ကြိုးချင်းညိ

 ကြိုးချင်းညိ

'အငယ်လေး အိမ်မှာရှိလားဟေ့ အန်တီတို့အိမ်ခဏလာခဲ့ပါဦးကွယ်´ `ရှိတယ် အန်တီအေး လာပီ လာပီ´ ခြေရင်းအိမ်မှ အန်တီအေးခေါ်သံကြောင့် ဖတ်လက်စစာအုပ်ကိုအသာချထားရင်း အသံပြန်ပေးကာ အန်တီအေးအိမ်ဖက်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
`အန်တီအေး ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲ´
`ဪ.အေးဒီမှာကွယ်မင့်တူလေးက ဒန်းစီးချင်တယ်ဆိုပြီးမှောင့်နေလို့ အဲဒါဒန်းလေးဆင်ပေးလိုက်ပါဦးကွယ်´
`ဪ.ရတယ်လေ ဘယ်နားဆင်ပေးရမှာလဲ´ `ဒီသစ်ပင်လေးမှာပဲ ဆင်ပေးလိုက်ပါ ငယ်လေးရယ် အားနာလိုက်တာ´
`ရပါတယ်ဗျာ ဒီလူနဲ့ဒီလူပြောစရာမလိုပါဘူးဗျ´
`သူ့အမေ ဈေးသွားနေတုန်းဆိုတော့ ညစ်ချင်တာဟေ့ ငါမှာလည်းတစ်နေ့တစ်နေ့ သူတို့ဒဏ်တွေပဲခံနေရတယ်´
 `ဟေ့ ကောင်းကောင်း လာလေ ဦးငယ် ဒန်းဆင်ပေးမယ် လာ´ အငယ်လေးလည်း ၃နှစ်အရွယ်ကလေးလက်ကိုဆွဲပြီး ဒန်းဆင်ရမည့်သစ်ပင်ဆီခေါ်ခဲ့လေသည်။
`လာ ဒီနားမှာစီးမလား´ `ဟုတ် ဦးငယ် သားကို ဒန်းလှလှလေးလုပ်ပေးနော်´
`လုပ်ပေးမှာပေါ့ကွ လှလှလေးဖြစ်အောင်ဆင်ပေးမယ်နော်´
အငယ်လေးလည်း သစ်ကိုင်းတောင့်တောင့်တစ်ကိုင်းကိုရှာပြီး ကြိုးချည်ကာ ဒန်းဆင်ပေးနေလိုက်သည်။
`အငယ်လေး ကောင်းကောင်းကိုခဏလောက်ကြည့်ထားပေးဦးနော် တီအေး ရေချိုးမလို့´
`ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် လုပ်စရာရှိတာသာလုပ်ပါ´ ကျောပေးကာ ထွက်သွားသောအန်တီအေးဆိုတဲ့ဒေါ်သိင်္ဂီအေး၏ နောက်ပိုင်းအလှကို အငယ်လေးငေးကြည့်နေမိသည်။
သိင်္ဂီအေးနဲ့ကောင်းကောင်းရဲ့အမေသိင်္ဂီဝင်းကညီအမတွေ။ ၂နှစ်ကြီး၂နှစ်ငယ်တွေပါ။အန်တီအေးလို့ရိုသေသမှု့နဲ့သာခေါ်တာ အသက်က ၃၅ ဝန်းကျင်လောက်ပဲရှိဦးမယ်။

အပျိုကြီး သိင်္ဂီအေးက အိမ်မှာအိမ်မှု့ကိစ္စလုပ်ရင်း ကလေးထိန်းပေါ့။ဒေါ်သိင်္ဂီဝင်းတို့လင်မယားကတော့ ဈေးထဲမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားတော့ နေ့လည်နေခင်းဆိုအိမ်မကပ်နိုင်ပါဘူး။

ညပိုင်းလောက်ပဲအိမ်မှာရှိတယ်။အငယ်လေးတို့အွမှာကလည်း အငယ်ဆုံးနဲ့အအားဆုံးက အငယ်လေး။နေ့ခင်းပိုင်းတွေမှာနေပူတာကြောင့်အပြင်မထွက်ချင်တော့ စာအုပ်လေးဖတ်လိုက် ကောင်းကောင်းလေးကိုကူထိန်းလီုက်နဲ့ပေါ့။

