့ အတုယူရတဲ့ GM တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္..။
“ကေလာဘူတာနဲ႕ ထင္းရႈးခင္းေလးရွိတဲ့ Church ေက်ာင္းရယ္ ညေန မေစာင္းခင္ ၀င္ၾကမယ္။ ဒါျပီးရင္ ႏွီးဘုရား ဖူးၾကမယ္။ ျပီးရင္ ညစာကုိ သုေမာင္ မွာ ျမန္မာ ထမင္းဟင္း စားမယ္။ ရုံးက ထမင္းပဲ ေကၽြးတာ…။ ကုိႀကီးက ဘီယာ ဒကာခံမယ္။ ဘာေျပာစရာ ရွိလဲ”
“မရွိပါဘူး “
“သေဘာတူပါတယ္”
“ေဟး”
ဆုိတဲ့ အသံေတြ ဆူညံသြားပါတယ္။ ၀န္ထမ္းေယာက္်ားေလးေတြဆီက ထြက္လာတဲ့ အသံပါ။ သူတုိ႔ေတြ ေပ်ာ္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြကလဲလုိက္ရယ္ၾကျပီး ၀န္ထမ္းေတြ အားလုံး ေပ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ အားလုံးကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ ဒီခရီးေလးပါပဲ။ သူမ်ားေတြရယ္ေနၾကလုိ႔ ႏြယ္ေရာ ရယ္ေနလားဆုိျပီး လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ႏြယ္ကလဲျပဳံးေနတာကုိေတြ႕ရတယ္။ ႏြယ္ ျပဳံးရင္ သြားတက္ေလးနဲ႕ သိပ္လွတာပဲကြယ္။ ႏြယ္ကလဲ ရုတ္တရက္ သူ႕ဘက္ ဖ်တ္ခနဲ လွမ္းၾကည့္တာ ေတြ႕လုိက္တယ္။ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေတာ့ မင္းေသာ္ ဒိတ္ ကနဲ ရင္ခုန္သြားပါတယ္။
၈ နာရီခြဲမွာ အားလုံး စုံျပီး ဟုိတယ္က စထြက္ၾကပါသည္။ အိပ္ယာထေနာက္က်လုိ႔ ဘရိတ္ဖတ္ မစားရတဲ့ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေပမဲ့ ကားေပၚက ပါလာတဲ့ ေပါင္မုန္႔ေတြ အာလူးေၾကာ္ေတြ မွ်စားၾကရင္း အားလုံး အဆင္ေျပသြားၾကပါသည္။ ကားစထြက္တုန္းကေတာ့ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ တရားဖြင့္ထားခဲ့တာပါ။ မနက္ခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ အားလုံး လန္းဆန္းေနၾကတာနဲ႕ ကားဆရာကို တရား အျပီးမွာ သီခ်င္း ဖြင့္ခုိင္းၾကပါတယ္။ ကေလာနဲ႕ လုိက္မဲ့ ကေလာျမိဳ႕နဲ႕ တူတဲ့အခ်စ္ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကုိ ကားဆရာက ေရြးဖြင့္ေပးပါတယ္။ အားလုံးလဲ ေပ်ာ္ျပီး ရတဲ့သူေတြ လုိက္ဆုိၾကတယ္ေလ။ မင္းေသာ္လဲ ဟုတ္လား မဟုတ္လား မသိ...ရသေလာက္ သီခ်င္းေလး လိုက္ညည္းရင္းနဲ႕ ေအးျမတဲ့ ကားအဲကြန္းေအာက္မွာ ရင္ထဲ ေႏြးေထြးေနပါေတာ့တယ္။
ကုိယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ကုိ စိတ္ကူးယဥ္
ေအးခ်မ္းလွပ ကေလာလုိ…
------------------------------
အုိ ကေလာျမိဳ႕ေလးလွသလုိပဲ
လွေစခ်င္စမ္းတယ္။
ပေလာင္ေတာင္သည္ View Point ရွိသျဖင့္ ရႈခင္း အေတာ္ လွပသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တက္သည့္လမ္းမွာ မတ္ေစာက္လွသျဖင့္ ေယာက္်ားေလးမ်ားအတြက္သာ အဆင္ေျပျပီး မိန္းကေလးမ်ား အစ အဆုံး တက္ႏုိင္ရန္ မလြယ္ကူလွသျဖင့္ ကားျဖင့္ တက္ျပီးမွ View Point မေရာက္ခင္ တစ္ေနရာတြင္ ရပ္ခဲ့လုိက္ျပီး ေတာင္ေပၚတက္ခဲ့ျခင္းသည္ျဖစ္သည္။
လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ လွပသည့္ လိေမၼာ္ျခံမ်ားႏွင့္ စိမ္းလန္းေသာ လက္ဖက္ျခံမ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္။ လိေမၼာ္သီးမ်ား ျပြတ္သိပ္စြာ သီးေနသည့္ လိေမၼာ္ပင္မ်ားကုိ မင္းေသာ္တုိ႔ မေတြ႕ဖူးၾကသျဖင့္ တအံတၾသ ၾကည့္ၾကသည္။ ရႈခင္းအလြန္လွသည့္ ေနရာမ်ားကုိ ေနာက္ခံထားျပီး ဓါတ္ပုံရုိက္ၾကသည္။
ႏြယ္တုိ႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္ ရွမ္းအက်ီ ၤေလးမ်ားကုိ ၀ယ္လာခဲ့ျပီး ၀တ္လာခဲ့သျဖင့္ ရွမ္းမေလးမ်ားသဖြယ္ လွပေနသည္။ Trekking သြားမည္ျဖစ္သျဖင့္ ေျပာက္က်ား ေဘာင္းဘီႏွင့္ လည္ရွည္ ဖိနပ္စီးထားသျဖင့္ ကြန္မန္ဒုိ စစ္သမီးေလးမ်ားအလား လန္းေနၾကေလသည္။
ႏြယ္က သူ႕ညီမႏွင့္ စကားေျပာေနရာမွ မင္းေသာ္ကုိ ၾကည့္ျပီး လွမ္းေခၚသည္။ မင္းေသာ္ အံၾသသြားေသာ္လည္း ႏြယ္တုိ႔ အနားတုိးသြားလုိက္သည္။
“ကုိမင္းေသာ္ ႏြယ့္ဆီမွာ DSLR တစ္လုံးပါလာတယ္။ ကုိမင္းေသာ္ နည္းနည္းပါးပါးရုိက္တတ္တယ္ မဟုတ္လား။ Facebook ပုံတင္ဖုိ႔ ႏြယ္တုိ႕ညီအမကုိ ရုိက္ေပးပါေနာ္”
"ဟုတ္ကဲ့ ရုိက္ေပးပါ့မယ္။ က်ေနာ္ သိပ္ေတာ့ မရိုက္တတ္ဘူးေနာ္"
"ရပါတယ္ရွင္"
မင္းေသာ္ က ဓါတ္ပုံ ရုိက္တာ ၀ါသနာပါသည့္အတြက္ သူ႕ဖုန္းေလးႏွင့္ ရႈခင္း ဓါတ္ပုံရုိက္ျပီး Facebook တင္ေလ့ရွိသည္။ ဓါတ္ပုံကုိ လွေအာင္ ျပင္သည့္နည္းကုိ သူငယ္ခ်င္း ဇင္မ်ိဳးမွ သင္ေပးထားသျဖင့္ snapseed၊ Photoshop စသည့္ software မ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ျပီးမွ တင္သည့္အတြက္ သူ႕ပုံမ်ား အားလုံးနီးပါး လွသျဖင့္ လူႀကိဳက္မ်ားသည္။ သုိ႔ေသာ္ လူအလွပုံမ်ားကုိသိပ္မရုိက္ျဖစ္ပဲ အရုိက္မ်ားသည္မွာ ရႈခင္းပုံမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။
သုိ႔ေသာ္ ယခု အကူအညီေတာင္းလာသူက သူခ်စ္မိေနေသာ မိန္ကေလး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရုိက္ေပးပါမည္ဟု ျပန္ေျပာလုိက္ေလသည္။ ဇင္မ်ိဳးက ဓါတ္ပုံရုိက္နည္းကုိ အေျခခံ သင္ေပး ထားေသာ္လည္း ကၽြမ္းက်င္သည့္ အဆင့္ထိေတာ့ မေရာက္ေသးသျဖင့္ Manual ေတာ့ မရုိက္ႏုိင္ေသးပဲ ေအာ္တုိ မုဒ္မ်ားျဖင့္သာ ရုိက္ေပးလုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ႕ဆီေရာက္လာေသာ ကင္မရာမွာ ကန္ႏြန္အမ်ဳိးအစား ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ကင္မရာျဖစ္ေနသျဖင့္ ရုိက္သည့္ ပုံမ်ားမွ ပုံထြက္အလြန္လွေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
တစ္ပုံရုိက္ျပီးတုိင္း သူ႕နားလာျပီး ပုံလွ မလွ ၾကည့္တတ္ေသာ ပန္းေလး ၂ ပြင့္ေၾကာင့္ မင္းေသာ္မွာ စိတ္မ်ား အလြန္လႈပ္ရွားေနေလသည္။ ရွမ္း အက်ီ ၤမွာ ေရာင္းတန္း ၀တ္စုံျဖစ္သျဖင့္ ေသခ်ာစြာ ခ်ဳပ္ထားျခင္း မရွိသျဖင့္ လည္ပင္းက အေတာ္ဟုိက္ျပီး ႏြယ္၏ ရင္ညြန္႕ကုိ ျမင္ေနရေလသည္။ ႏြယ္သည္ ရုံးမွေတြ႕သည့္ ပုံစံ အတုိင္းမဟုတ္ပဲ ခရီးသြားေနခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လားမသိ…လြတ္လပ္ သြက္လက္စြာ ျမဴးထူးေနေလသည္။ အနားကပ္လာတုိင္း သူ႕ ကုိယ္သင္းနံ႕ေလးက မင္းေသာ္၏ ရင္ကုိ တဒုိင္းဒုိင္းခုန္ေအာင္ ညဳွိ႕ယူေနေလသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕အနားကပ္ျပီး ကင္မရာထဲမွ ပုံမ်ားကုိၾကည့္ျပီး တစ္ခုခု ေျပာသည့္အခါမ်ားတြင္ ႏြယ့္ ထြက္သက္ေလးမ်ား မင္းေသာ္၏ မ်က္ႏွာကုိ ထိသြားခဲ့သည့္အခါ မင္းေသာ္ အသက္ေတာင္ မရႈပဲေအာင့္ထားမိသလုိျဖစ္ျပီး ႏြယ္ မရွိေတာ့မွ သက္ျပင္းမ်ား အခါခါ ခုိးခ်ခဲ့ရေသာ အၾကိမ္မ်ား ခဏခဏ ရွိခဲ့ရေလသည္။ ဒီပုံစံအတုိင္းဆုိရင္ ဒီညေတာ့ သူအိပ္ေရးပ်က္ရဦးမည္…။
ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အငယ္မ သြယ္ က ပုိဆုိးပါတယ္။ အေရွ႕က ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ သြယ္က ပုိျပီး ေဘာ္ဒီ “ကိတ္” တဲ့ အျပင္ ၀တ္တာစားတာ ပုိျပီး ေဟာ့ပါတယ္။ သြက္တဲ့ ကေလးမျဖစ္ေနေတာ့ မင္းေသာ္ကင္မရာထဲက ဓါတ္ပုံကုိ တခါရုိက္ျပီးတုိင္း လာလာ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူ႕ႏုိ႕ေတြနဲ႔ မၾကာခဏ မင္းေသာ္ လက္ေမာင္းကုိ ဖိမိပါတယ္။ တခါတေလလဲ ေနာက္ေက်ာဘက္ကုိေပါ့။ သြယ္က ဘရာကုိ အမာခံ မ၀တ္ဘူးထင္ပါတယ္။ ထိမိလုိ္က္တုိင္း အိ ကနဲ၊ အိ ကနဲ ျဖစ္ျပီး ဖီလင္ ေကာင္းလုိက္တာ…မေျပာနဲ႕။ မင္းေသာ္ ေအာက္က အငယ္ေကာင္ဟာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကေန ရုန္းၾကြ ကုနး္ထလာလုိက္တာ ဒုကၡေတြ ေရာက္လုိ႕ေနပါျပီ။ သူက မသိသလုိမ်ိဳးပဲ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕- ဘယ္လိုနားလည္ရမွာလဲ မိန္းကေလးရယ္။
ရန္ကုန္မွာ ဘတ္စ္ကားစီလုိ႔ မေတာ္တဆ အသားခ်င္းထိမိတဲ့ အခါ ေနာက္ကုိ ျပန္လွည့္ျပီး မၾကည္ၾကည့္ အၾကည့္ခံရတတ္လုိ႔ မင္းေသာ္ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ ေ၀းေ၀းမွာရပ္တဲ့သူပါ။ ဒါေပမဲ့ တခါက ကားစီးရင္း ေနရာရေတာ့ ေဘးဘက္က ေကာင္မေလးက ကားအျပင္ကုိ သူ႕ခႏၵာကုိယ္ ေစာင္းၾကည့္ရင္းနဲ႕ သူ႕ပခုံးကုိ ႏုိ႔နဲ႕ ပြတ္တာ ခံလုိက္ရဘူးတယ္။ အားနာလုိ႔ သူ႔ပခုံးကုိ က်ံဳ႕ေပမဲ့ ဟုိဘက္မွာ ေနရာက မရွိေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ေတာက္ေရွာက္ထိေနတာမ်ိဳး ၾကဳံခဲ့ဘူးတယ္။ တမင္တကာ အရသာခံေနတာ မဟုတ္ေပမဲ့ ဖုိနဲ႕မ အထိအေတြ႕က ေရွာင္ဖုိ႔ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။ မထူးဘူးကြာဆုိျပီး ဒီအတုိင္း ျငိမ္ေနမိေပမဲ့ ညီေလးက အရမ္းတင္းေနျပီး စိတ္ေတြ အရမ္းေဖါက္ေနတာကုိေတာ့ သတိထားမိခဲ့တယ္ေလ။ ေရွ႕ကလူေတြကုိေတာင္ မၾကည့္ရဲေအာင္ မ်က္နွာႀကီး နီျပီး ျဖစ္ေနခဲ့တာကုိေတာ့ မင္းေသာ္ မွတ္မိပါတယ္။ ေကာင္မေလး ဆင္းေတာ့မွ ေအာင့္ထားတဲ့ အသက္ကုိ သက္ျပင္းခ်ျပီး မွန္မွန္ ျပန္ရႈရတဲ့အထိပါပဲ။
ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ပဲ နာရီ၀က္ခန္႔အၾကာမွာ ကေလာ View Point ကုိေရာက္လာပါျပီ။ View Point မွာရွိတဲ့ ဆုိင္ေလးမွာ ထုိင္ျပီး ႏြားနု႔ိနဲ႕ခ်ာပါတီ မွာစားၾကပါတယ္။ လူေတြကလဲ အရမ္းမ်ားေတာ့ ၀ုိင္းရေအာင္ မနည္းလုထုိင္ၾကရတယ္။ မင္းေသာ္ ၀ုိင္းမရလုိ႔ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနတုန္း သြယ္ က လွမ္းေခၚလုိ႔ သူတုိ႔၀ုိင္းက ခုံမွာ ထုိင္လုိက္ပါတယ္။
“ဘယ္လိုလဲ ဆရာႀကီး ေႏွးလွခ်ည္လား”
“ဟုတ္တယ္ သြယ္ေရ။ ဒီလုိပဲ…ဟုိေငးဒီေငးနဲ႕ ရႈခင္းေလးေတြ အရမ္းလွလို႔ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕”
“ကုိမင္းေသာ္က တကယ္ အနုပညာသမားေနာ္…။ အလွအပကုိ ေတာ္ေတာ္ခံစားတတ္တယ္။ ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္ေတာင္ ရႈခင္းပုံေတြပဲ ရုိက္တယ္လုိ႔ ေျပာတာၾကားဘူးတယ္”
“ဟုတ္တယ္ဗ်”
“ႏြယ္တုိ႔ကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးတာေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးေနာ္”
ႏြယ္က အျပဳံးေလးနဲ႕ ၀င္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္က
“ရပါတယ္..ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ က်ေနာ္က DSLR camera သိပ္ရုိက္တတ္တာ မဟုတ္ေတာ့ ပုံထြက္ မလွမွာေတာင္ အားနာရပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ DSLR က်ေနာ့္ဆီမွာ မရွိလုိ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္တဲ့ ထရိန္နင္ သေဘာေတာင္ ျဖစ္ေသးေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္”
“မဟုတ္ဘူးေလ…ဆရာႀကီး ေစာ္က စိတ္ဆုိးေနမွာစုိးလို႔”
ဆုိျပီး သြယ္က ၀င္ေဖါက္ပါတယ္။
“မဆုိးပါဘူး…။ အဲေလ..က်ေနာ့္မွာ ရည္းစား မရွိပါဘူး။ တရုံးလုံး သိပါတယ္”
“ခစ္ခစ္…ေၾကာ္ျငာကလဲ ၀င္ျပန္ျပီ”
ညီအမႏွစ္ေယာက္ အျပိဳင္ တေယာက္တေပါက္ ေျပာၾကရင္းနဲ႕ မင္းေသာ္တုိ႔ စကား၀ုိင္းေလး စုိစုိျပည္ျပည္ျဖစ္ေနလုိ႔ တျခား၀ုိင္းေတြက မသိမသာ ရႈိးေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသျဖင့္ ေပ်ာ္ေနသည့္ စိတ္ကုိ မနည္း ကုိယ္ရွိန္သတ္လုိက္ရေလသည္။
မ်က္ေစာင္းကေလး တစ္ခ်က္
ကေလာ View Point မွာ မုန္႔ေတြလဲစား၊ စိတ္တုိင္းက် ဓါတ္ဖမ္းျပီးတာနဲ႕ ျမိဳ႕ထဲကုိ ျပန္ၾကပါေတာ့တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ခရီးေၾကာင့္ အျပန္က်ေတာ့ အားလုံး ျပိဳင္းေနၾကပါျပီ။ ဒါေပမဲ့လဲ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ျဖစ္လုိ႔ ျမိဳ႕ထဲက ကေလာဘူတာကုိ ၀င္ျပီး ရသေလာက္ ထပ္ရုိက္ၾကပါေသးတယ္။ ေနာက္ျပီးမွ ထင္းရႈးေတာေတြ ရွိတဲ့ ကေလာ Church ေက်ာင္းကုိလဲ ထပ္သြားၾကပါေသးတယ္။ သြားစရာရွိတာေတြသြား၊ သြားသမွ်ေနရာေတြကလဲ ရႈခင္းေတြကလဲ လွေတာ့ ၾကည့္ရတာ ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဒါေပမဲ့ မေမာဘူးေပါ့ဗ်ာ။
တျခားသူေတြေတာ့ ေမာမေမာ မသိဘူး။ မင္းေသာ္ခမ်ာမွာေတာ့ ဟုိနားေျပး ဓါတ္ပုံရုိက္လုိက္…၊ ဒီနား ခ်ိန္လုိက္၊ ပုံေတြျပန္ၾကည့္လုိက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ ဖါးသြားသည္။ ဒါေပမဲ့ သြယ္နဲ႕ႏြယ္တုိ႔ရဲ႕ မိန္းမ ပီပီသသ ဂႏၵာရုံ ကုိယ္သင္းနံ႕ေလးေတြ ရေနေတာ့ ေမာသမွ် အေမာေတြ အကုန္ေျပသြားသလုိ ခံစားရသည္။ လူထဲကလူဆုိေတာ့လဲ ဒါမ်ိဳးေလးေတြနဲ႕ အသက္ဆက္ေနၾကရတာ မဟုတ္လားဗ်ာ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနလုံးႀကီးသည္ ေဂါယာကၽြန္း အေနာက္ဘက္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္း နိမ့္ဆင္းသြားျပီး တေနကုန္ ျခဳံလႊားထားေသာ သူ၏ အလင္းေရာင္ ပု၀ါျခဳံလႊာကုိ တျဖည္းျဖည္း သိမ္းဆည္းသြားေလသည္။ ေမွာင္စပ်ိဳးလာသည္ႏွင့္ တစိမ့္စိမ့္ေအးေသာ ေျမာက္ေလေျပညွင္းသည္ တသြဲ႕သြဲ႕ေနာ့လာေလေတာ့သျဖင့္ ေဆာင္းည၏ သရုပ္ကုိ ပီျပင္ေအာင္ ကႀကိဳး အစုံအလင္ႏွင့္ ကျပ အသုံးေတာ္ခံေနသည့္အလား ရွိေတာ့ေခ်သည္။
မင္းေသာ္တုိ႔ အားလုံး ယေန႔ ေနာက္ဆုံး သြားရာျဖစ္ေသာ လမ္းမႀကီးေဘးက သုေမာင္ ျမန္မာထမင္းဆုိင္သုိ႔ ညစာ စားရန္ ၀င္ၾကေလသည္။ အားလုံး ေမာလဲေမာ၊ ဆာလဲဆာေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟင္းမ်ားကုိ အလုအယက္မွာျပီး ဘီလူးသရဲမ်ား က်သည့္အလား စားေသာက္ၾကရာ ဆုိင္တစ္ခုလုံး ဆူညံသြားေလေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လဲ လူငယ္သဘာ၀ ခရီးထြက္ရင္း စေနာက္ကာ ေပ်ာ္ၾကျခင္းသာျဖစ္သျဖင့္ အားလုံးက အျပစ္မျမင္ၾကပါ။
ခရီးစဥ္အစတြင္ ေျပာထားခဲ့သည့္အတုိင္း GM ကုိႀကီးက ဘီယာတုိက္သျဖင့္ Company မွ ေယာက္်ားေလးမ်ား စုထုိင္ျပီး ဘီယာ ေသာက္ၾကရာ မင္းေသာ္မွာ ႏြယ္တုိ႔၀ုိင္းသုိ႔ သြားခြင့္မသာေတာ့ပါ။ သူ႔အေနနဲ႕ ညီအမ ၂ ေယာက္ႏွင့္ အေတာ္ ရင္းႏွီးျပီ ျဖစ္၍ အတူတူစားကာ ခဏေလာက္ စကားေျပာခ်င္ေသာ္လည္း သူ႕ကုိ သတိထားေနသူမ်ား ရွိသျဖင့္ ဆႏၵကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဘီယာ ၃ ခြက္ေျမာက္ ေသာက္ျပီးသည့္အခါတြင္ ညီအမ ၂ ေယာက္၏ အလွအပ ကုိ သာမက လုပ္လက္စ ရုံးအလုပ္မ်ားပါ မင္းေသာ္ အားလုံး ေမ့သြားပါေတာ့သည္။ ကေလာျမိဳ႕၏ ေဆာင္းအေအးဒဏ္သည္ မင္းေသာ္တုိ႔လူစုအတြက္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား ေအးသည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အေႏြးထည္ ထူထူ ၀တ္ထားယုံတင္မကဘဲ ဘီယာေသာက္ထားေသာ အရွိန္ျဖင့္ အားလုံး ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးေနၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခရီးပန္းေနသျဖင့္ အၾကာႀကီး မေနၾကေတာ့ပဲ ည ၈ နာရီေက်ာ္တြင္ ဟုိတယ္ျပန္ကာ နားၾကေလသည္။
ကားေပၚက အဆင္းတြင္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မင္းေသာ္ ႏြယ္၏ မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ကုိ လက္ေဆာင္ ရလုိက္ေလသည္။ ကားေပၚကအဆင္း ဒီအတုိင္း လွည့္ၾကည့္မိျခင္းဟု ထင္ရေသာ္လည္း ဟြန္႔ ဒီလူ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္၊ ဘီယာေတြ မူးျပီး ေသာင္းက်န္းေနတယ္ ဟု ေျပာျခင္းမ်ား ျဖစ္ေလမလားဟု ထင္မိကာ ဘာမွ မဆုိင္ဘဲႏွင့္ ဆံပင္မ်ား ေထာင္သြားသလုိ ခံစားရမိေလသည္။ နဂုိက ဆုိရွယ္မမျဖစ္ေသာ သြယ္က ဘယ္လုိမွ ေနဟန္ မတူပဲ ျပဳံး၍ လက္ျပျပီး ဂြတ္ႏုိက္ဟုပင္ ႏႈတ္ဆက္သြားေလသည္။
ထုိညက တကယ္ပင္ မင္းေသာ္ အိပ္ေရး ပ်က္ေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရာသီဥတုေအးေအးတြင္ ေသာက္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေဆာ္လုိက္ေသာ ဘီယာ ၁၀ ခြက္၏ အစြမ္းျပေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသတည္း။
ေရႊရင္မွာ ပူေလာင္ကၽြမ္းတယ္
၁၂ နာရီေက်ာ္ အခိ်န္ကုိေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မြန္းတည့္ ေနသည္ ဦးေခါင္းထိပ္ တည့္တည့္တြင္ ေရာက္ေနကာ အရိပ္မ်ား ေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္ေနသည္။ ေနေရာင္ျခည္မွာ အ၀ါေရာင္ မဟုတ္ပဲ ပူျပငး္လြန္းသျဖင့္ အျဖဴေရာင္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ လမ္းတြင္ မျဖစ္မေနသြားလာရေသာ သူမ်ားမွ အပ လူေျခ က်ဲပါးလွသည္။ လမ္းေပၚတြင္လဲ တံလွ်ပ္မ်ား တလက္လက္ တရွိန္ရွိန္ ထေနေလသည္ကုိ မင္းေသာ္ ေတြ႕ရေလသည္။
"ဟူး…."
သက္ျပင္းခ်သကဲ့သုိ႔ ေလပူတစ္ခ်က္ မင္းေသာ္ မႈတ္ထုတ္လုိက္ေလသည္။ မင္းေသာ္ ထမင္းစားျပီးအခ်ိန္ အျပင္သုိ႔ appointment တစ္ခုႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ appointment ေတြ႕အျပီး ရုံးခန္းအျပင္ဘက္မွ ကားပါကင္သုိ႔ ကူးလာခဲ့ခ်ိန္ ေတြ႕ရေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ဟုတ္ပါသည္ ျမင္ေလရာဟူသမွ် ပူေလာင္ေနသည္ဟု ခံစားရေစရန္ ရန္ကုန္ေနသည္ ပူျပင္းလြန္းလွေခ်သည္။ မေန႔ကမွ အေအးပုိင္းေဒသမွ ျပန္ေရာက္တာျဖစ္သျဖင့္ ရာသီဥတုအကူးအေျပာင္း အသားမက်ေသးသျဖင့္ ပို၍ ပူသေယာင္ ထင္ရေလသည္။ ထုိ႔ထက္ အေသးစိတ္ ဆုိရပါေသာ္ မင္းေသာ္၏ ရင္ပူေနသျဖင့္ ျပင္ပ ရာသီဥတု အပူႏွင့္ေရာျပီး အပူ ၂ ခု ေပါင္းကာ ပုိ၍ ပူသေယာင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
မင္းေသာ္တုိ႔ ေနာက္ေန႔မနက္ပုိင္း ေစာေစာ ကေလာမွ ထြက္လာျပီး ေတာင္ႀကီးကုိ ခဏ ၀င္ၾကသည္။ ေတာင္ႀကီးမွာ ဆုေတာင္းျပည့္သည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ စုဌာမုနိ ဘုရားကုိ ၀င္ဖူးၾကျပီး ေတာင္ႀကီး ေစ်းတြင္ လုိအပ္သည္မ်ားႏွင့္ လက္ေဆာင္ေပးရန္ ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ၾကသည္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားျပီး မၾကာမီ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ျပန္ဆင္းၾကေလသည္။ ညဘက္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ အိပ္ျပီး ေနာက္ေန႔ မနက္ အေစာႀကီး ရန္ကုန္ ျပန္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ ဒီႏွစ္အတြက္ အပန္းေျဖ ခရီး ဒီမွာ ျပီးဆုံးျပီျဖစ္ေလသည္။
လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ႏြယ္က သူ႕ကုိ ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ စကားေျပာသည္ကုိ မေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ မင္းေသာ္ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္ေနေလသည္။ ငါ..သုေမာင္ မွာ ဘီယာေသာက္တုန္းက ေတာ္ေတာ္မ်ား ေသာင္းက်န္းခဲ့မိလုိ႔လား ဟု ျပန္ေတြးမိေလျပန္သည္။ ေပ်ာ္ေနသျဖင့္ မိမိ လစ္မစ္ ေက်ာ္သြားေသာ္လဲ ဘီယာေသာက္ျခင္း ျဖစ္၍ အလြန္အကၽြံ မူးေနျခင္းမရွိသည့္အျပင္ အမ်ား ေျပာခံရေလာက္ေအာင္ ျပသနာရွာခဲ့ျခင္း မရွိဟု မင္းေသာ္ထင္သည္။ ထုိ႔အျပင္ မင္းေသာ္မွာ လက္ေထာက္ မန္ေနဂ်ာရာထူးႏွင့္ ယခု ခရီးစဥ္တြင္ လူႀကီး တပုိင္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အျခား ရာထူးငယ္ေသာ ကေလးမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းရေသာေၾကာင့္ အျမဲ သတိရွိခဲ့သည္ျဖစ္သျဖင့္ ထုိကိစၥေၾကာင့္ မဟုတ္ေလာက္ဟု ထင္သည္။
အဲဒါဆုိ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲဟု မင္းေသာ္ ဘယ္လုိမွ အေျဖရွာမရျဖစ္ေနေလသည္။ သူ႕ကုိလဲ တမင္တကာ စကားမေျပာရေအာင္ ေရွာင္ေနသည္ဟု ထင္မိျပန္သည္။ ဘုရားေပၚမွ အဆင္းတြင္ ႏြယ္ ႏွင့္ ဖ်တ္ခနဲ ေတြ႕စဥ္က ႏြယ္ ျငိမ္သြားသလုိပဲ။ ရာသီဥတုေအးတာေၾကာင့္ ေနမွေကာင္းရဲ႕လား ဟု တခုတ္တရ ေမးမိေသာ္လည္း ေကာင္းပါတယ္ ဟု တုိးညွင္းစြာ ေျပာျပီး ႏြယ္က အသာ လွည့္ထြက္သြားသျဖင့္ ဘာမွ ထပ္ျပီး ဆက္မေျပာခဲ့ရပါ။ သုိ႔ႏွင့္ ………. ဤသုိ႔ႏွင့္ ေနာက္ဆုံး ခရီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ အထိ ဘာဆုိဘာမွ …စကား တခြန္းမွ ထပ္မေျပာျဖစ္ၾကပါေခ်။
မင္းေသာ္ တအုံ႔ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနျပီး ခရီးတြင္ ေပ်ာ္ခဲ့သည့္ အေပ်ာ္မ်ား ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ ေတ့ေတ့ဆုိင္ဆုိင္ ေမးခ်င္ေသာ္လည္း သူႏွင့္ ႏြယ္က ဘာမွ မဟုတ္ေသးတဲ့ သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ႏြယ့္ကုိ ရုံးမွာ စသိကၽြမ္းခဲ့သလုိ ခရီးတေလွ်ာက္ ႏြယ္တုိ႔ကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးရင္း အခင္အမင္ ပုိတုိးခဲ့တာေတာ့ မွန္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏြယ္ သူ႕ကုိ စိတ္၀င္စားသလားဆုိတာ မင္းေသာ္ အကဲ မဖမ္းတတ္ေသးေပ။ ႏြယ့္မွာ ရည္းစား ရွိသည္ေတာ့ မၾကားမိပါ။ သူ မသိတာလဲ ျဖစ္မည္။ ႏြယ့္ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ သူဘာေတြ ၾကိဳက္တတ္လဲ...၊ ဘာေတြဆုိ အဆင္မေျပဘူးလဲ..၊ ဘာမွ ေရေရရာရာ မင္းေသာ္ မသိေသးပါေခ်..။ သူသိသည္ကား သူ ႏြယ့္ကုိ စိတ္၀င္စားျပီး ခ်စ္မိေနသည္ဟူေသာ ကိစၥသာ ျဖစ္သည္။
ဖ်တ္ခနဲ အာရုံတြင္ ေပၚလာသည္က …"သြယ္…၀င္းလဲ့သြယ္…ဟုတ္တယ္..သြယ္က ႏြယ့္ညီမ အရင္းပဲ။ သူ႕ကုိ စုံစမ္းၾကည့္ရင္ ႏြယ့္အေၾကာင္း သိရမွာပဲ" ဆုိျပီး စဥ္းစားမိေသာအခါ ေရနစ္သည့္အခ်ိန္ ကူရမဲ့ ျဖစ္ေနစဥ္ ဆြဲစရာ ေကာက္ရုိးတမွ်င္ပင္ ေတြ႕လင့္ကစား ၀မ္းသာသြားသကဲ့သုိ႔ ရွိေတာ့သည္။
၀င္းလ့ဲသြယ္
သြယ္သည္ အလြန္ေပ်ာ္ေနသည္။ တကယ္ဆုိ ဤခရီးသည္ သူတစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ သူ႔အမ ျဖစ္သူ ႏြယ္ေရာ၊ လုိက္ပါလာသူ အားလုံး ေပ်ာ္ေနၾကသည့္ ခရီးစဥ္ တစ္ခုျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ရာသီဥတု အလြန္ေကာင္းသည့္ အတြက္ ခရီးသြားရတာ ေပ်ာ္သည္။ ရႈခင္းလွသည့္အတြက္ ရႈျမင္ခံစားရတာ စိတ္ခ်မ္းသာသည္။ ဓါတ္ပုံရုိက္လုိ႔ေကာင္းသည္။ အစားအေသာက္မ်ား လတ္ဆတ္ အရသာရွိလွသည္ …ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ကေလာ ျမိဳ႕ေလးမွာပဲ ေနခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္မိသည္။ သူ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။
သြယ္…ငယ္စဥ္က သူ႕ကုိ သြယ္ ဟု ဘာေၾကာင့္ နာမည္ေပးထားရသလဲဟု ေမးဘူးသည္။ သြယ္လွ်လွပ၍ သြယ္ဟု ေခၚသည္ဟုဆုိလား မသိ ျပန္ေျပာသည့္အခါ..ဒါဆုိ ႏြယ္က ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာနဲ႕ ႏြယ္ပင္နဲ႕တူလုိ႔လားဟု အေမ့ကုိ ေပါက္ကရ ေမးခဲ့ဘူးသည္။ သြယ္ က သိခ်င္တာရွိရင္ စိတ္မရွည္…တည့္တုိး သမားျဖစ္သည္။ လုိခ်င္တာ မရရင္လဲ စိတ္က အလြန္ႀကီးသည္။ ဒါေပမဲ့ သြယ္က လွတာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ႏြယ္နဲ႔ ၂ ႏွစ္သာ ကြာ၍ ရြယ္တူျဖစ္ေနသျဖင့္ နင္နဲ႔ငါ နဲ႔ ေျပာသည္။
သြယ္က ႏြယ့္ထက္ ပုိလွသည္ဟု ထင္သည္…ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ အထင္နဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ သြယ့္မွာ ရည္းစားေတြ တပုံၾကီးရွိသည္။ ဒါေတာင္ သြယ့္ကုိ ႀကိဳက္တဲ့သူအမ်ားႀကီးထဲကမွ ေခ်ာတဲ့ ဘဲ၊ ပုိက္ဆံ ခ်မ္းသာေသာ ဘဲ စသည့္ ဘဲမ်ားကုိ ဆန္ကာက်ဲက်ဲႏွင့္ ခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ႏြယ့္မွာ ရည္းစားစာ ေပးသူ..၊စကားလုိက္ေျပာသည့္သူ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိဘူးသည္က လြဲ၍ အျခားမရွိ။ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုထဲတြင္လဲ သြယ္သာ စတားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ စာလဲ ႏြယ္က ပုံမွန္ေလာက္သာ ရွိျပီး သြယ္က အျမဲ top 10 ၀င္သည့္အတြက္ ေက်ာင္းတြင္ မ်က္ႏွာပြင့္သည္။