အခုလည်းကောင်းကောင်းလေးကို ဒန်းလွှဲပေးနေရင်း ရေချိုးနေတဲ့အန်တီအေးဆီကို လှမ်းကြည့်နေမိတယ်။သူတို့နဲ့သိင်္ဂီအေးရေချိုးနေတဲ့ရေချိုးကန်က ဝါးတစ်ရိုက်လောက်ပဲရှိတာလေ။

ချေးတွန်းလိုက် ရေခပ်ချိုးလိုက်လုပ်နေတဲ့ သိင်္ဂီအေးရဲ့ရေဆိုအလှဟာ ကရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်နဲ့ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလှတယ်။ရေချိုးနေတဲ့သိင်္ဂီအေးက သူတို့ဖက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်လို့အကြည့်ချင်းတွေတောင်ဆုံသွားတယ်။

အငယ်လေးလည်း ကပျာကယာပင် မျက်နှာလွှဲပီးကောင်းကောင်းလေးကိုပဲ အာရုံစိုက်ပီးထိန်းနေချင် ယောင်ဆောင်လိုက်ရတယ်။ခဏနေတော့ ကောင်းကောင်း ကဒန်းစီးရင်းအိပ်ချင်တယ်ပြောလို့အငယ်လေးလည်း ပွေ့ချီလိုက်ပီး လှုပ်သိပ်လိုက်တာ ခဏလေးမှာပဲအိပ်ပျော်သွားရှာတယ်။ ရေချိုးသနပ်ခါးလိမ်းပီးထွက်လာတဲ့အန်တီအေးဟာ တစ်ကိုယ်လုံးကိုမွှေးကြိုင်နေပါတယ်။
`ဟယ် ကောင်းကောင်းလေးက အိပ်ပျော်သွားတာလား´
 `ဟုတ်တယ် အန်တီအေး ဒန်းစီးပီးတော့အိပ်ချင်တယ်ဆိုလို့ ကျနော်ပွေ့လှုပ်ပီးသိပ်လိုက်တာ အိပ်ပျော်သွားတယ်´
`အို ငယ်လေးရယ်အားနာလိုက်တာကွယ် ပေး ပေး ကလေးကိုအန်တီအေးကိုပေး အိမ်ထဲသွားသိပ်လိုက်မယ်´

ပွေ့ထားသော ကောင်းကောင်းလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြန့်ရင်းပွေ့ချီရန်ပြင်နေတဲ့ အန်တီအေးလက်ထဲကိုပြောင်းပေးလိုက်တဲ့အခါမှာ အန်တီအေးရဲ့ ရင်သားအိအိတွေကို အငယ်လေးရဲ့လက်တွေနဲ့ဖိမိကပ်မိသွားပါတယ်။

အန်တီအေးကတော့မသိသလိုပင် ကလေးကိုချီပြီးအိမ်ထဲကိုသွားသိပ်နေလေရဲ့။အငယ်လေး့မှာသာ အိမ်မြှောင်ဥကိုင်ပီး လက်တုန်သလို ရင်သားအိအိကြီးတွေကို ထိမိလိုက်ရတဲ့အတွက်တစ်ကိုယ်လုံးကိုတုန်နေပါတော့တယ်။
အိမ်ထဲကပြန်ထွက်လာတဲ့အန်တီအေးကတော့ ပုံမှန်ပဲ။
`ငယ်လေး လက်ဖက်စားမလား အန်တီအေး သုတ်ကျွေးမယ်´
`ကောင်းတာပ ကျနော်လည်းအန်တီအေးလက်ရာကိုစားချင်နေတာ အဟဲ´
`အာ့ဆို လာအိမ်ထဲသွားရအောင်´ ရှေ့မှလျှောက်သွားတဲ့ အန်တီအေးရဲ့တင်ပဆုံအိအိကြီးတွေကို နောက်ကကြည့်ပစ်မှားရင်းအိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။
အငယ်လေးကတော့အိမ်ရှေ့ခန်းမှာထိုင်နေခဲ့ပြီး အန်တီအေးကမီးဖိုချောင်ဝင်ကာလက်ဖက်သုတ်နေတယ်။ တအောင့်ကြာတော့ လက်ဖက်ပန်းကန်လေးကိုင်ထွက်လာပြီး စားပွဲပေါ်ပန်းကန်ငုံ့တင်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ နည်းနည်းလေးဟိုက်သွားတဲ့ ရင်ဘတ်ကြားကိုအငယ်ေ့လးရဲ့ အကြည့်တွေကအော်တို ရောက်သွားတယ်။

လည်ပင်းပေါက်အနည်းငယ်ကျယ်တဲ့ အကျႌဆိုတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် အငယ်လေး  စိတ်ကြွလာသည်။ စားနေတဲ့ လက်ဖက်သုတ်အရသာ ဘယ်လိုမှပင်မခံစားရတော့။ အောက်ကကောင်က ပုဆိုးအောက်မှရုန်းနေပြီ။ အတွင်းခံမဝတ်တတ်တဲ့ကောင်ဆိုတော့ ပေါင်လေးနဲ့ညှပ်ပီးထိန်းထားရတယ်။
`အန်တီအေး ကျနော်ပြန်တော့မယ် ´
`ဟင် လက်ဖက်သုတ်တွေစားဦးလေ ဒီမှာကျန်နေသေးတာကို´
`အင်း ကြိုက်လို့သာ စားနေတာ ဗိုက်နဲ့ကမတည့်ချင်ဘူး ခုဗိုက်နည်းနည်းနာလာလို့´
`ဪ ဒါဆိုလည်း ပြန်နားလိုက်ဦး´
အငယ်လေးလည်း ခပ်သွက်သွက်ထလာပြီး အိမ်ဖက်အမြန်ကူးလာခဲ့တယ်။အိမ်ရောက်တော့မှအခန်းထဲဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲအိပ်ပြီး အန်တီအေးရဲ့ ရင်တွေတင်တွေကိုမြင်ယောင်ရင်း ဂွင်းထုလိုက်သည်။

`ဪ ဒီကောင်လေးကတော့ ဗိုက်နာတာနဲ့ပဲ ph တောင်မေ့နေခဲ့တယ် သွားပေးလိုက်ဦးမှတော်ကြာဗိုက်နာနာနဲ့လာယူနေရမှ ပိုဆိုးနေမယ်´

အတွေးတွေနဲ့ဒေါ်သိင်္ဂီအေး အငယ်လေး phကိုကောက်ယူပြီး အငယ်လေးအိမ်ဖက်ထွက်လာခဲ့တယ်။အိမ်ထဲရောက်တော့ အငယ်လေးကိုမတွေ့ရ။အခန်းထဲဝင်အိပ်နေတယ်ထင်ပ။
အတွေးနဲ့ အမြဲဝင်ထွက်နေတဲ့အိမ်ဖြစ်တာကြောင့် အငယ်လေးအခန်းဆီတန်းသွားကာ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်လျုက်ရာ
 `အို ´ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ပထမ လန့်သွားပြီးနောက်ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ရင်ထဲမှာမောနသည်။

မျက်လုံးတွေပိတ်ထားတဲ့အငယ်လေးပါးစပ်မှ `အား တီအေးရယ် အိုးးးးး´ ကိုယ့်နာမည်ကိုပါကြားလိုက်ရတဲ့အတွက် ရှက်သလိုလိုရင်ခုန်မိသလိုလိုဖြင့် ခံစားချက်ပေါင်းစုံရောထွေးနေသည်။
`ဟင် အန်တီအေး ဟာ´ မိမိရောက်နေတာကိုအငယ်လေးမြင်သွားသဖြင့် ပုဆိုးနဲ့သူ့အောက်ပိုင်းကိုဖုံးနေသည်။ ဒီတော့မှာအသိပြန်ဝင်လာပြီး `အငယ်လေး ဒီမှာ မင့်ph ကျန်နေခဲ့လို့လာပေးတာ´ အခန်းပေါက်ဝကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ ph ကိုချထားခဲ့ပီးသိင်္ဂီအေး အပြေးပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

ရှက်လိုက်တာကွယ် ရှက်လိုက်တာ။အိမ်ရောက်သည်ထိကို ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ ရင်ထဲမှာ မောနေသလိုမျိုးခံစားနေရသည်။ကောင်စုတ်လေး ဗိုက်နာတယ်ဆိုလို့အဟုတ်မှတ်နေတယ် ခုတော့ သူက သူက ဟွန်း။

သိင်္ဂီအေးတစ်ယောက် အငယ်လေးအထက်အောက်စုန်ဆန်ပီးလုပ်နေတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကမျက်လုံးထဲတွင်မြင်ယောင်နေတော့သည်။

အငယ်လေး လည်းနောက်တစ်ရက် နေ့လည်ပိုင်း အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတယ်။စာဖတ်ရတာလည်းကြာတော့ပျင်းလာသည်။ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ ဒီချိနိဆို ကောင်းကောင်း လေးကိုထိန်းပေးရင်းအပျင်းပြေလှသည်။