အခုတေလာ သြယ္ ရည္းစားေတြ မထားေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ တကယ္ေတာ့ ေယာက္်ားေတြက အကုန္ ႏွာဗူးေတြပဲ။ သြယ္က ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဂရုစုိက္သျဖင့္ Gym တြင္ ကုိယ္ကာယ အလွ ေဆာ့သည့္အတြက္ ေဘာ္ဒီလွသည္။ အုိးဆုိရင္ ကိတ္သည္ဟု ေျပာလုိ႔ရသည္။ ၃၅- ၂၅-၃၆ ေလာက္ရွိသည္ ဆုိေတာ့ ရည္းစားတုိင္းက ဒီအတြက္ ဦးတည္ျပီး လာတာျဖစ္ေနတာႀကီးပဲ ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ကုန္စျပဳလာျပီ။
သြယ္က အေတြ႕အႀကဳံမရွိသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ၁၀ တန္းေအာင္ျပီး ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းမ်ား တက္စဥ္က ႀကိဳက္ခဲ့ေသာ သြယ္က ကုိကုိလုိ႔ ေခၚေသာ ရဲမြန္နဲ႕ ခ်စ္သူဘ၀ ခ်ိန္းေတြ႕ရင္း ရဲမြန္က သြယ္၏ အပ်ိဳစင္ ပန္းဦးကုိ ဆြတ္ခူးသြားခဲ့ဘူးသည္။ သြယ္ အတိတ္ကုိ ျပန္မေတြးခ်င္ပါ။ သုိ႔ေပမဲ့ တခါ တခါ ၄င္း အျဖစ္အပ်က္က ေခါင္းထဲေရာက္လာတတ္သည့္ …ေသးေသးမႊားမႊားအေတြ႕အၾကဳံမွ မဟုတ္တာပဲေလ…။
အဲဒီေန႕က ကြန္ျပဴတာ သင္တန္း ပိတ္သည္ကုိ သူက ခပ္တည္တည္နဲ႔ အိမ္က ထြက္ျပီး ကုိကုိနဲ႕ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိကုိက ကားယူလာျပီး သူ႕ကုိ ခ်ိန္းထားသည့္ ေနရာတြင္ လာေစာင့္သည္။ ျပီးေနာက္ တခုခု စားၾကေသာက္ၾကမည္ဟု ေျပာျပီး သီးသန္႔ခန္း ရွိေသာ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုသုိ႔ ေခၚသြားေလသည္။
"ကုိကုိ..ဒီေန႔ သြယ့္ကုိ ဘာလုိ႕ စုိက္ၾကည့္ေနတာလဲ"
"သြယ္ ဒီေန႔ အရမ္း လွေနလုိ႔ေပါ့။"
"ဟြန္း ဟုတ္လဲ ဟုတ္ပဲနဲ႕ေနာ္။ ကုိကုိ… ၾကည့္ေနျပန္ျပီ။ အဲလုိႀကီး မၾကည့္နဲ႕။ သြယ္ မေနတတ္ဘူး ...ရွက္တယ္"
တကယ္တမ္းေတာ့ ေကာင္ေလးေတြ ၾကည့္တာေလာက္နဲ႕ သြယ္ မရွက္တတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကုိကုိက ဒီေန႕က်မွ စေတြ႕တည္းက သူ႔တကုိယ္လုံးကုိ စားမလုိ ၀ါးမလုိ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ စုိက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ေနရ ထို္င္ရခက္သျဖင့္ ျပန္မည္ဟုေတာင္ စဥ္းစားမိသည္။သုိ႔ေသာ္ တခါတေလ ရွားရွားပါးပါး အားသည့္ရက္တြင္ ကုိကုိ႔ကုိ သနားသျဖင့္ လာမိခဲ့ျပီးမွ ေနလုိက္ပါ့မယ္ေလဟု ဆက္ထုိင္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
"ကဲပါ။ စားစရာ ရွိတာ စားပါ။ အေအးလဲ ေသာက္။ သြယ္နဲ႕ကုိယ္ စားျပီးရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ေလ။ ျပီးရင္ ျပန္ပုိ႔ေပးမွာေပါ့"
ရဲမြန္၏ ေျပာစကားေၾကာင့္ သြယ္ ျမန္ျမန္ လက္စသိမ္းျပီး အထတြင္ မူးသလုိျဖစ္သြားသည္ႏွင္ ရဲမြန္က ကမန္းကတမ္း ထိန္းေပးလုိက္သည္။ သြယ္ ညက အိပ္ေရးပ်က္လုိ႔မ်ားလား။ ညက ရွာရြတ္ခန္းကား အသစ္ၾကည့္လုိက္တာ ညက ၂ နာရီေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အခု ဟာက…တမ်ိဳးႀကီးပဲ။ ဧကႏၱ ....
သြယ္ စဥ္းစားေနရင္းနဲ႕ ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္လာျပီး ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ပဲ ေပ်ာ့ေခြက်သြားေတာ့သည္။ ရဲမြန္က အၾကံနဲ႕ သြယ္ေသာက္တဲ့ အေအးထဲမွာ အိပ္ေဆးေရာ…ဖီးလ္ေဆးပါ ထည့္တုိက္လုိက္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ သြယ္ မႈခင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေတြ႕ေသာ အေအးထဲတြင္ ေဆးထည့္ျပီး ပစၥည္းလုယူသည့္ကိစၥမ်ား ဖတ္ဖူးသျဖင့္ သူမ်ားတုိက္ေသာ အေအးကို ဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္ခဲ့ပါ။ အခု ရည္းစားျဖစ္သည့္ ကုိကုိႏွင့္ ျဖစ္သျဖင့္ သတိလြတ္သြားျပီး မစဥ္းစားဘဲ ေသာက္ခဲ့မိျခင္း ျဖစ္သည္။ သတိဆုိသည္မွာ ပုိသည္မရွိ…သြယ္ အေတြ႕အၾကဳံကုိ တန္ဘုိးႀကီးႀကီးႏွင့္ ၀ယ္လုိက္ရေလသည္။
ရဲမြန္က စားေသာက္ဆုိင္ကုိ ေခၚသြားကတည္းက ေဟာ္တယ္၏ ေျမညီထပ္မွာရွိေသာ ဆုိင္ကုိ အၾကံႏွင့္ ေခၚသြားတာျဖစ္သည္။ တည္းခုိရန္ အခန္းကုိလဲ ႀကိဳ ယူထားျပီးျဖစ္သျဖင့္ သြယ့္ကုိ အသာေမွးထိန္းသြားျပီး ဓါတ္ေလွကားႏွင့္ အေပၚထပ္ရွိ အခန္းကုိ ေခၚသြားလုိက္သည္။
သြယ့္ကုိ ရဲမြန္ၾကံေနသည္မွာ ရည္းစား စျဖစ္တည္းကျဖစ္၍ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီျဖစ္သည္။ သြယ္က သူ႕ကုိ ႏွစ္ေယာက္ထဲေတြ႕ရန္ အခ်ိန္သိပ္မေပးသျဖင့္ ရဲမြန္ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။ လွပေက်ာ့ရွင္းေသာ သြယ္၏ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္ေၾကာင့္ ရဲမြန္ရင္ခုန္လာသည္။ အသာမွီထားစဥ္တြင္ သြယ္၏ ႏုိ႔တစ္ျခမ္းက သူ႕ကုိ ထိကပ္ေနသျဖင့္ ေအာက္က ဖြားဖက္ေတာ္ ပစၥည္းမွာ ေပါက္ထြက္မတတ္ ေတာင္ေနျပီ ျဖစ္သည္။
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ အခ်ိန္ မဆြဲေတာ့ပဲ သြယ့္ကုိ တကုိယ္လုံး ခၽြတ္လုိက္သည္။ သြယ္၏ ကုိယ္လုံးအလွကုိ ..၀ိုး..ဟု စိတ္ထဲမွ က်ိတ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ လည္တုိင္ေက်ာ့ေက်ာ့ မွ ဆက္ၾကည့္လွ်င္ ဖြံ႔ထြားေသာ ရင္သားအပုိင္းသည္ ရဲမြန္ကုိ အာေခါင္မ်ား ေျခာက္ေစသည္။ မန္းျမိဳ႕ေတာ္ ေပါက္စီေလာက္ရွိေသာ နုိ႔ႏွစ္လုံးသည္ ၀ုိင္းစက္တင္းရင္းေနသည္။ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမွာ ပန္းေရာင္ေလးျဖစ္ျပီး ေသးငယ္လွသည္။ ဘယ္ျခမ္းမွ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမွာ အထဲသုိ႔၀င္ေနေသးသည္။ ႏုိ႔သီးေခါင္း အထဲ၀င္ေနရင္ ကေလး ႏုိ႔စုိ႔ရခက္တယ္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ဘယ္သူမွ မစုိ႔ဘူးေသးလုိ႔ ျဖစ္ရမယ္။ ရဲမြန္က ေလတခ်က္ ခၽြန္လိုက္သည္။
"ကုိကုိ စုိ႔ေပးမွာေပါ့ သြယ္ရယ္"
ရဲမြန္သည္ သြယ့္ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ ႏုိ႔မ်က္ေနေသာ ကေလးပမာ တစြတ္စြတ္ စုိ႔လုိက္ျပီး ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲလုိက္ေသာအခါ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မာျပီး ေထာင္လာေလေတာ့သည္။ ရဲမြန္ သြယ့္ ပခုံးမွ တဆင့္ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာဆင္းလာရာ ေသးသြယ္ေသာ ခါးတြင္ ခဏ ရပ္တန္႔လုိက္ျပီး ဗုိက္သား ခ်ပ္ခ်ပ္ကေလးမ်ားကုိ လွ်ာျဖင့္ အႏွံ႕ယက္ေပးေလေတာ့သည္။
ဆက္လက္ျပီး သူ၏ လက္မ်ားသည္ သြယ့္ေပါင္ၾကားသုိ႔ အသာ လွ်ိဳ၀င္လုိက္ေသာ အခါ ဖူးအိေနေသာ အပ်ိဳစင္ အဖုတ္ ေဖါင္းေဖါင္းေလးဆီသုိ႔ ခရီးဆုံးသြားေလသည္။ သြယ္သည္ အေမႊးမ်ား ေျပာင္ေအာင္ ရိတ္ထားသျဖင့္ ကေလး အဖုတ္ပမါ ေျပာင္ေခ်ာေလး ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ အဖုတ္ ေျပာင္ေခ်ာေလးကုိပဲ ရဲမြန္ လက္ညိဳးေလးမ်ားျဖင့္ အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးလုိက္သည္။
"၀ုိး …ခ်ီးက်ဴးစရာ ကုန္ကုိ မကုန္ပါလားသြယ္ရယ္။ မင့္ အဖုတ္ေလးကလဲ လွလုိက္တာကြာ။ တကုိယ္လုံး ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိပါလား။ အျပစ္ေျပာစရာ တကြက္မွ မရွိ။ မင္းကံေကာင္းလုိက္တာ ရဲမြန္ရာ…"
ရဲမြန္သည္ မြတ္သိပ္စြာျဖင့္ သြယ့္ ပိပိေလးကုိ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ စာလုံးမ်ားေရးေနေလသည္။ ဇယ္ဆက္သလုိ တစ္ခ်က္ျပီး တစ္ခ်က္ သြယ္၏ ကာမ ခလုတ္မ်ားကုိ ဆက္တုိက္ ဖြင့္လာခဲ့ရာတြင္ သြယ့္ ပန္းဖူးေလးမွာ အခ်စ္ရည္ ၾကည့္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္နွက္ျပီး အျပင္သုိ႔ပင္ ေတာက္ကနဲ လွ်ံက်လာပါေတာ့သည္။
သြယ္ ေလထဲမွာ ေျမာက္ေနသလို… ေလဟုန္စီးေနသည္ဟု စိတ္ထဲထင္မိသည္။ တကယ္ ေလထဲေရာက္ေနပါလား။ မုန္တုိင္းထဲမွာမ်ား ေရာက္ေနသလား ေသခ်ာမသိေတာ့။ တခ်က္တခ်က္ ေျမာက္သြားျပီး တခ်က္တခ်က္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပန္က်လာသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မုန္တုိင္းအတြင္းရွိ ေလဖိအားသည္ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေလေတာ့သည္။ သြယ္ အသက္ ရႈလုိ႔ပင္ မရေတာ့ပါေခ်။ အတင္းရုန္းကန္ေသာ္လည္း လႈပ္လုိ႔ပင္ မရႏုိင္ေတာ့ပါ။ မုန္တုိင္း အဆုံး ေလေပၚမွ ျပဳတ္က်လာသကဲ့သုိ႔ ခံစားလုိက္ရျပီး သြယ္ ေမွာင္အတိက်ေနရာမွ လန္႔ျပီး ႏုိးထလာပါေတာ့သည္။
သြယ့္ေအာက္ပုိင္းမွာ နာက်င္မႈ ကုိ ခံစားေနရသည္။ သူ႔ အဖုတ္ေလးမွ ေသြးစေလးမ်ား ထြက္ေနသည္ကုိ သိလုိက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ သြယ္ မုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားျပန္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ တကုိယ္လုံးလဲ ေခၽြးမ်ားျဖင့္ ႏုံးေနေလသည္။ သူေပၚမွ ရဲမြန္ကုိ ေဆာင့္တြန္းသည္ မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ား အားမမွ်သည္လား သုိ႔မဟုတ္ သူပဲ အားေတြ မရွိေတာ့လုိ႔လား မသိပါ။ ရဲမြန္မွာ ဘီလူး သရဲစီးသလုိ တဟင္းဟင္း ျဖစ္ေနျပီး သြယ့္ကုိ ဖိထားတာ မလႊတ္ေသးပါ။ သြယ္နာက်င္လွပါျပီး သုိ႔ေသာ္လည္း ရဲမြန္မွာ အရွိန္ မကုန္ေသးပဲ သူ႕ကုိ ဆက္၍ သူ႔အလုိ ျပည့္ေအာင္ ေဆာင့္ေနေသးပါသည္။
"ေကာင္းလုိက္တာ သြယ္ရယ္"
အသားျခင္း ထိသည့္ အသံမ်ား ဖတ္ …ဖတ္..ဖတ္.. ဖတ္ႏွင့္ စီးခ်က္က်က် ထြက္ေပၚလာေနရာမွာ တျဖည္းျဖည္း ျမန္လာပါသည္။
"အူး…အား..ဟူး.."
ရဲမြန္ တျဖည္းျဖည္း ျငိမ္က်သြားျပီျဖစ္သည္။ စိတ္ဆုိးဆုိးႏွင့္ သြယ္ သူ႕ကုိယ္လုံးကုိ တြန္းခ်လုိက္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ျပီး တံခါး ပိတ္ထားလုိက္ကာ ေရပန္းကုိ ဖြင့္ခ်လုိက္သည္။ ေရမ်ားသည္ သြယ့္ကုိယ္လုံးေပၚမွ ျဖတ္ျပီး ၾကမ္းျပင္သုိ႔ စီးက်လာေလသည္။ သူ႕ကိုယ္မွ အညစ္အေၾကးမ်ားကုိ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေရက သန္႔စင္ေပးလုိက္ေသာ္လဲ ၀င္းလဲ့သြယ္၏ စိတ္ထဲတြင္ အရာအားလုံး ဟာတာတာ ျဖစ္သြားသလုိ ခံစားရလုိက္ေလသည္။
ရဲမြန္ သူ႕ကုိ ေစာ္ကားလုိက္တာပါလား။ သူအားလုံးကုိ သတိ၀င္လာျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ခုနက သူဘာျဖစ္သြားလဲ ေကာင္းေကာင္း သိလုိက္ပါျပီ။ ၀င္းလဲ့သြယ္ ရႈိက္ငုိ မိေနေလသည္…။ သူ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ခံစားေနရာမွ ေနာက္ဆုံး ခံစားေနလဲ အပုိပဲဆုိျပီး နာၾကည္းစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
သူ႕လို ေကာင္မ်ိဳး ကုိကို ေခၚစရာလဲ မလုိေတာ့ဘူး။ ငါ သူနဲ႕ ရည္းစားျဖစ္ေနလုိ႔လဲ အပုိပဲ။ ယုံၾကည္လုိ႔ လုိက္ေလ်ာတာကုိ အခြင့္အေရး အကုန္ယူတဲ့ေကာင္ …. ငါ စိတ္နာတယ္။ သြယ္ သူ႕ကုိ ျဖတ္ေတာ့မယ္ဟု စိတ္ကုိ ဒုန္းဒုန္း ခ်လုိက္ေလေတာ့သည္။ အခန္းတံခါး၀ တြင္ ရဲမြန္ တံခါးကုိ ထုကာ သြယ့္ကုိ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနေလသည္။
“ကုိကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သြယ္ရယ္.. ကုိကို က ခ်စ္လြန္းလို႔ မထိန္းႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ.. သြယ့္ကုိ တျခားသူေနာက္ ပါသြားမွာ စုိးလုိ႔ပါ... သြယ့္ကုိ တကယ္ခ်စ္တာပါ…စိတ္မဆုိးပါနဲ႕ေနာ္”
သြယ္ ဘာဆုိ ဘာမွ ...ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ပါ။ တကယ့္ကုိ သြယ္ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားလုိက္ရျပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ ျပတ္ထြက္မတတ္ ကုိက္ထားမိေလသည္။ နားထဲတြင္ ရဲမြန္၏ ေတာင္းပန္စကားမ်ား Shower မွ ေရက်သံႏွင့္ ေပါငး္စပ္ျပီး ျခင္ေအာ္သံလို တ၀ီ၀ီ ႏွင့္ မသဲမကြဲ ၾကားေနရေလသည္။
ဆက္ရန္..........