ဒီနေ့တော့ အဲ့အိမ်ဖက်ကို သွားချင်လှသော်လည်းမသွားရဲ။မနေ့ကအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ရှက်လည်းရှက်သလိုအားလညိးနာမိသည်။အန်တီအေးကို နာမည်ပါထွက်သွားသည်အထိကိုဖီးတက်သွားမိတယ်လေ။တွေးနေတုန်းမှာပဲ

`ဦးငယ် ဦးငယ်ရေ´ ကောင်းကောင်း လေးရဲ့မပီကလာပီကလာချစ်စရာအသံလေးက လူနဲ့အတူပင်အိမ်ထဲဝင်လာသည်။

`ဟာ ကောင်းကောင်းပါလား ကလေး မင်းတစ်ယောက်တည်းလာတာပလေ´

`တီတီအေး လိုက်ပို့တာ တူက ဟိုနားကနေကြန်တွားတာ´ မပီကလာဖြင့် အန်တီအေးအိမ်အဝမှလှည့်ပြန်သွားတယ်ဆိုပီးအိမ်ပေါက်ဝကို လက်ညိုးလေးထိုးထိုးပြီးပြောနေရှာတယ်။

အိမ်ထဲမှာဟိုပြေးလိုက်ဒီပြေးလိုက်နဲ့ဆော့ပါလေရော့။သူ့ကိုလိုက်ထိန်း့နေရင်းတောင်ကိုယ်ပါမောလာတယ်။အတော်လေးကြာတော့ ကလေးလည်းမောလာပုံရတယ်။ ရင်ခွင်ကြားအတင်းတိုးဝင်ထိုင်ပြီးမျက်လုံးတွေကစင်းနေတယ်။

`ဦးငယ် သားကိုချီပါ့လား´
`ဪ..အေးချီမှာပေါ့ကွ ´ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတဲ့ကောင်းကောင်း လေးကိုပွေ့ချီပြီမတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ သူ့အကြိုက်ပွေ့လှုပ်ပီးပေးလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ဒီကလေးကိုချစ်တာက အဲ့ဒါလေးတွေလည်းပါတယ်။သူအိပ်ချင်ပီဆိုတခြားကလေးတွေလိုမညစ်ဘူး။ဒီလိုလေးလှုပ်ပေးခိုင်းတာပဲရှိတယ်။

ကောင်းကောင်း လေးအိပ်သွားတော့အငယ်လေးလည်းရှက်တာတွေအားနာတာတွေကိုဘေးချိတ်ကာ တီအေးအိမ်ကိုလှမ်းလာခဲ့တယ်။လာချင်တာက တစ်ပိုင်းကိုသေလို့ အကြောင်းပြချက်မရှိလို့သာ မျက်နှာပြောင်တိုက်မဝင်ရဲတာ။ ရှက်တာတွေထက်အားနာသလိုဖြစ်နေမိသောစိတ်ကကြီးစိုးနေခြင်းကြာင့်လည်းဖြစ်မည်။ဒေါ်သိင်္ဂီအေး ဆိုတဲ့အကိတ်မကြီးကိုမြင်တွေ့ချင်စိတ်က ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ။ခုတော့ ကောင်းကောင်း လေးကိုကျေးဇူးတင်ရမည်။

သူ့ကြောင့်အကြောင်းပြချက်ရသွားတာကိုး။အိပ်ပျော်သွားသော ကလေးကိုချီရင်း အန်တီအေး အိမ်ဖက်ကိုခြေဦးလှည့်လိုက်မိသည်။ အိမ်ပေါက်ဝရောက်နေသည့်တိုင် အန်တီအေးကိုလှမ်းအော်ခေါ်ရမည်ကို မဝံ့မရဲဖြစ်နေဖြင့်အိမ်ထဲသို့ဝင်ကာအန်တီအေး အခန်းဖက်ကို ကောင်းကောင်း လေးကိုပွေ့ချီရင်းလှမ်းသွားလိုက်သည်။