ညသန္းေခါင္အေက်ာ္ မနက္ေစာေစာမွ အိပ္ယာ၀င္ ရျပီး အိပ္ယာ ေျပာင္းသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေလေသာ မင္းေသာ္တစ္ေယာက္ မနက္ ၅နာရီ ခြဲခန္႔တြင္ အိပ္ယာမွ ႏုိးလာေလသည္။ သူသည္ မည္မွ် အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်ေစကာမူ မနက္ခင္းမ်ားတြင္ ေနာက္အက်ဆုံး ၆ နာရီထားျပီး အိပ္ယာမွ ထေလ့ရွိသည္။ ပုံမွန္ဆုိလွ်င္ သူ jogging ရြရြေျပးျပီး ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကေလာ ေရာက္ေနသျဖင့္ Jogging မေျပးေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ဟုိနား ဒီနား ခဏ ေသြးပူယုံသာ လမ္းေလွ်ာက္လုိက္ဦးမည္ဟု ေတြးလုိက္သည္။
နံနက္ခင္း၏ အလွအပသည္ ဘာနဲ႕မွ လဲလုိ႕ မရသည့္ တန္ဘုိးေရးမထားပဲ လူသားတုိင္း ခံစားပုိင္ဆုိင္ႏုိင္သည့္အလွျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မင္းေသာ္၏ စိတ္အစဥ္သည္ နံနက္ခင္းမွ ေဆာင္ယူလာေပးေသာ လန္းဆန္းမႈ အေပါင္း ခေညာင္းေနသည္ျဖစ္၍ ရႊင္လန္း တက္ၾကြေနေလသည္။
အျခားသူမ်ား မနုိးေအာင္ အိပ္ယာမွ အသာအယာထျပီး အခန္းတံခါးေသာ့ကုိ ယူကာ မင္းေသာ္က ၄င္းတုိ႔ ယခု တည္းခုိေနေသာ ကေလာျမဳိ႕ရွိ ေတာင္ေပၚ ဟုိတယ္ေလး၏ ေလွကားထစ္ေလးမ်ားမွ တျဖည္းျဖည္း ဆင္းလာမိသည္။ အျပင္ကုိ ထြက္လုိက္သည္ႏွင့္ ေအးျမေသာ ေဆာင္းေလက ေ၀့၍ တုိက္လုိက္သျဖင့္ ၀တ္ထားေသာ Jacket ကုိ ဇစ္ဆြဲလုိက္ျပီး Hoodie ေလးကုိ ေခါင္းတြင္အုပ္၍ အသာ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။
ယခု ဒီဇင္ဘာလက ခရီးထြက္၍ အေကာင္းဆုံးလဟုပင္ဆုိရမည္။ ခရစ္စမတ္၊ ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္မ်ား ရွိသည့္အတြက္ ပိတ္ရက္ရွည္မ်ားေၾကာင့္ အလုပ္ လစ္ဟင္းမႈ နည္းပါးလွသည့္အျပင္ မိမိတုိ႔ ကုမၸဏီႏွင့္ဆက္ဆံေနေသာ ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မ်ားမွာလည္း ပိတ္ရက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အဆင္ေျပလွေသာ ကာလမ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မင္းေသာ္တုိ႔ ကုမၸဏီ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ခရီးထြက္သည့္အခ်ိန္ကုိ ဒီဇင္ဘာလထဲတြင္ fixed လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
မင္းေသာ္တုိ႔ အဖြဲ႕ ေနျပည္ေတာ္မွ မေန႕က ညအိပ္ၾကသည္။ ရန္ကုန္မွ တက္လာေသာ အဖြဲ႕က ေနျပည္ေတာ္မွာ လာေပါင္းၾကျပီး မနက္ပုိင္း ေစာေစာ ကေလာသုိ႔ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကေလာျမိဳ႕သည္ ေနျပည္ေတာ္မွ သြားပါက ကားျဖင့္ ၄ နာရီခန္႔သာ ေမာင္းရသည့္အတြက္ အဆင္ေျပလွသည္။ ရာသီဥတုအေျခအေန အရသာမက တည္းခုိရန္ ဟုိတယ္မ်ားစြာ ရွိျပီး ေစ်းကလဲ အသင့္အတင့္ပင္ျဖစ္သျဖင့္ ဒီႏွစ္အတြက္ ကေလာကုိ ေရြးလုိက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
နက္ပုိင္း ေရာက္သည္ဆုိေသာ္လည္း ညသန္းေခါင္းေက်ာ္ ေနာက္ေန႔ မနက္ျဖစ္ေနသျဖင့္ အားလုံး အိပ္ေနၾကပါေသးသည္။ အဖြဲ႕သားမ်ား ခရီးပန္းေနၾကဟန္ရွိသျဖင့္ GM ဦးထြန္းေမာင္က မနက္ ၈နာရီမွ နံနက္စားစားျပီး အျပင္ထြက္ၾကမည္ဟု အစီအစဥ္ကုိ ႀကိဳတင္ေၾကျငာထားေလသည္။ ဦးထြန္းေမာင္မွာ အသက္ ၄၀ ခန္႕ရွိျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏူပ်ိဳေသာ မ်က္ႏွာနွင့္ အားကစားသမား ပုံစံ ကုိယ္ခႏၵာတုိ႕ေၾကာင့္ အလြန္ဆုံး ၃၅ ႏွစ္ခန္႔သာ ထင္ရေလာက္သည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ သေဘာကလဲ ေကာင္း၊ လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ရာတြင္ တိက်ျပီး စည္းကမ္းၾကီးလွသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဇီဇာ မေၾကာင္သည့္အတြက္ လူခ်စ္လူခင္မ်ားၿပီး အားလုံးက ကုိႀကီးဟုသာ ေခၚၾကေလသည္။
မင္းေသာ္မွာ မားကက္တင္းဟုေခၚေသာ ေစ်းကြက္ ဌာနမွ လက္ေထာက္ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သည္။ ၄င္းတုိ႕ ကုမၸဏီမွာ ႏုိင္ငံတကာ မွ စက္ပစၥည္းမ်ား၊ စက္အပို ပစၥည္းမ်ားအား ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားသို႔ တင္ဒါတင္သြင္းသည့္ ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္သည္။ လုပ္သက္ ၂ ႏွစ္အတြင္း မင္းေသာ္၏ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမႈ၊ အလုပ္အကုိင္ ကၽြမး္က်င္မႈႏွင့္ ဘာသာစကား ကၽြမး္က်င္မႈတုိ႔ ေၾကာင့္ မၾကာခဏ ရာထူးတက္ခဲ့ျပီး ယခု အားလုံးထဲတြင္ အသက္ အငယ္ဆုံး လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္ေနျပီျဖစ္ပါသည္။
ေလွကားထစ္မ်ားကုိ ျဖတ္ကာ နံနက္ရႈခင္းမ်ားကုိ ခံစားေနရင္း လမ္းေဘးတြင္ ေရကူးကန္ တစ္ခုကုိ မင္းေသာ္ ျမင္လုိက္ရေလသည္။ ေဆာင္းတြင္း ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးနဲ႕ ဘယ္လုိလုပ္ ေရကူးရမလဲဟ ဟု ေတြးမိေသာ အေတြးမ်ား ေရကူးကန္ ေဘးရွိ စာတန္းတစ္ခုကုိ ျမင္သည့္အခါ ေနလာသည့္ ႏွင္းလုိေပ်ာက္သြားသည္။ ေရကူးကန္ရွိ ေရမ်ားကုိ အေႏြးေပးထားေၾကာင္း ေဖၚျပထားသည့္ ဆုိင္ဘုတ္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ေရစိမ္ခ်င္ေသာ္လည္း ေရကူး ေဘာင္းဘီႏွင့္ မ်က္မွန္က ပါမလာသျဖင့္ စိတ္ေလွ်ာ႔လုိက္ျပီး လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနလုိက္သည္။
ဟုိတယ္မွာ ဘန္ဂလို ပုံစံျဖစ္ျပီး အိမ္ကေလးမ်ားကုိ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚတြင္ ၀ုိက္၍ ေဆာက္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေတာင္ေျခဘက္ျခမ္းတြင္ ကားပါကင္ရွိေလသည္။ ေတာင္ေျခ ကားပါကင္ႏွင့္ တည္းခုိအိမ္မ်ားကုိ ေလွကားထစ္ေလးမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားျပီး ေလွကားေဘးတြင္ ပန္းပင္ေလးမ်ားအား စုိက္ပ်ိဳးထားသျဖင့္ ပန္းဥယာဥ္ထဲတြင္ ေနရသကဲ့သို႕ရွိသျဖင့္ အဆင္ေျပလွသည္။ ေဆာင္းေလ တသုန္သုန္ အျဖဴးတြင္ ပန္းေလးမ်ား၏ ရနံ႕က ေဆာင္းရနံ႕ႏွင့္ ေရာယွက္ကာ ကလူက်ီစယ္ေနသေယာင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကေလာျမိဳ႕ေလးအလွအပတရားကုိ ပုိမုိျပည့္စုံေအာင္ ဖန္တီးေနသလုိပင္။
ပန္းျခံထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသာ မင္းေသာ္၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ေရွ႕ဘက္ ေပတစ္ရာခန္႔တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနေသာ ၀င္းလဲ့ႏြယ္ႏွင့္ အေတြ႕မွာ ရုတ္တရက္ တန္႔သြားသည္။ ၀င္းလဲ့ႏြယ္သည္ ပေရာဂ်က္ဌာနဘက္က အင္ဂ်င္နီယာ မေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး သူနဲ႕ မၾကာေသးမီကမွ ကုမၸဏီတြင္ ခင္မင္ခဲ့ၾကသူ ျဖစ္သည္။ သူ႔ထက္ အသက္ငယ္ေသာ မိန္းကေလးျဖစ္ေသာ္လဲ ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းျဖစ္၍ မႏြယ္ ဟု သာ မင္းေသာ္ ေခၚသည္။ ႏြယ္ သည္ အနီေရာင္ ထရက္ဆုေခၚ အားကစား ၀တ္စုံ ၀မ္းဆက္ ၀တ္ထားသျဖင့္ ထင္လင္း လွပေနေလသည္။
ႏြယ္ သည္ ကုိယ္ခႏၵာ ခပ္သြယ္သြယ္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ထင္ရေသာ္လဲ ကုိယ္လုံး ကုိယ္ေပါက္ လွပသည္ဟု ေျပာလုိ႔ရသည္။ က်စ္လ်စ္ျပီး အကိတ္ပုံစံ မျဖစ္သျဖင့္ ႏြယ့္ကုိ ပိန္သည္ဟု ထင္ၾကသည္။ ရုံးခ်ိန္မ်ားတြင္လဲ ပြေသာ ခါးရွည္ ဘေလာက္စ္ အကီ် ၤမ်ားသာ အ၀တ္မ်ားသျဖင့္ ႏြယ့္ကုိ ပိန္သေယာင္ ထင္ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ႏြယ္သည္ ပစၥည္းရွိ လူတန္းစားျဖစ္သည္ကုိ ယခုမွ မင္းေသာ္ ေတြ႕လုိက္ရသည္။
ႏြယ္၏ လုံးက်စ္ေသာ ရင္သားမ်ားသည္ bra ၏ ပင့္တင္ေပးမႈေၾကာင့္ ျဖိဳးေမာက္ေနသည္ကုိ ပါးလႊာေသာ track suit ကုိ အလင္းေရာင္ ျဖတ္သြားျခင္းမွ တဆင့္ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ မာလကာသီး အႀကီး အရြယ္ခန္႔ ရွိသျဖင့္ အနည္းဆုံး ၃၃-၃၄ ခန္႔ ရွိမည္။ ဆက္၍ ၾကည့္မိေသာအခါ ၂၅ ဆုိက္ခန္႔ရွိ ခါးႏွင့္ စြင့္ကား လုံးက်စ္ေသာ တင္သားမ်ားကုိ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ႏြယ္၏ တင္ပါးသည္ အလြန္ကိတ္၍ လွသည့္အထဲ မပါေသာ္လဲ သူ၏ က်ဥ္ေသာခါးေၾကာင့္ အခ်ိဳးအဆက္က် လွပေနပါသည္။
မင္းေသာ္သည္ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ မ်က္ေတာင္ မခတ္ စုိက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ သူ႔အၾကည့္မ်ား၏ ပါ၀ါေၾကာင့္လားမသိ။ ႏြယ္က သူ႕ဘက္ကုိ လွည့္ၾကည့္လာသည္။ မိန္းကေလးမ်ားသည္ သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ေနေၾကာင္း ဆဌမအာရုံႏွင့္ သိၾကသည္ဟု ၾကားဘူးသည္။ ႏြယ့္မ်က္ႏွာ လွည့္လာသည္ကုိ ေတြ႕လုိက္သည္ႏွင့္ မင္းေသာ္ သူ၏ ေခၚေတာ အၾကည့္မ်ားကုိ ဒီဂရီ ေလွ်ာ့လုိက္ျပီး စတင္ႏူတ္ဆက္လုိက္ေလသည္။
“မႏြယ္ တစ္ေယာက္တည္းလား”
“ေအာ္..ကုိမင္းေသာ္ပါလား။ ဟုတ္ကဲ့ ႏြယ္ တစ္ေယာက္တည္းပါရွင္”
မိန္းကေလးမ်ားသည္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလွသည္။ ႏြယ္သည္ သူ႕ကုိ မင္းေသာ္ၾကည့္ေနသည္ကုိ သိေသာ္လည္း ယခုမွ ေတြ႕သေယာင္ ဟန္ေဆာင္သည္။ ဣတၳိ ၀ကၤ နဒီ၀ကၤ ျမစ္တုိ႔သည္ ေကြ႔ေကာက္သကဲ့သုိ႔ မိန္းမတုိ႔သည္လည္း ေကြ႕ေကာက္သည္ဟု ၾကားဘူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေကြ႕ေကာက္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ႏြယ္ ၏ စိတ္ထားကုိ သူမျမင္ဘူးပါ။ သုိ႔ေသာ္ ႏြယ္၏ လွပေသာ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားသည္ မင္းေသာ္၏ စိတ္ထဲတြင္ ေဆးမင္ေၾကာင္ တက္တူးထုိးသကဲ့သုိ႔ စြဲျမဲသြားပါေလသတည္း။
"ေအာ္…မႏြယ္က ညက ေနာက္က်တဲ့ဟာကုိ.. ေစာေစာ ထႏုိင္တယ္ေနာ္"
"ႏြယ္က မနက္ဆုိ မုိးလင္းတာနဲ႕ အိပ္ယာထဲေနလုိ႔ မရဘူး အျမဲေစာေစာႏူိးတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဟုိေတြးဒီေတြးနဲ႔ ပန္းျခံထဲ လမ္းလာေလွ်ာက္ေနတာ"
"ေအာ္…က်ေနာ္စကားေျပာလုိက္လုိ႔ မႏြယ္ အေတြးပ်က္သြားတယ္ ထင္တယ္။ ေဆာရီးေနာ္"
ႏြယ့္မ်က္ႏွာ ရွက္ျပဳံးေလး တစ္ပြင့္ ေပၚလာျပီး မဟုတ္ပါဘူး ကိုမင္းေသာ္ရယ္ ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မင္းေသာ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိသည္ႏွင့္ အခန္းျပန္ျပီး ေရခ်ိဳးလုိက္ဦးမယ္ဆုိျပီး ႏႈတ္ဆက္ လမ္းခြဲခဲ့ေလသည္။ ႏြယ္က စကားေျပာျပီး တဖက္သုိ႔ အလွည့္တြင္ ေက်ာလည္ထိ ရွည္လွ်ားေသာ ဆံပင္က ၀ဲသြားျပီး ေနေရာင္ျခည္ ပါးပါးက ႏြယ့္ဆံပင္ရွည္မ်ားၾကားမွ ျဖာက်သလုိ လွပေသာ ႏြယ့္ ပုံရိပ္ကုိ မင္းေသာ္ ေဘာနပ္စ္အျဖစ္ရလုိက္ေလသည္။
မင္းေသာ္ သိရသေလာက္ ႏြယ္က ေမြးခ်င္း ၃ ေယာက္ ရွိသည္။ ယခု ကုမၸဏီတြင္ သူႏွင့္ ၂ ႏွစ္ႀကီး ၂ ႏွစ္ငယ္ျဖစ္ေသာ ၀င္းလဲ့သြယ္ ႏွင့္ အတူတူ လုပ္ေနၾကျခငး္ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔အထက္က အစ္ကုိလား အစ္မလားေတာ့ မင္းေသာ္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိ။ သြယ္က ၀ယ္ယူေရးဌာနမွ ျဖစ္သည္။ သြယ္က စကားသြက္ျပီး မ်က္ႏွာခ်ဳိသေလာက္ ႏြယ္က စကားနည္းျပီး အေနေအးသည္။ ႏြယ္က မ်က္ႏွာကုိ သနပ္ခါး ပါးပါးလိမ္းလာတတ္ျပီး ထင္ေပၚမႈမရွိလွေပ။ သုိ႔ရာတြင္ အလုပ္ကုိ တာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္တတ္သျဖင့္ အထက္လူႀကီးမ်ား ႀကိဳက္ၾကသည္ဟု သိရသည္။
သြယ္သည္ သူ၏ ေတာင့္တင္းေသာ ခႏၵာကုိယ္ ေပၚလြင္ေအာင္ အ၀တ္အစားကုိ ဖက္ရွင္က်က် ၀တ္ေလ့ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရုံးတြင္ လူႀကိဳက္မ်ားသည္။ ေတာင့္တင္းေသာ ခႏၵာကုိယ္ရွိသည့္ သြယ္သည္ ၃၅-၂၅-၃၆ ေလာက္ ရွိမည္ဟု မင္းေသာ္တုိ႔ လူငယ္ စကား၀ုိင္းမ်ားတြင္ ေျပာၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ သူ၏ ထက္ျမက္ေသာ ပုံစံႏွင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈျမင့္မားသည့္ ပုံစံေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ ရွိန္ၾကသည္။