အန်တီအေးအခန်းတံခါးပိတ်မထားတာကြောင့် ကလေးကိုဝင်သိပ်ပေးထားခဲ့မယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ အခန်းတံခါးရှေ့တည့်တည့်ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ တံခါးဝကိုကျောပေးကာ ထဘီရင်လျားနဲ့သနပ်ခါးသွေးနေသော အန်တီအေးရဲ့နောက်ကျောအလှနဲ့အတူ ကျောက်ပြင်ပေါ်သနပ်ခါးတုံးလေးတင်ပြီးသွေးလိုက်တိုင်းလှုပ်ရမ်းနေတဲ့ တင်ပါးအိအိတွေဟာ အသက်ရှူမှားစေရုံမက တဏှာစိတ်တွေကိုပင်ထန်သွားစေသည်။

ကြည့်ကောင်းတာနဲ့ အသံမပေးမိပဲငေးကြည့်နေလိုက်မိသည်။သနပ်ခါးသွေးပြီးနောက် ထဘီရင်လျားကိုပြန်ပြင်ပြီးဝတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ သူမရဲ့ရှေ့တွင်ရှိနေတဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲမှတစ်ဆင့် ရင်သားဖွေးဖွေးတွေကိုလှစ်ဟပြလိုက်သလိုပင်မြင်တွေ့လိုက်လေသည်။

အငယ်လေးမြင်တွေ့သလိုပင် သူမလည်းမှန်ထဲမှကလေးချီထားသော အငယ်လေးကိုမြင်သွားလေသည်။တွေ့သွားတာနဲ့ပြာပြာသလဲပင်
`ကောင်းကောင်း လေးကအိပ်ပျော်သွားတာကိုး ပေး ပေး ကလေးကို´
`ဟုတ်ပ ကလေးအိပ်သွားတာနဲ့ လာသိပ်တာ´

အငယ်လေးလည်း ခိုးကြည့်နေတုန်းမှာ အန်တီအေးနဲ့ပက်ပင်းတိုးသွားတာကြောင့် တောင်စဉ်ရေမရစကားတွေတတွတ်တွတ်ပြောကာ ကလေးကိုအန်တီအေးဆီသို့ကူးပြောင်းအပေးမှာတော့ ထဘီရင်လျားထားတဲ့ အန်တီအေးရဲ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ထိရုံမက လက်မှာဝတ်ထားတဲ့ ဖန်စီလက်ပတ်ရဲ့အချွန်ချိတ်နဲ့ထဘီညှိပြီးပါလာတာကြောင့် ထဘီစကိုဆွဲချွတ်သလိုဖြစ်သွားကာထဘီကပြေလျော့ကျသွားသည်။

သို့ပေမဲ့ အန်တီအေးဟာ အမြန်ထိုင်ချလိုက်တာကြောင့် ကွင်းလုံးလိုက်တော့မကျွတ်သွားပေမဲ့ အပေါ်ပိုင်းရင်သားဖွေးဖွေးတွေကိုတော့အသေအချာပင်မြင်လိုက်ရပြန်သည်။

`ဟာ အန်တီအေး ဆောရီး ဆောရီး ရလား ပေး ပေး ကောင်းကောင်း ကိုကျနော့်ဆီပေး ဘယ်နားသိပ်မှာလဲ ပြော ကျနော်သိပ်လိုက်တော့မယ်´

ထဘီပြေရက်ကြီးဖြစ်နေတာကြောင့် ဘာမှမပြောဘဲကလေးကို အငယ်လေးဆီပြန်ပေးလိုက်သည်။အငယ်လေးက ဒီတစ်ခါမှာတော့ နို့တွေကိုတမင်ပင်ထိကပ်လိုက်ရင်း ကလေးကိုလွှဲပြောင်းယူလိုက်သည်။

ကလေးကို အန်တီအေးအိပ်ယာထက်တွင် သိပ်ပေးလိုက်သည်။အငယ်လေးစိတ်ထဲမှာ ဟိုနေ့ကအဖြစ်အပျက်ကြောင့်ရှက်တာတွေဘာတွေမရှိတော့။

ခဏလေးအတွင်းမှာနှစ်ခါတိတိ ရှင်းလင်းစွာမြင်လိုက်ရတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကိုသာ စိတ်ထဲစွဲနေတော့သည်။ အန်တီအေးကတော့ရှက်လို့ထင်ရဲ့။နဂိုကပင်အသားဖွေးတဲ့သူဆိုတော့မျက်နှာလေးကရဲနေရှာတယ်။