မင္းေသာ္ ႏြယ့္ကုိ အလုပ္စ၀င္တုန္းက တခါ ျမင္ဘူးသည္။ ႏြယ္ႏွင့္ သြယ္ သည္ ကုမၸဏီတြင္ အမ်ားၾကိဳက္ေသာ ႏွင္းဆီခုိင္ေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သြယ္က ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳပီပီ ဖက္ရွင္ ဒီဇုိင္းမ်ား ၀တ္တတ္သျဖင့္ ပုိနာမည္ႀကီးသည္။ သုိ႔ရာတြင္ မင္းေသာ္က ႏြယ္၏ ရွင္းသန္႔ေသာ မ်က္ႏွာကုိ သေဘာက်မိခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အမွတ္မထင္ ခင္မင္ခြင့္ရေသာ္လဲ အေနအထုိင္ေအးေသာ ႏြယ္ ၏ ပုံစံကုိ ရွိန္ေနသလုိျဖစ္ေနမိသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းစရန္ ခက္ျပီး ယခုအေနအထားတက္ ထပ္ျပီး မတုိးႏုိင္ခဲ့ေသးပါ။
မင္းေသာ္က မားကက္တင္း လက္ေထာက္မန္ေနဂ်ာ ျဖစ္၍ လုပ္ငန္းသေဘာအရ သိပ္ဆက္စပ္မႈ မရွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ကုမၸဏီမွ ပစၥည္းအသစ္တစ္ခု ေစ်းကြက္ထဲသုိ႔ မိတ္ဆက္ျပီး တင္သြင္း ျဖန္႔ခ်ိရာတြင္ မတူညီေသာ ဌာနမ်ားမွ အဖြဲ႕တစ္ခု ဖြဲ႕ျပီး စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရသျဖင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ပတ္ခန္႔ကမွ ႏြယ္ႏွင့္သြယ္ ညီအစ္မႏွင့္ ရင္းႏွီးေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
အခန္းျပန္ေရာက္ေသာအခါ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ အိမ္သာသြားျပီး မနက္ေစာေစာ ေရခ်ိဳးရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ရာသီဥတုေအးေသာ္လည္း ေရေႏြး ရသျဖင့္ ေရခ်ိဳးရသည္မွာ အဆင္ေျပသည္။ ေရခ်ိဳးလုိက္မွ ခႏၵာကုိယ္မွ အခုိးမ်ား ထြက္ျပီး ေနလုိ႔ ပုိေကာင္းသြားသည္ကုိ သိသာစြာ ေတြ႕ရသည္။
ရန္ကုန္တြင္ မင္းေသာ္တုိ႔ ေနေသာ တုိက္ခန္းမွာ အလြန္က်ဥ္းသျဖင့္ ေလ၀င္ေလထြက္ရရန္ အဲကြန္းတပ္ထားရသည္။ ညဘက္ အလြန္ပူေလာင္သျဖင့္ အိပ္မရတုိင္း အဲကြန္း ဖြင့္ျပီးအိပ္တတ္သျဖင့္ မနက္ပုိင္းတြင္ ေနမေကာင္းသလုိ ျငီးစီစီ ျဖစ္ေနတတ္သျဖင့္ အိပ္ယာ ထသည္ႏွင့္ အိမ္သာတက္၊ ကုိယ္လက္ သန္႔စင္ျပီး ေရခ်ိဳးလုိက္ရမွ အခုိးပြင့္ျပီး ေနလုိ႔ေကာင္းသည္ကုိ လက္ေတြ႕သိခဲ့ရသည္။ မင္းေသာ္က ထုိဗဟုသုတကုိ တုိင္းရင္းေဆးဆရာ ဘႀကီး ျဖစ္သူထံမွ ရသည္ျဖစ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိလဲ မိမိသိသလုိ ေျပာျပတတ္သူျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ တစ္ခန္းတည္း အတူေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း ဇင္မ်ိဳးမွာ ေရခ်ိဳးပ်င္းသည့္အတြက္ အပူငုတ္ျပီး မၾကာခဏ ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္သူျဖစ္သည္။ မိမိက က်န္းမာေရး လုိက္စားေသာ္လည္း ဇင္မ်ိဳးမွာ အအိပ္ႀကီးတတ္သူျဖစ္သည္။ ၄င္းသည္ ကြန္ျပဴတာႏွင့္ ဒီဇုိင္းေရးဆြဲေသာ ဒီဇုိင္းနာ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ အေပ်ာ္တမ္း ဓါတ္ပုံဆရာျဖစ္သည္။ အလုပ္သေဘာေၾကာင့္ အျမဲ ညနက္တတ္သျဖင့္ အိပ္ယာ၀င္ ေနာက္က်ျပီး အိပ္ယာကုိ ၈ နာရီေက်ာ္မွ ပုံမွန္ ထတတ္သျဖင့္ တခန္းတည္း အတူေနေသာ္လဲ တပါတ္မွ တခါေလာက္သာ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာရင္း ေတြ႕ရသည္။ က်န္ရက္မ်ားတြင္ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ အ၀င္အထြက္သာ ဆုံေလ့ရွိသည္။ အခုလဲ ဒီေကာင္ ေဆာင္းတြင္းေအးေအးႏွင့္ ႏႈိးမည္သူ မရွိတာနဲ႕ ေစာင္ျခဳံ ေကြးေနေလမလား မသိ။
မင္းေသာ္
မင္းေသာ္မွာ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ရေသာအခါ ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္၀င္ရန္ ေျမလတ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွ ေရာက္လာသူ ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားမွာ အိမ္မွ လက္ငုတ္လက္ရင္း စီးပြားေရး အေျခအေန မဆုိးသျဖင့္ ျပန္ျပီး ေထာက္ပံ့ရန္ မလုိအပ္သျဖင့္ မင္းေသာ္ သုံးစြဲရန္ ေခ်ာင္လည္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ အလုပ္အေထာက္အကူျပဳ လိုအပ္ေသာ သင္တန္းမ်ား တက္ခဲ့သျဖင့္ အလုပ္ပုိ၍ အဆင္ေျပသည္။
ယခု မင္းေသာ္ေနသည့္ တုိက္ခန္းကလဲ မင္းေသာ္ အေဖ ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္ ကိစၥျဖင့္ လာေရာက္စဥ္ ေနထုိင္ရန္ ၀ယ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ျပန္မေရာင္းပဲ အငွားထားခဲ့သျဖင့္ ယခု မင္းေသာ္ ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္လာလုပ္ေသာအခါ ေနထုိင္ေရး ကိစၥ အဆင္ေျပသြားသည္။ မင္းေသာ္ ကုိယ့္အစြမး္အစျဖင့္ ကုိယ္ဆုိပါက လွည္းတန္းတြင္ တုိက္ခန္း၀ယ္ေနဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ မလြယ္ကူနုိင္ပါ။ မင္းေသာ္ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသျဖင့္ တနယ္ထဲသားျဖစ္သူ သူငယ္ခ်င္း ဇင္မ်ိဳးက ရန္ကုန္တြင္ အလုပ္၀င္ေနသည့္အတြက္ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ အတူတူ ေပါင္းေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္အတြက္အျခားလုိသည္မ်ားကုိ ရွယ္၍ ထမင္းလဲ အတူ ခ်က္စားၾကသည့္အတြက္ ဇင္မ်ိဳး ရွယ္ယာေၾကာင့္ မင္းေသာ္အတြက္ အိမ္အသုံးစရိတ္ သက္သာျပီး တုိင္ပင္ရန္ အေဖၚလဲ ရေလသည္။
ဟုိဟုိဒီဒီ ေတြးရင္း မင္းေသာ္ ေရခ်ိဳးရန္ ေရေႏြးစပ္လုိက္သည္။ ေရေႏြးျဖင့္ ခ်ိဳးေနရင္း ခႏၵာကုိယ္မွ အေၾကာမ်ား ေျပသြားသလုိ ခံစားရျပီး ေနလုိ႔ ေကာင္းသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေရခ်ိဳးျပီးခ်ိန္တြင္ အျပင္ရာသီဥတု ေအးလြန္းလွသျဖင့္ ေဟာ္တယ္မွ ေပးေသာ သဘက္အႀကီးျဖင့္ ခႏၵာကုိယ္မွ ေရမ်ား ေျခာက္သြားေအာင္ ကမန္းကတမ္း သုတ္လိုက္ရသည္။
မင္းေသာ္သည္ မပိန္မ၀ အေနေတာ္ျဖစ္္ျပီး အရပ္ ၅ ေပ ၈ လက္မရွိသည္။ အလြန္ အရပ္မရွည္ေသာ္လည္း က်စ္လ်စ္သည့္ ခႏၵာကိုယ္ ရွိသျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။ ေျမလတ္သား ျဖစ္သျဖင့္ အသား အညိဳဘက္ လုိက္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ တခ်ိဳ႕ အညာသားမ်ားလုိ မညိဳပဲ အသားလတ္ဟု ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။ သြက္လက္ေသာ ပုံစံႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္သျဖင့္ ကုမၸဏီတြင္ နာမည္ေကာင္းရွိေသာ လူပ်ိဳလူလြတ္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ယခု လက္ရွိ ရည္စား မရွိေသးပါ။
သုိ႔ေသာ္ …သူ၏ အေတြးထဲတြင္ မိန္းကေလး တစ္ဦးက ၀င္ေရာက္ေနရာယူေနျပီျဖစ္သျဖင့္ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ဆုိသည္ကုိ ေငြေရာင္ ပိတ္ကားေပၚတြင္ ဆက္လက္ၾကည့္ရႈရမည္ ျဖစ္သည္။ မနက္က ျမင္လုိက္ေသာ ႏြယ္၏ လွပေသာ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ား သတိရလုိက္သျဖင့္ မင္းေသာ္ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနေလသည္။ မင္းေသာ္ ပထမ ႏြယ့္ကုိ ျမင္စဥ္က ႏြယ္၏ ရွင္းသန္႔ေအးေဆးေသာ မ်က္ႏွာေလးကုိ သေဘာက်မိခဲ့ျပီး စိတ္၀င္စားမိခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က မင္းေသာ္၏ စိတ္သည္ ယခုေလာက္ မလႈပ္ရွားေခ်။ ႏြယ္၏ လွပေသာ ကုိယ္လုံးကုိပါ ျမင္လုိက္သည့္အခါ မင္းေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ တပ္မက္ေသာ စိတ္ရုိင္းမ်ားပါ၀င္လာ၍ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကုိ ခပ္ျပင္းျပင္း ခ်လုိက္ရပါေတာ့သည္။ ႏြယ့္အေပၚတြင္ သူ၏ စိတ္မ်ား ေျပာင္းလဲစ ျပဳေနပါကလား။ တကယ္ေတာ့ လူ၏ စိတ္သည္ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါကုိ လုိက္ျပီး အျမဲေျပာင္းလဲေနတတ္သည္ဆုိသည္မွာ အမွန္တရားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
မင္းေသာ္ စိတ္ရႈပ္လာသျဖင့္ ဘာမွ ထပ္မစဥ္းစားမိေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္လုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္ စိတ္သည္ လူက ထိန္းခ်ဳပ္၍ မရစတမ္း သူ႕သေဘာ သူေဆာင္ေနသည္ျဖစ္သျဖင့္ သူ႕၏စိတ္မ်ားတြင္ ႏြယ္သည္ တရစ္ျပီး တရစ္ ရစ္ပတ္ကာ ခ်ည္ေႏွာင္ေနေလေတာ့သည္။ အခ်ိန္မွာ နံနက္ ၈နာရီခန္႔ ရွိေနျပီျဖစ္၍ မင္းေသာ္ အခုမွ ဘာမွ မစားရေသးေၾကာင္း အစာအိမ္က အခ်က္ေပးသံကုိ သတိျပဳမိလုိက္ေလသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ စပုိ႔ရွပ္တစ္ထည္ ေကာက္စြပ္ျပီး မနက္စာစားရန္ အခန္းျပင္ ထြက္လာခဲ့ ေတာ့ေလသည္။
နံနက္စာ စားရန္ restaurant ထဲ ၀င္လုိက္သည့္အခါ လူတစ္၀က္ေလာက္သာ ေရာက္ေနေသးသည္ကုိ သတိျပဳမိသည္။ သုိ႔ေသာ္ GM ကုိႀကီးကေတာ့ ေရာက္ေနျပီး စကားေျပာေနသည္ကုိေတြ႕ရသည္။ အားလုံး အလုပ္ stress မ်ား မရွိၾကပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
“ေအးေဆး စားၾကေဟ့။ ၈ နာရီခြဲရင္ ကားပါကင္နားမွာ စုမယ္။ ျပီးတာနဲ႕ ပေလာင္ေတာင္ သြားၾကမယ္။ trekking လုပ္မွာဆုိေတာ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္နဲ႕ အၾကမ္းခံတဲ့ ဖိနပ္ေတြ စီးလာၾကေနာ္။ View Point မွာ ဓါတ္ပုံ ရုိက္ၾကမယ္။ ဟုိ ကင္မရာပါတဲ့ေကာင္ေတြ Landscape ရႈခင္းေတြ အရမ္းလွတယ္ ရေအာင္ရုိက္ၾက၊ “
“ဟုတ္ကဲ့ ကုိႀကီး”
“ေအး..ငါကေတာ့ သိပ္မထင္ပါဘူး။ မင္းတုိ႔ ကင္မရာ ရုံးက ေကာင္မေလးေတြ သူတုိ႔ပုံ ရုိက္ခုိင္းတာနဲ႕တင္ အခ်ိန္ကုန္ျပီး ရႈခင္းပုံသက္သက္ကေတာ့ ပါမွာမဟုတ္ဘူးေဟ့… ဟားဟားဟား”
ကုိႀကီးက ေျပာလဲေျပာ ရယ္လဲရယ္ေနပါတယ္။ အလုပ္ကုိ အလုပ္နဲ႕တူေအာင္လုပ္တတ္ျပီး လူမႈေရးပုိင္းနဲ႕ မေရာတတ္ပါဘူး။ activities အစုံ ပါ၀င္ျပီး တက္တက္ၾကြၾကြ ရွိလုိ႔ သူေဌးက အလြန္အားကုိးတဲ့သူပါ။ မင္းေသာ္တုိ႔ ၀န္ထမ္းတုိင္းရဲ႕ ေလးစားအားထားရတဲ့ အတုယူရတဲ့ GM တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္..။
“ကေလာဘူတာနဲ႕ ထင္းရႈးခင္းေလးရွိတဲ့ Church ေက်ာင္းရယ္ ညေန မေစာင္းခင္ ၀င္ၾကမယ္။ ဒါျပီးရင္ ႏွီးဘုရား ဖူးၾကမယ္။ ျပီးရင္ ညစာကုိ သုေမာင္ မွာ ျမန္မာ ထမင္းဟင္း စားမယ္။ ရုံးက ထမင္းပဲ ေကၽြးတာ…။ ကုိႀကီးက ဘီယာ ဒကာခံမယ္။ ဘာေျပာစရာ ရွိလဲ”
“မရွိပါဘူး “
“သေဘာတူပါတယ္”
“ေဟး”
ဆုိတဲ့ အသံေတြ ဆူညံသြားပါတယ္။ ၀န္ထမ္းေယာက္်ားေလးေတြဆီက ထြက္လာတဲ့ အသံပါ။ သူတုိ႔ေတြ ေပ်ာ္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြကလဲလုိက္ရယ္ၾကျပီး ၀န္ထမ္းေတြ အားလုံး ေပ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ အားလုံးကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ ဒီခရီးေလးပါပဲ။ သူမ်ားေတြရယ္ေနၾကလုိ႔ ႏြယ္ေရာ ရယ္ေနလားဆုိျပီး လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ႏြယ္ကလဲျပဳံးေနတာကုိေတြ႕ရတယ္။ ႏြယ္ ျပဳံးရင္ သြားတက္ေလးနဲ႕ သိပ္လွတာပဲကြယ္။ ႏြယ္ကလဲ ရုတ္တရက္ သူ႕ဘက္ ဖ်တ္ခနဲ လွမ္းၾကည့္တာ ေတြ႕လုိက္တယ္။ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေတာ့ မင္းေသာ္ ဒိတ္ ကနဲ ရင္ခုန္သြားပါတယ္။
၈ နာရီခြဲမွာ အားလုံး စုံျပီး ဟုိတယ္က စထြက္ၾကပါသည္။ အိပ္ယာထေနာက္က်လုိ႔ ဘရိတ္ဖတ္ မစားရတဲ့ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေပမဲ့ ကားေပၚက ပါလာတဲ့ ေပါင္မုန္႔ေတြ အာလူးေၾကာ္ေတြ မွ်စားၾကရင္း အားလုံး အဆင္ေျပသြားၾကပါသည္။ ကားစထြက္တုန္းကေတာ့ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ တရားဖြင့္ထားခဲ့တာပါ။ မနက္ခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ အားလုံး လန္းဆန္းေနၾကတာနဲ႕ ကားဆရာကို တရား အျပီးမွာ သီခ်င္း ဖြင့္ခုိင္းၾကပါတယ္။ ကေလာနဲ႕ လုိက္မဲ့ ကေလာျမိဳ႕နဲ႕ တူတဲ့အခ်စ္ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကုိ ကားဆရာက ေရြးဖြင့္ေပးပါတယ္။ အားလုံးလဲ ေပ်ာ္ျပီး ရတဲ့သူေတြ လုိက္ဆုိၾကတယ္ေလ။ မင္းေသာ္လဲ ဟုတ္လား မဟုတ္လား မသိ...ရသေလာက္ သီခ်င္းေလး လိုက္ညည္းရင္းနဲ႕ ေအးျမတဲ့ ကားအဲကြန္းေအာက္မွာ ရင္ထဲ ေႏြးေထြးေနပါေတာ့တယ္။
ကုိယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ကုိ စိတ္ကူးယဥ္
ေအးခ်မ္းလွပ ကေလာလုိ…
------------------------------
အုိ ကေလာျမိဳ႕ေလးလွသလုိပဲ
လွေစခ်င္စမ္းတယ္။
ပေလာင္ေတာင္သည္ View Point ရွိသျဖင့္ ရႈခင္း အေတာ္ လွပသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တက္သည့္လမ္းမွာ မတ္ေစာက္လွသျဖင့္ ေယာက္်ားေလးမ်ားအတြက္သာ အဆင္ေျပျပီး မိန္းကေလးမ်ား အစ အဆုံး တက္ႏုိင္ရန္ မလြယ္ကူလွသျဖင့္ ကားျဖင့္ တက္ျပီးမွ View Point မေရာက္ခင္ တစ္ေနရာတြင္ ရပ္ခဲ့လုိက္ျပီး ေတာင္ေပၚတက္ခဲ့ျခင္းသည္ျဖစ္သည္။
လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ လွပသည့္ လိေမၼာ္ျခံမ်ားႏွင့္ စိမ္းလန္းေသာ လက္ဖက္ျခံမ်ားကုိ ေတြ႕ရသည္။ လိေမၼာ္သီးမ်ား ျပြတ္သိပ္စြာ သီးေနသည့္ လိေမၼာ္ပင္မ်ားကုိ မင္းေသာ္တုိ႔ မေတြ႕ဖူးၾကသျဖင့္ တအံတၾသ ၾကည့္ၾကသည္။ ရႈခင္းအလြန္လွသည့္ ေနရာမ်ားကုိ ေနာက္ခံထားျပီး ဓါတ္ပုံရုိက္ၾကသည္။
ႏြယ္တုိ႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္ ရွမ္းအက်ီ ၤေလးမ်ားကုိ ၀ယ္လာခဲ့ျပီး ၀တ္လာခဲ့သျဖင့္ ရွမ္းမေလးမ်ားသဖြယ္ လွပေနသည္။ Trekking သြားမည္ျဖစ္သျဖင့္ ေျပာက္က်ား ေဘာင္းဘီႏွင့္ လည္ရွည္ ဖိနပ္စီးထားသျဖင့္ ကြန္မန္ဒုိ စစ္သမီးေလးမ်ားအလား လန္းေနၾကေလသည္။
ႏြယ္က သူ႕ညီမႏွင့္ စကားေျပာေနရာမွ မင္းေသာ္ကုိ ၾကည့္ျပီး လွမ္းေခၚသည္။ မင္းေသာ္ အံၾသသြားေသာ္လည္း ႏြယ္တုိ႔ အနားတုိးသြားလုိက္သည္။
“ကုိမင္းေသာ္ ႏြယ့္ဆီမွာ DSLR တစ္လုံးပါလာတယ္။ ကုိမင္းေသာ္ နည္းနည္းပါးပါးရုိက္တတ္တယ္ မဟုတ္လား။ Facebook ပုံတင္ဖုိ႔ ႏြယ္တုိ႕ညီအမကုိ ရုိက္ေပးပါေနာ္”
"ဟုတ္ကဲ့ ရုိက္ေပးပါ့မယ္။ က်ေနာ္ သိပ္ေတာ့ မရိုက္တတ္ဘူးေနာ္"
"ရပါတယ္ရွင္"
မင္းေသာ္ က ဓါတ္ပုံ ရုိက္တာ ၀ါသနာပါသည့္အတြက္ သူ႕ဖုန္းေလးႏွင့္ ရႈခင္း ဓါတ္ပုံရုိက္ျပီး Facebook တင္ေလ့ရွိသည္။ ဓါတ္ပုံကုိ လွေအာင္ ျပင္သည့္နည္းကုိ သူငယ္ခ်င္း ဇင္မ်ိဳးမွ သင္ေပးထားသျဖင့္ snapseed၊ Photoshop စသည့္ software မ်ားႏွင့္ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ျပီးမွ တင္သည့္အတြက္ သူ႕ပုံမ်ား အားလုံးနီးပါး လွသျဖင့္ လူႀကိဳက္မ်ားသည္။ သုိ႔ေသာ္ လူအလွပုံမ်ားကုိသိပ္မရုိက္ျဖစ္ပဲ အရုိက္မ်ားသည္မွာ ရႈခင္းပုံမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။
သုိ႔ေသာ္ ယခု အကူအညီေတာင္းလာသူက သူခ်စ္မိေနေသာ မိန္ကေလး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရုိက္ေပးပါမည္ဟု ျပန္ေျပာလုိက္ေလသည္။ ဇင္မ်ိဳးက ဓါတ္ပုံရုိက္နည္းကုိ အေျခခံ သင္ေပး ထားေသာ္လည္း ကၽြမ္းက်င္သည့္ အဆင့္ထိေတာ့ မေရာက္ေသးသျဖင့္ Manual ေတာ့ မရုိက္ႏုိင္ေသးပဲ ေအာ္တုိ မုဒ္မ်ားျဖင့္သာ ရုိက္ေပးလုိက္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူ႕ဆီေရာက္လာေသာ ကင္မရာမွာ ကန္ႏြန္အမ်ဳိးအစား ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ကင္မရာျဖစ္ေနသျဖင့္ ရုိက္သည့္ ပုံမ်ားမွ ပုံထြက္အလြန္လွေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
တစ္ပုံရုိက္ျပီးတုိင္း သူ႕နားလာျပီး ပုံလွ မလွ ၾကည့္တတ္ေသာ ပန္းေလး ၂ ပြင့္ေၾကာင့္ မင္းေသာ္မွာ စိတ္မ်ား အလြန္လႈပ္ရွားေနေလသည္။ ရွမ္း အက်ီ ၤမွာ ေရာင္းတန္း ၀တ္စုံျဖစ္သျဖင့္ ေသခ်ာစြာ ခ်ဳပ္ထားျခင္း မရွိသျဖင့္ လည္ပင္းက အေတာ္ဟုိက္ျပီး ႏြယ္၏ ရင္ညြန္႕ကုိ ျမင္ေနရေလသည္။ ႏြယ္သည္ ရုံးမွေတြ႕သည့္ ပုံစံ အတုိင္းမဟုတ္ပဲ ခရီးသြားေနခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လားမသိ…လြတ္လပ္ သြက္လက္စြာ ျမဴးထူးေနေလသည္။ အနားကပ္လာတုိင္း သူ႕ ကုိယ္သင္းနံ႕ေလးက မင္းေသာ္၏ ရင္ကုိ တဒုိင္းဒုိင္းခုန္ေအာင္ ညဳွိ႕ယူေနေလသည္။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူ႕အနားကပ္ျပီး ကင္မရာထဲမွ ပုံမ်ားကုိၾကည့္ျပီး တစ္ခုခု ေျပာသည့္အခါမ်ားတြင္ ႏြယ့္ ထြက္သက္ေလးမ်ား မင္းေသာ္၏ မ်က္ႏွာကုိ ထိသြားခဲ့သည့္အခါ မင္းေသာ္ အသက္ေတာင္ မရႈပဲေအာင့္ထားမိသလုိျဖစ္ျပီး ႏြယ္ မရွိေတာ့မွ သက္ျပင္းမ်ား အခါခါ ခုိးခ်ခဲ့ရေသာ အၾကိမ္မ်ား ခဏခဏ ရွိခဲ့ရေလသည္။ ဒီပုံစံအတုိင္းဆုိရင္ ဒီညေတာ့ သူအိပ္ေရးပ်က္ရဦးမည္…။
ေျပာရမယ္ဆုိရင္ အငယ္မ သြယ္ က ပုိဆုိးပါတယ္။ အေရွ႕က ေျပာခဲ့သလုိပါပဲ သြယ္က ပုိျပီး ေဘာ္ဒီ “ကိတ္” တဲ့ အျပင္ ၀တ္တာစားတာ ပုိျပီး ေဟာ့ပါတယ္။ သြက္တဲ့ ကေလးမျဖစ္ေနေတာ့ မင္းေသာ္ကင္မရာထဲက ဓါတ္ပုံကုိ တခါရုိက္ျပီးတုိင္း လာလာ ၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူ႕ႏုိ႕ေတြနဲ႔ မၾကာခဏ မင္းေသာ္ လက္ေမာင္းကုိ ဖိမိပါတယ္။ တခါတေလလဲ ေနာက္ေက်ာဘက္ကုိေပါ့။ သြယ္က ဘရာကုိ အမာခံ မ၀တ္ဘူးထင္ပါတယ္။ ထိမိလုိ္က္တုိင္း အိ ကနဲ၊ အိ ကနဲ ျဖစ္ျပီး ဖီလင္ ေကာင္းလုိက္တာ…မေျပာနဲ႕။ မင္းေသာ္ ေအာက္က အငယ္ေကာင္ဟာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကေန ရုန္းၾကြ ကုနး္ထလာလုိက္တာ ဒုကၡေတြ ေရာက္လုိ႕ေနပါျပီ။ သူက မသိသလုိမ်ိဳးပဲ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႕- ဘယ္လိုနားလည္ရမွာလဲ မိန္းကေလးရယ္။
ရန္ကုန္မွာ ဘတ္စ္ကားစီလုိ႔ မေတာ္တဆ အသားခ်င္းထိမိတဲ့ အခါ ေနာက္ကုိ ျပန္လွည့္ျပီး မၾကည္ၾကည့္ အၾကည့္ခံရတတ္လုိ႔ မင္းေသာ္ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ ေ၀းေ၀းမွာရပ္တဲ့သူပါ။ ဒါေပမဲ့ တခါက ကားစီးရင္း ေနရာရေတာ့ ေဘးဘက္က ေကာင္မေလးက ကားအျပင္ကုိ သူ႕ခႏၵာကုိယ္ ေစာင္းၾကည့္ရင္းနဲ႕ သူ႕ပခုံးကုိ ႏုိ႔နဲ႕ ပြတ္တာ ခံလုိက္ရဘူးတယ္။ အားနာလုိ႔ သူ႔ပခုံးကုိ က်ံဳ႕ေပမဲ့ ဟုိဘက္မွာ ေနရာက မရွိေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ေတာက္ေရွာက္ထိေနတာမ်ိဳး ၾကဳံခဲ့ဘူးတယ္။ တမင္တကာ အရသာခံေနတာ မဟုတ္ေပမဲ့ ဖုိနဲ႕မ အထိအေတြ႕က ေရွာင္ဖုိ႔ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။ မထူးဘူးကြာဆုိျပီး ဒီအတုိင္း ျငိမ္ေနမိေပမဲ့ ညီေလးက အရမ္းတင္းေနျပီး စိတ္ေတြ အရမ္းေဖါက္ေနတာကုိေတာ့ သတိထားမိခဲ့တယ္ေလ။ ေရွ႕ကလူေတြကုိေတာင္ မၾကည့္ရဲေအာင္ မ်က္နွာႀကီး နီျပီး ျဖစ္ေနခဲ့တာကုိေတာ့ မင္းေသာ္ မွတ္မိပါတယ္။ ေကာင္မေလး ဆင္းေတာ့မွ ေအာင့္ထားတဲ့ အသက္ကုိ သက္ျပင္းခ်ျပီး မွန္မွန္ ျပန္ရႈရတဲ့အထိပါပဲ။
ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕ပဲ နာရီ၀က္ခန္႔အၾကာမွာ ကေလာ View Point ကုိေရာက္လာပါျပီ။ View Point မွာရွိတဲ့ ဆုိင္ေလးမွာ ထုိင္ျပီး ႏြားနု႔ိနဲ႕ခ်ာပါတီ မွာစားၾကပါတယ္။ လူေတြကလဲ အရမ္းမ်ားေတာ့ ၀ုိင္းရေအာင္ မနည္းလုထုိင္ၾကရတယ္။ မင္းေသာ္ ၀ုိင္းမရလုိ႔ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနတုန္း သြယ္ က လွမ္းေခၚလုိ႔ သူတုိ႔၀ုိင္းက ခုံမွာ ထုိင္လုိက္ပါတယ္။
“ဘယ္လိုလဲ ဆရာႀကီး ေႏွးလွခ်ည္လား”
“ဟုတ္တယ္ သြယ္ေရ။ ဒီလုိပဲ…ဟုိေငးဒီေငးနဲ႕ ရႈခင္းေလးေတြ အရမ္းလွလို႔ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕”
“ကုိမင္းေသာ္က တကယ္ အနုပညာသမားေနာ္…။ အလွအပကုိ ေတာ္ေတာ္ခံစားတတ္တယ္။ ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္ေတာင္ ရႈခင္းပုံေတြပဲ ရုိက္တယ္လုိ႔ ေျပာတာၾကားဘူးတယ္”
“ဟုတ္တယ္ဗ်”
“ႏြယ္တုိ႔ကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးတာေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား။ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူးေနာ္”
ႏြယ္က အျပဳံးေလးနဲ႕ ၀င္ေျပာေတာ့ က်ေနာ္က
“ရပါတယ္..ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ က်ေနာ္က DSLR camera သိပ္ရုိက္တတ္တာ မဟုတ္ေတာ့ ပုံထြက္ မလွမွာေတာင္ အားနာရပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ DSLR က်ေနာ့္ဆီမွာ မရွိလုိ႔ ဓါတ္ပုံရုိက္တဲ့ ထရိန္နင္ သေဘာေတာင္ ျဖစ္ေသးေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္”
“မဟုတ္ဘူးေလ…ဆရာႀကီး ေစာ္က စိတ္ဆုိးေနမွာစုိးလို႔”
ဆုိျပီး သြယ္က ၀င္ေဖါက္ပါတယ္။
“မဆုိးပါဘူး…။ အဲေလ..က်ေနာ့္မွာ ရည္းစား မရွိပါဘူး။ တရုံးလုံး သိပါတယ္”
“ခစ္ခစ္…ေၾကာ္ျငာကလဲ ၀င္ျပန္ျပီ”
ညီအမႏွစ္ေယာက္ အျပိဳင္ တေယာက္တေပါက္ ေျပာၾကရင္းနဲ႕ မင္းေသာ္တုိ႔ စကား၀ုိင္းေလး စုိစုိျပည္ျပည္ျဖစ္ေနလုိ႔ တျခား၀ုိင္းေတြက မသိမသာ ရႈိးေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသျဖင့္ ေပ်ာ္ေနသည့္ စိတ္ကုိ မနည္း ကုိယ္ရွိန္သတ္လုိက္ရေလသည္။
မ်က္ေစာင္းကေလး တစ္ခ်က္
ကေလာ View Point မွာ မုန္႔ေတြလဲစား၊ စိတ္တုိင္းက် ဓါတ္ဖမ္းျပီးတာနဲ႕ ျမိဳ႕ထဲကုိ ျပန္ၾကပါေတာ့တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ခရီးေၾကာင့္ အျပန္က်ေတာ့ အားလုံး ျပိဳင္းေနၾကပါျပီ။ ဒါေပမဲ့လဲ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ျဖစ္လုိ႔ ျမိဳ႕ထဲက ကေလာဘူတာကုိ ၀င္ျပီး ရသေလာက္ ထပ္ရုိက္ၾကပါေသးတယ္။ ေနာက္ျပီးမွ ထင္းရႈးေတာေတြ ရွိတဲ့ ကေလာ Church ေက်ာင္းကုိလဲ ထပ္သြားၾကပါေသးတယ္။ သြားစရာရွိတာေတြသြား၊ သြားသမွ်ေနရာေတြကလဲ ရႈခင္းေတြကလဲ လွေတာ့ ၾကည့္ရတာ ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဒါေပမဲ့ မေမာဘူးေပါ့ဗ်ာ။
တျခားသူေတြေတာ့ ေမာမေမာ မသိဘူး။ မင္းေသာ္ခမ်ာမွာေတာ့ ဟုိနားေျပး ဓါတ္ပုံရုိက္လုိက္…၊ ဒီနား ခ်ိန္လုိက္၊ ပုံေတြျပန္ၾကည့္လုိက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ ဖါးသြားသည္။ ဒါေပမဲ့ သြယ္နဲ႕ႏြယ္တုိ႔ရဲ႕ မိန္းမ ပီပီသသ ဂႏၵာရုံ ကုိယ္သင္းနံ႕ေလးေတြ ရေနေတာ့ ေမာသမွ် အေမာေတြ အကုန္ေျပသြားသလုိ ခံစားရသည္။ လူထဲကလူဆုိေတာ့လဲ ဒါမ်ိဳးေလးေတြနဲ႕ အသက္ဆက္ေနၾကရတာ မဟုတ္လားဗ်ာ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနလုံးႀကီးသည္ ေဂါယာကၽြန္း အေနာက္ဘက္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္း နိမ့္ဆင္းသြားျပီး တေနကုန္ ျခဳံလႊားထားေသာ သူ၏ အလင္းေရာင္ ပု၀ါျခဳံလႊာကုိ တျဖည္းျဖည္း သိမ္းဆည္းသြားေလသည္။ ေမွာင္စပ်ိဳးလာသည္ႏွင့္ တစိမ့္စိမ့္ေအးေသာ ေျမာက္ေလေျပညွင္းသည္ တသြဲ႕သြဲ႕ေနာ့လာေလေတာ့သျဖင့္ ေဆာင္းည၏ သရုပ္ကုိ ပီျပင္ေအာင္ ကႀကိဳး အစုံအလင္ႏွင့္ ကျပ အသုံးေတာ္ခံေနသည့္အလား ရွိေတာ့ေခ်သည္။
မင္းေသာ္တုိ႔ အားလုံး ယေန႔ ေနာက္ဆုံး သြားရာျဖစ္ေသာ လမ္းမႀကီးေဘးက သုေမာင္ ျမန္မာထမင္းဆုိင္သုိ႔ ညစာ စားရန္ ၀င္ၾကေလသည္။ အားလုံး ေမာလဲေမာ၊ ဆာလဲဆာေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟင္းမ်ားကုိ အလုအယက္မွာျပီး ဘီလူးသရဲမ်ား က်သည့္အလား စားေသာက္ၾကရာ ဆုိင္တစ္ခုလုံး ဆူညံသြားေလေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လဲ လူငယ္သဘာ၀ ခရီးထြက္ရင္း စေနာက္ကာ ေပ်ာ္ၾကျခင္းသာျဖစ္သျဖင့္ အားလုံးက အျပစ္မျမင္ၾကပါ။
ခရီးစဥ္အစတြင္ ေျပာထားခဲ့သည့္အတုိင္း GM ကုိႀကီးက ဘီယာတုိက္သျဖင့္ Company မွ ေယာက္်ားေလးမ်ား စုထုိင္ျပီး ဘီယာ ေသာက္ၾကရာ မင္းေသာ္မွာ ႏြယ္တုိ႔၀ုိင္းသုိ႔ သြားခြင့္မသာေတာ့ပါ။ သူ႔အေနနဲ႕ ညီအမ ၂ ေယာက္ႏွင့္ အေတာ္ ရင္းႏွီးျပီ ျဖစ္၍ အတူတူစားကာ ခဏေလာက္ စကားေျပာခ်င္ေသာ္လည္း သူ႕ကုိ သတိထားေနသူမ်ား ရွိသျဖင့္ ဆႏၵကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္ကာ ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဘီယာ ၃ ခြက္ေျမာက္ ေသာက္ျပီးသည့္အခါတြင္ ညီအမ ၂ ေယာက္၏ အလွအပ ကုိ သာမက လုပ္လက္စ ရုံးအလုပ္မ်ားပါ မင္းေသာ္ အားလုံး ေမ့သြားပါေတာ့သည္။ ကေလာျမိဳ႕၏ ေဆာင္းအေအးဒဏ္သည္ မင္းေသာ္တုိ႔လူစုအတြက္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား ေအးသည္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အေႏြးထည္ ထူထူ ၀တ္ထားယုံတင္မကဘဲ ဘီယာေသာက္ထားေသာ အရွိန္ျဖင့္ အားလုံး ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးေနၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခရီးပန္းေနသျဖင့္ အၾကာႀကီး မေနၾကေတာ့ပဲ ည ၈ နာရီေက်ာ္တြင္ ဟုိတယ္ျပန္ကာ နားၾကေလသည္။
ကားေပၚက အဆင္းတြင္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ မင္းေသာ္ ႏြယ္၏ မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ကုိ လက္ေဆာင္ ရလုိက္ေလသည္။ ကားေပၚကအဆင္း ဒီအတုိင္း လွည့္ၾကည့္မိျခင္းဟု ထင္ရေသာ္လည္း ဟြန္႔ ဒီလူ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္၊ ဘီယာေတြ မူးျပီး ေသာင္းက်န္းေနတယ္ ဟု ေျပာျခင္းမ်ား ျဖစ္ေလမလားဟု ထင္မိကာ ဘာမွ မဆုိင္ဘဲႏွင့္ ဆံပင္မ်ား ေထာင္သြားသလုိ ခံစားရမိေလသည္။ နဂုိက ဆုိရွယ္မမျဖစ္ေသာ သြယ္က ဘယ္လုိမွ ေနဟန္ မတူပဲ ျပဳံး၍ လက္ျပျပီး ဂြတ္ႏုိက္ဟုပင္ ႏႈတ္ဆက္သြားေလသည္။
ထုိညက တကယ္ပင္ မင္းေသာ္ အိပ္ေရး ပ်က္ေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရာသီဥတုေအးေအးတြင္ ေသာက္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေဆာ္လုိက္ေသာ ဘီယာ ၁၀ ခြက္၏ အစြမ္းျပေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသတည္း။
ေရႊရင္မွာ ပူေလာင္ကၽြမ္းတယ္
၁၂ နာရီေက်ာ္ အခိ်န္ကုိေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မြန္းတည့္ ေနသည္ ဦးေခါင္းထိပ္ တည့္တည့္တြင္ ေရာက္ေနကာ အရိပ္မ်ား ေပ်ာက္သေလာက္ ျဖစ္ေနသည္။ ေနေရာင္ျခည္မွာ အ၀ါေရာင္ မဟုတ္ပဲ ပူျပငး္လြန္းသျဖင့္ အျဖဴေရာင္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ လမ္းတြင္ မျဖစ္မေနသြားလာရေသာ သူမ်ားမွ အပ လူေျခ က်ဲပါးလွသည္။ လမ္းေပၚတြင္လဲ တံလွ်ပ္မ်ား တလက္လက္ တရွိန္ရွိန္ ထေနေလသည္ကုိ မင္းေသာ္ ေတြ႕ရေလသည္။
"ဟူး…."
သက္ျပင္းခ်သကဲ့သုိ႔ ေလပူတစ္ခ်က္ မင္းေသာ္ မႈတ္ထုတ္လုိက္ေလသည္။ မင္းေသာ္ ထမင္းစားျပီးအခ်ိန္ အျပင္သုိ႔ appointment တစ္ခုႏွင့္ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ appointment ေတြ႕အျပီး ရုံးခန္းအျပင္ဘက္မွ ကားပါကင္သုိ႔ ကူးလာခဲ့ခ်ိန္ ေတြ႕ရေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ဟုတ္ပါသည္ ျမင္ေလရာဟူသမွ် ပူေလာင္ေနသည္ဟု ခံစားရေစရန္ ရန္ကုန္ေနသည္ ပူျပင္းလြန္းလွေခ်သည္။ မေန႔ကမွ အေအးပုိင္းေဒသမွ ျပန္ေရာက္တာျဖစ္သျဖင့္ ရာသီဥတုအကူးအေျပာင္း အသားမက်ေသးသျဖင့္ ပို၍ ပူသေယာင္ ထင္ရေလသည္။ ထုိ႔ထက္ အေသးစိတ္ ဆုိရပါေသာ္ မင္းေသာ္၏ ရင္ပူေနသျဖင့္ ျပင္ပ ရာသီဥတု အပူႏွင့္ေရာျပီး အပူ ၂ ခု ေပါင္းကာ ပုိ၍ ပူသေယာင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
မင္းေသာ္တုိ႔ ေနာက္ေန႔မနက္ပုိင္း ေစာေစာ ကေလာမွ ထြက္လာျပီး ေတာင္ႀကီးကုိ ခဏ ၀င္ၾကသည္။ ေတာင္ႀကီးမွာ ဆုေတာင္းျပည့္သည္ဟု နာမည္ႀကီးေသာ စုဌာမုနိ ဘုရားကုိ ၀င္ဖူးၾကျပီး ေတာင္ႀကီး ေစ်းတြင္ လုိအပ္သည္မ်ားႏွင့္ လက္ေဆာင္ေပးရန္ ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ၾကသည္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားျပီး မၾကာမီ ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ျပန္ဆင္းၾကေလသည္။ ညဘက္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ အိပ္ျပီး ေနာက္ေန႔ မနက္ အေစာႀကီး ရန္ကုန္ ျပန္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ ဒီႏွစ္အတြက္ အပန္းေျဖ ခရီး ဒီမွာ ျပီးဆုံးျပီျဖစ္ေလသည္။
လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ႏြယ္က သူ႕ကုိ ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ စကားေျပာသည္ကုိ မေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ မင္းေသာ္ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္ေနေလသည္။ ငါ..သုေမာင္ မွာ ဘီယာေသာက္တုန္းက ေတာ္ေတာ္မ်ား ေသာင္းက်န္းခဲ့မိလုိ႔လား ဟု ျပန္ေတြးမိေလျပန္သည္။ ေပ်ာ္ေနသျဖင့္ မိမိ လစ္မစ္ ေက်ာ္သြားေသာ္လဲ ဘီယာေသာက္ျခင္း ျဖစ္၍ အလြန္အကၽြံ မူးေနျခင္းမရွိသည့္အျပင္ အမ်ား ေျပာခံရေလာက္ေအာင္ ျပသနာရွာခဲ့ျခင္း မရွိဟု မင္းေသာ္ထင္သည္။ ထုိ႔အျပင္ မင္းေသာ္မွာ လက္ေထာက္ မန္ေနဂ်ာရာထူးႏွင့္ ယခု ခရီးစဥ္တြင္ လူႀကီး တပုိင္းျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အျခား ရာထူးငယ္ေသာ ကေလးမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းရေသာေၾကာင့္ အျမဲ သတိရွိခဲ့သည္ျဖစ္သျဖင့္ ထုိကိစၥေၾကာင့္ မဟုတ္ေလာက္ဟု ထင္သည္။
အဲဒါဆုိ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲဟု မင္းေသာ္ ဘယ္လုိမွ အေျဖရွာမရျဖစ္ေနေလသည္။ သူ႕ကုိလဲ တမင္တကာ စကားမေျပာရေအာင္ ေရွာင္ေနသည္ဟု ထင္မိျပန္သည္။ ဘုရားေပၚမွ အဆင္းတြင္ ႏြယ္ ႏွင့္ ဖ်တ္ခနဲ ေတြ႕စဥ္က ႏြယ္ ျငိမ္သြားသလုိပဲ။ ရာသီဥတုေအးတာေၾကာင့္ ေနမွေကာင္းရဲ႕လား ဟု တခုတ္တရ ေမးမိေသာ္လည္း ေကာင္းပါတယ္ ဟု တုိးညွင္းစြာ ေျပာျပီး ႏြယ္က အသာ လွည့္ထြက္သြားသျဖင့္ ဘာမွ ထပ္ျပီး ဆက္မေျပာခဲ့ရပါ။ သုိ႔ႏွင့္ ………. ဤသုိ႔ႏွင့္ ေနာက္ဆုံး ခရီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ အထိ ဘာဆုိဘာမွ …စကား တခြန္းမွ ထပ္မေျပာျဖစ္ၾကပါေခ်။
မင္းေသာ္ တအုံ႔ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနျပီး ခရီးတြင္ ေပ်ာ္ခဲ့သည့္ အေပ်ာ္မ်ား ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ ေတ့ေတ့ဆုိင္ဆုိင္ ေမးခ်င္ေသာ္လည္း သူႏွင့္ ႏြယ္က ဘာမွ မဟုတ္ေသးတဲ့ သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ႏြယ့္ကုိ ရုံးမွာ စသိကၽြမ္းခဲ့သလုိ ခရီးတေလွ်ာက္ ႏြယ္တုိ႔ကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ေပးရင္း အခင္အမင္ ပုိတုိးခဲ့တာေတာ့ မွန္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ႏြယ္ သူ႕ကုိ စိတ္၀င္စားသလားဆုိတာ မင္းေသာ္ အကဲ မဖမ္းတတ္ေသးေပ။ ႏြယ့္မွာ ရည္းစား ရွိသည္ေတာ့ မၾကားမိပါ။ သူ မသိတာလဲ ျဖစ္မည္။ ႏြယ့္ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ သူဘာေတြ ၾကိဳက္တတ္လဲ...၊ ဘာေတြဆုိ အဆင္မေျပဘူးလဲ..၊ ဘာမွ ေရေရရာရာ မင္းေသာ္ မသိေသးပါေခ်..။ သူသိသည္ကား သူ ႏြယ့္ကုိ စိတ္၀င္စားျပီး ခ်စ္မိေနသည္ဟူေသာ ကိစၥသာ ျဖစ္သည္။
ဖ်တ္ခနဲ အာရုံတြင္ ေပၚလာသည္က …"သြယ္…၀င္းလဲ့သြယ္…ဟုတ္တယ္..သြယ္က ႏြယ့္ညီမ အရင္းပဲ။ သူ႕ကုိ စုံစမ္းၾကည့္ရင္ ႏြယ့္အေၾကာင္း သိရမွာပဲ" ဆုိျပီး စဥ္းစားမိေသာအခါ ေရနစ္သည့္အခ်ိန္ ကူရမဲ့ ျဖစ္ေနစဥ္ ဆြဲစရာ ေကာက္ရုိးတမွ်င္ပင္ ေတြ႕လင့္ကစား ၀မ္းသာသြားသကဲ့သုိ႔ ရွိေတာ့သည္။
၀င္းလ့ဲသြယ္
သြယ္သည္ အလြန္ေပ်ာ္ေနသည္။ တကယ္ဆုိ ဤခရီးသည္ သူတစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ သူ႔အမ ျဖစ္သူ ႏြယ္ေရာ၊ လုိက္ပါလာသူ အားလုံး ေပ်ာ္ေနၾကသည့္ ခရီးစဥ္ တစ္ခုျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ရာသီဥတု အလြန္ေကာင္းသည့္ အတြက္ ခရီးသြားရတာ ေပ်ာ္သည္။ ရႈခင္းလွသည့္အတြက္ ရႈျမင္ခံစားရတာ စိတ္ခ်မ္းသာသည္။ ဓါတ္ပုံရုိက္လုိ႔ေကာင္းသည္။ အစားအေသာက္မ်ား လတ္ဆတ္ အရသာရွိလွသည္ …ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ကေလာ ျမိဳ႕ေလးမွာပဲ ေနခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္မိသည္။ သူ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။
သြယ္…ငယ္စဥ္က သူ႕ကုိ သြယ္ ဟု ဘာေၾကာင့္ နာမည္ေပးထားရသလဲဟု ေမးဘူးသည္။ သြယ္လွ်လွပ၍ သြယ္ဟု ေခၚသည္ဟုဆုိလား မသိ ျပန္ေျပာသည့္အခါ..ဒါဆုိ ႏြယ္က ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာနဲ႕ ႏြယ္ပင္နဲ႕တူလုိ႔လားဟု အေမ့ကုိ ေပါက္ကရ ေမးခဲ့ဘူးသည္။ သြယ္ က သိခ်င္တာရွိရင္ စိတ္မရွည္…တည့္တုိး သမားျဖစ္သည္။ လုိခ်င္တာ မရရင္လဲ စိတ္က အလြန္ႀကီးသည္။ ဒါေပမဲ့ သြယ္က လွတာေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ႏြယ္နဲ႔ ၂ ႏွစ္သာ ကြာ၍ ရြယ္တူျဖစ္ေနသျဖင့္ နင္နဲ႔ငါ နဲ႔ ေျပာသည္။
သြယ္က ႏြယ့္ထက္ ပုိလွသည္ဟု ထင္သည္…ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ အထင္နဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ သြယ့္မွာ ရည္းစားေတြ တပုံၾကီးရွိသည္။ ဒါေတာင္ သြယ့္ကုိ ႀကိဳက္တဲ့သူအမ်ားႀကီးထဲကမွ ေခ်ာတဲ့ ဘဲ၊ ပုိက္ဆံ ခ်မ္းသာေသာ ဘဲ စသည့္ ဘဲမ်ားကုိ ဆန္ကာက်ဲက်ဲႏွင့္ ခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ႏြယ့္မွာ ရည္းစားစာ ေပးသူ..၊စကားလုိက္ေျပာသည့္သူ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိဘူးသည္က လြဲ၍ အျခားမရွိ။ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုထဲတြင္လဲ သြယ္သာ စတားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ စာလဲ ႏြယ္က ပုံမွန္ေလာက္သာ ရွိျပီး သြယ္က အျမဲ top 10 ၀င္သည့္အတြက္ ေက်ာင္းတြင္ မ်က္ႏွာပြင့္သည္။
အခုတေလာ သြယ္ ရည္းစားေတြ မထားေတာ့ဟု ဆုံးျဖတ္ထားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ တကယ္ေတာ့ ေယာက္်ားေတြက အကုန္ ႏွာဗူးေတြပဲ။ သြယ္က ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဂရုစုိက္သျဖင့္ Gym တြင္ ကုိယ္ကာယ အလွ ေဆာ့သည့္အတြက္ ေဘာ္ဒီလွသည္။ အုိးဆုိရင္ ကိတ္သည္ဟု ေျပာလုိ႔ရသည္။ ၃၅- ၂၅-၃၆ ေလာက္ရွိသည္ ဆုိေတာ့ ရည္းစားတုိင္းက ဒီအတြက္ ဦးတည္ျပီး လာတာျဖစ္ေနတာႀကီးပဲ ျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္ကုန္စျပဳလာျပီ။
သြယ္က အေတြ႕အႀကဳံမရွိသည္ေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ၁၀ တန္းေအာင္ျပီး ကြန္ျပဴတာ သင္တန္းမ်ား တက္စဥ္က ႀကိဳက္ခဲ့ေသာ သြယ္က ကုိကုိလုိ႔ ေခၚေသာ ရဲမြန္နဲ႕ ခ်စ္သူဘ၀ ခ်ိန္းေတြ႕ရင္း ရဲမြန္က သြယ္၏ အပ်ိဳစင္ ပန္းဦးကုိ ဆြတ္ခူးသြားခဲ့ဘူးသည္။ သြယ္ အတိတ္ကုိ ျပန္မေတြးခ်င္ပါ။ သုိ႔ေပမဲ့ တခါ တခါ ၄င္း အျဖစ္အပ်က္က ေခါင္းထဲေရာက္လာတတ္သည့္ …ေသးေသးမႊားမႊားအေတြ႕အၾကဳံမွ မဟုတ္တာပဲေလ…။
အဲဒီေန႕က ကြန္ျပဴတာ သင္တန္း ပိတ္သည္ကုိ သူက ခပ္တည္တည္နဲ႔ အိမ္က ထြက္ျပီး ကုိကုိနဲ႕ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိကုိက ကားယူလာျပီး သူ႕ကုိ ခ်ိန္းထားသည့္ ေနရာတြင္ လာေစာင့္သည္။ ျပီးေနာက္ တခုခု စားၾကေသာက္ၾကမည္ဟု ေျပာျပီး သီးသန္႔ခန္း ရွိေသာ စားေသာက္ဆုိင္တစ္ခုသုိ႔ ေခၚသြားေလသည္။
"ကုိကုိ..ဒီေန႔ သြယ့္ကုိ ဘာလုိ႕ စုိက္ၾကည့္ေနတာလဲ"
"သြယ္ ဒီေန႔ အရမ္း လွေနလုိ႔ေပါ့။"
"ဟြန္း ဟုတ္လဲ ဟုတ္ပဲနဲ႕ေနာ္။ ကုိကုိ… ၾကည့္ေနျပန္ျပီ။ အဲလုိႀကီး မၾကည့္နဲ႕။ သြယ္ မေနတတ္ဘူး ...ရွက္တယ္"
တကယ္တမ္းေတာ့ ေကာင္ေလးေတြ ၾကည့္တာေလာက္နဲ႕ သြယ္ မရွက္တတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကုိကုိက ဒီေန႕က်မွ စေတြ႕တည္းက သူ႔တကုိယ္လုံးကုိ စားမလုိ ၀ါးမလုိ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႕ စုိက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ေနရ ထို္င္ရခက္သျဖင့္ ျပန္မည္ဟုေတာင္ စဥ္းစားမိသည္။သုိ႔ေသာ္ တခါတေလ ရွားရွားပါးပါး အားသည့္ရက္တြင္ ကုိကုိ႔ကုိ သနားသျဖင့္ လာမိခဲ့ျပီးမွ ေနလုိက္ပါ့မယ္ေလဟု ဆက္ထုိင္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
"ကဲပါ။ စားစရာ ရွိတာ စားပါ။ အေအးလဲ ေသာက္။ သြယ္နဲ႕ကုိယ္ စားျပီးရင္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ေလ။ ျပီးရင္ ျပန္ပုိ႔ေပးမွာေပါ့"
ရဲမြန္၏ ေျပာစကားေၾကာင့္ သြယ္ ျမန္ျမန္ လက္စသိမ္းျပီး အထတြင္ မူးသလုိျဖစ္သြားသည္ႏွင္ ရဲမြန္က ကမန္းကတမ္း ထိန္းေပးလုိက္သည္။ သြယ္ ညက အိပ္ေရးပ်က္လုိ႔မ်ားလား။ ညက ရွာရြတ္ခန္းကား အသစ္ၾကည့္လုိက္တာ ညက ၂ နာရီေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အခု ဟာက…တမ်ိဳးႀကီးပဲ။ ဧကႏၱ ....
သြယ္ စဥ္းစားေနရင္းနဲ႕ ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္လာျပီး ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ပဲ ေပ်ာ့ေခြက်သြားေတာ့သည္။ ရဲမြန္က အၾကံနဲ႕ သြယ္ေသာက္တဲ့ အေအးထဲမွာ အိပ္ေဆးေရာ…ဖီးလ္ေဆးပါ ထည့္တုိက္လုိက္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ သြယ္ မႈခင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေတြ႕ေသာ အေအးထဲတြင္ ေဆးထည့္ျပီး ပစၥည္းလုယူသည့္ကိစၥမ်ား ဖတ္ဖူးသျဖင့္ သူမ်ားတုိက္ေသာ အေအးကို ဘယ္ေတာ့မွ မေသာက္ခဲ့ပါ။ အခု ရည္းစားျဖစ္သည့္ ကုိကုိႏွင့္ ျဖစ္သျဖင့္ သတိလြတ္သြားျပီး မစဥ္းစားဘဲ ေသာက္ခဲ့မိျခင္း ျဖစ္သည္။ သတိဆုိသည္မွာ ပုိသည္မရွိ…သြယ္ အေတြ႕အၾကဳံကုိ တန္ဘုိးႀကီးႀကီးႏွင့္ ၀ယ္လုိက္ရေလသည္။
ရဲမြန္က စားေသာက္ဆုိင္ကုိ ေခၚသြားကတည္းက ေဟာ္တယ္၏ ေျမညီထပ္မွာရွိေသာ ဆုိင္ကုိ အၾကံႏွင့္ ေခၚသြားတာျဖစ္သည္။ တည္းခုိရန္ အခန္းကုိလဲ ႀကိဳ ယူထားျပီးျဖစ္သျဖင့္ သြယ့္ကုိ အသာေမွးထိန္းသြားျပီး ဓါတ္ေလွကားႏွင့္ အေပၚထပ္ရွိ အခန္းကုိ ေခၚသြားလုိက္သည္။
သြယ့္ကုိ ရဲမြန္ၾကံေနသည္မွာ ရည္းစား စျဖစ္တည္းကျဖစ္၍ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီျဖစ္သည္။ သြယ္က သူ႕ကုိ ႏွစ္ေယာက္ထဲေတြ႕ရန္ အခ်ိန္သိပ္မေပးသျဖင့္ ရဲမြန္ ေတာ္ေတာ္ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။ လွပေက်ာ့ရွင္းေသာ သြယ္၏ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္ေၾကာင့္ ရဲမြန္ရင္ခုန္လာသည္။ အသာမွီထားစဥ္တြင္ သြယ္၏ ႏုိ႔တစ္ျခမ္းက သူ႕ကုိ ထိကပ္ေနသျဖင့္ ေအာက္က ဖြားဖက္ေတာ္ ပစၥည္းမွာ ေပါက္ထြက္မတတ္ ေတာင္ေနျပီ ျဖစ္သည္။
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ အခ်ိန္ မဆြဲေတာ့ပဲ သြယ့္ကုိ တကုိယ္လုံး ခၽြတ္လုိက္သည္။ သြယ္၏ ကုိယ္လုံးအလွကုိ ..၀ိုး..ဟု စိတ္ထဲမွ က်ိတ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ လည္တုိင္ေက်ာ့ေက်ာ့ မွ ဆက္ၾကည့္လွ်င္ ဖြံ႔ထြားေသာ ရင္သားအပုိင္းသည္ ရဲမြန္ကုိ အာေခါင္မ်ား ေျခာက္ေစသည္။ မန္းျမိဳ႕ေတာ္ ေပါက္စီေလာက္ရွိေသာ နုိ႔ႏွစ္လုံးသည္ ၀ုိင္းစက္တင္းရင္းေနသည္။ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမွာ ပန္းေရာင္ေလးျဖစ္ျပီး ေသးငယ္လွသည္။ ဘယ္ျခမ္းမွ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမွာ အထဲသုိ႔၀င္ေနေသးသည္။ ႏုိ႔သီးေခါင္း အထဲ၀င္ေနရင္ ကေလး ႏုိ႔စုိ႔ရခက္တယ္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ဒါမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ ဘယ္သူမွ မစုိ႔ဘူးေသးလုိ႔ ျဖစ္ရမယ္။ ရဲမြန္က ေလတခ်က္ ခၽြန္လိုက္သည္။
"ကုိကုိ စုိ႔ေပးမွာေပါ့ သြယ္ရယ္"
ရဲမြန္သည္ သြယ့္ ႏုိ႔ႏွစ္လုံးကုိ ႏုိ႔မ်က္ေနေသာ ကေလးပမာ တစြတ္စြတ္ စုိ႔လုိက္ျပီး ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲလုိက္ေသာအခါ ႏုိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ား မာျပီး ေထာင္လာေလေတာ့သည္။ ရဲမြန္ သြယ့္ ပခုံးမွ တဆင့္ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာဆင္းလာရာ ေသးသြယ္ေသာ ခါးတြင္ ခဏ ရပ္တန္႔လုိက္ျပီး ဗုိက္သား ခ်ပ္ခ်ပ္ကေလးမ်ားကုိ လွ်ာျဖင့္ အႏွံ႕ယက္ေပးေလေတာ့သည္။
ဆက္လက္ျပီး သူ၏ လက္မ်ားသည္ သြယ့္ေပါင္ၾကားသုိ႔ အသာ လွ်ိဳ၀င္လုိက္ေသာ အခါ ဖူးအိေနေသာ အပ်ိဳစင္ အဖုတ္ ေဖါင္းေဖါင္းေလးဆီသုိ႔ ခရီးဆုံးသြားေလသည္။ သြယ္သည္ အေမႊးမ်ား ေျပာင္ေအာင္ ရိတ္ထားသျဖင့္ ကေလး အဖုတ္ပမါ ေျပာင္ေခ်ာေလး ျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေလသည္။ အဖုတ္ ေျပာင္ေခ်ာေလးကုိပဲ ရဲမြန္ လက္ညိဳးေလးမ်ားျဖင့္ အသာအယာ ပြတ္သပ္ေပးလုိက္သည္။
"၀ုိး …ခ်ီးက်ဴးစရာ ကုန္ကုိ မကုန္ပါလားသြယ္ရယ္။ မင့္ အဖုတ္ေလးကလဲ လွလုိက္တာကြာ။ တကုိယ္လုံး ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိပါလား။ အျပစ္ေျပာစရာ တကြက္မွ မရွိ။ မင္းကံေကာင္းလုိက္တာ ရဲမြန္ရာ…"
ရဲမြန္သည္ မြတ္သိပ္စြာျဖင့္ သြယ့္ ပိပိေလးကုိ လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ စာလုံးမ်ားေရးေနေလသည္။ ဇယ္ဆက္သလုိ တစ္ခ်က္ျပီး တစ္ခ်က္ သြယ္၏ ကာမ ခလုတ္မ်ားကုိ ဆက္တုိက္ ဖြင့္လာခဲ့ရာတြင္ သြယ့္ ပန္းဖူးေလးမွာ အခ်စ္ရည္ ၾကည့္တုိ႔ျဖင့္ ျပည့္နွက္ျပီး အျပင္သုိ႔ပင္ ေတာက္ကနဲ လွ်ံက်လာပါေတာ့သည္။
သြယ္ ေလထဲမွာ ေျမာက္ေနသလို… ေလဟုန္စီးေနသည္ဟု စိတ္ထဲထင္မိသည္။ တကယ္ ေလထဲေရာက္ေနပါလား။ မုန္တုိင္းထဲမွာမ်ား ေရာက္ေနသလား ေသခ်ာမသိေတာ့။ တခ်က္တခ်က္ ေျမာက္သြားျပီး တခ်က္တခ်က္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပန္က်လာသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မုန္တုိင္းအတြင္းရွိ ေလဖိအားသည္ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေလေတာ့သည္။ သြယ္ အသက္ ရႈလုိ႔ပင္ မရေတာ့ပါေခ်။ အတင္းရုန္းကန္ေသာ္လည္း လႈပ္လုိ႔ပင္ မရႏုိင္ေတာ့ပါ။ မုန္တုိင္း အဆုံး ေလေပၚမွ ျပဳတ္က်လာသကဲ့သုိ႔ ခံစားလုိက္ရျပီး သြယ္ ေမွာင္အတိက်ေနရာမွ လန္႔ျပီး ႏုိးထလာပါေတာ့သည္။
သြယ့္ေအာက္ပုိင္းမွာ နာက်င္မႈ ကုိ ခံစားေနရသည္။ သူ႔ အဖုတ္ေလးမွ ေသြးစေလးမ်ား ထြက္ေနသည္ကုိ သိလုိက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ သြယ္ မုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားျပန္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ တကုိယ္လုံးလဲ ေခၽြးမ်ားျဖင့္ ႏုံးေနေလသည္။ သူေပၚမွ ရဲမြန္ကုိ ေဆာင့္တြန္းသည္ မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ား အားမမွ်သည္လား သုိ႔မဟုတ္ သူပဲ အားေတြ မရွိေတာ့လုိ႔လား မသိပါ။ ရဲမြန္မွာ ဘီလူး သရဲစီးသလုိ တဟင္းဟင္း ျဖစ္ေနျပီး သြယ့္ကုိ ဖိထားတာ မလႊတ္ေသးပါ။ သြယ္နာက်င္လွပါျပီး သုိ႔ေသာ္လည္း ရဲမြန္မွာ အရွိန္ မကုန္ေသးပဲ သူ႕ကုိ ဆက္၍ သူ႔အလုိ ျပည့္ေအာင္ ေဆာင့္ေနေသးပါသည္။
"ေကာင္းလုိက္တာ သြယ္ရယ္"
အသားျခင္း ထိသည့္ အသံမ်ား ဖတ္ …ဖတ္..ဖတ္.. ဖတ္ႏွင့္ စီးခ်က္က်က် ထြက္ေပၚလာေနရာမွာ တျဖည္းျဖည္း ျမန္လာပါသည္။
"အူး…အား..ဟူး.."
ရဲမြန္ တျဖည္းျဖည္း ျငိမ္က်သြားျပီျဖစ္သည္။ စိတ္ဆုိးဆုိးႏွင့္ သြယ္ သူ႕ကုိယ္လုံးကုိ တြန္းခ်လုိက္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ျပီး တံခါး ပိတ္ထားလုိက္ကာ ေရပန္းကုိ ဖြင့္ခ်လုိက္သည္။ ေရမ်ားသည္ သြယ့္ကုိယ္လုံးေပၚမွ ျဖတ္ျပီး ၾကမ္းျပင္သုိ႔ စီးက်လာေလသည္။ သူ႕ကိုယ္မွ အညစ္အေၾကးမ်ားကုိ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေရက သန္႔စင္ေပးလုိက္ေသာ္လဲ ၀င္းလဲ့သြယ္၏ စိတ္ထဲတြင္ အရာအားလုံး ဟာတာတာ ျဖစ္သြားသလုိ ခံစားရလုိက္ေလသည္။
ရဲမြန္ သူ႕ကုိ ေစာ္ကားလုိက္တာပါလား။ သူအားလုံးကုိ သတိ၀င္လာျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ခုနက သူဘာျဖစ္သြားလဲ ေကာင္းေကာင္း သိလုိက္ပါျပီ။ ၀င္းလဲ့သြယ္ ရႈိက္ငုိ မိေနေလသည္…။ သူ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ခံစားေနရာမွ ေနာက္ဆုံး ခံစားေနလဲ အပုိပဲဆုိျပီး နာၾကည္းစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။
သူ႕လို ေကာင္မ်ိဳး ကုိကို ေခၚစရာလဲ မလုိေတာ့ဘူး။ ငါ သူနဲ႕ ရည္းစားျဖစ္ေနလုိ႔လဲ အပုိပဲ။ ယုံၾကည္လုိ႔ လုိက္ေလ်ာတာကုိ အခြင့္အေရး အကုန္ယူတဲ့ေကာင္ …. ငါ စိတ္နာတယ္။ သြယ္ သူ႕ကုိ ျဖတ္ေတာ့မယ္ဟု စိတ္ကုိ ဒုန္းဒုန္း ခ်လုိက္ေလေတာ့သည္။ အခန္းတံခါး၀ တြင္ ရဲမြန္ တံခါးကုိ ထုကာ သြယ့္ကုိ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနေလသည္။
“ကုိကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သြယ္ရယ္.. ကုိကို က ခ်စ္လြန္းလို႔ မထိန္းႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ.. သြယ့္ကုိ တျခားသူေနာက္ ပါသြားမွာ စုိးလုိ႔ပါ... သြယ့္ကုိ တကယ္ခ်စ္တာပါ…စိတ္မဆုိးပါနဲ႕ေနာ္”
သြယ္ ဘာဆုိ ဘာမွ ...ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ပါ။ တကယ့္ကုိ သြယ္ နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားလုိက္ရျပီး ႏႈတ္ခမ္းကုိ ျပတ္ထြက္မတတ္ ကုိက္ထားမိေလသည္။ နားထဲတြင္ ရဲမြန္၏ ေတာင္းပန္စကားမ်ား Shower မွ ေရက်သံႏွင့္ ေပါငး္စပ္ျပီး ျခင္ေအာ္သံလို တ၀ီ၀ီ ႏွင့္ မသဲမကြဲ ၾကားေနရေလသည္။
ဆက္ရန္..........