ဪ တကယ်အပျိုရိုင်းလေးလိုပင် ရှက်သွေးဖြာနေသော သိင်္ဂီအေးကိုဖက်နမ်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေက အငယ်လေးရင်ထဲဖြစ်ပေါ်နေသည်။ဒါပေမဲ့ အဲလိုလုပ်လိုက်ရင်လည်း သူမစိတ်ဆိုးသွားမှာကိုလည်းကြောက်နေမိသည်။

ဒါတောင် `မ ကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ ´ဆိုတဲ့စကားကပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲထွက်ဖြစ်အောင်ထွက်သွားသေးသည်။ ကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့် အပျိုကြီး သိင်္ဂီအေး ရှက်တဲ့ကြားကထဲက ကြည်နူးပြီးရင်တွေဖိုသွားလေသည်။

`ကောင်စုတ်လေး ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ သွား´ မူနွဲ့ကာချွဲပစ်တဲ့လေသံညူ့တုတုလေးနဲ့ မျက်စောင်းလေးချီကာပြောလိုက်တာကြောင့် အငယ်လေးပိုလို့ပင်အသည်းယားသွားကာ သိင်္ဂီအေးကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်၍ပါးမို့မို့လေးပေါ်ကိုအနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်ပေသည်။

 `အို လူဆိုးလေး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အသက်ရှူကြပ်တယ်ကွာ လွှတ်ပါဦး´ သည်တော့မှအငယ်လေးလည်းအနမ်းမိုးတွေစဲလိုက်သည်။
လက်တွေကတော့ သိင်္ဂီအေးရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို အတင်းပင်ဆွဲဖက်ထားနေဆဲ။
`မ ကိုကျွန်တော်သိပ်ချစ်မိသွားပြီဗျာ မ ကျနော့ကိုပြန်ချစ်ပါနော်´
`အို အန်တီအေးမဟုတ်တော့ဘူးလား ဟွန်း´
`အကျင့်ပါနေလို့သာ အန်တီအေး တို့ အန်တီဝင်းတို့ခေါ်နေတာလေ အသက်ဖြင့်ဘာမှမကွာဘူး´
 `ဪ.အဲလိုလား ဟင်း ဟင်း´ သိင်္ဂီအေးရဲ့ညုတုတုအပြောလေးတွေကအငယ်လေးရဲ့ရင်ထဲကအချစ်တွေကိုတွန်းအားပေးတိုးပွားလာစေသည်။
 `မ ကျနော့အချစ်ကိုလက်ခံပေးပါနော်´
`ဟွန်း လည်မလိုလိုနဲ့ အလိုက်တဲ့ ငအလေး မချစ်ပဲဘယ်သူက ဟောဒီလိုဖက်ထားတာကိုခံမတဲ့တုန်း လူအလေးရဲ့´
`ဟာ ဒါဆိုကျနော့်ကို ချစ်တယ်ပေါ့နော် ´
 `အင်းပေါ့´ `စကားနဲ့ဖြေပြဗျာ´
`ဪ ဒီကောင်လေးကတော့ အင်းးး ဟောဒီက မ ကလည်း မောင့်ကိုချစ်ပသတဲ့ရှင် ခစ်ခစ်´
`ဝမ်းသာလိုက်တာ မ ရယ်´
 `အိုး သိပ်လည်းဖက်ကောင်းမနေနဲ့ဦး ဒီကလူလည်း အအေးပတ်တော့မယ် သွားအိမ်ရှေ့ခနိးကစောင့်နေ အဝတ်အစားလဲပြီး ထွက်လာခဲ့မယ်´
`ဪ ဟုတ်သားပဲ ဒါဆို မောင် ရှေ့ကနေစောင့်နေ်ယ်နော်´
အငယ်လေးရင်ထဲမှာ အိမ်မက်တစ်ခုလိုပင်။ဖြူဖြူတောင့်တောင့်သိင်္ဂီအေးရဲ့အချစ်ကို ရလိုက်တာဟာအိမ်မက်ဆန်လွန်းသည်လေ။ဝမ်းသာလွန်းပြီး လူလည်းလေပေါ်မြောက်နေသလိုပင်။
ငယ်ငယ်လေးကတည်းကပြောင်ခေါ်ခေါ်ရင်နှုတ်ကျိုးနေတဲ့ အန်တီအေးဆိုတာကြီးကိုဖျောက်ပစ်ရမည်။သနပ်ခါးလိမ်း အဝတ်အစားလဲကာထွက်လာတဲ့ သိင်္ဂီအေးဟာ အငယ်လေးရဲ့မျက်လုံးထဲမှာအရင်ထက်ပိုပြီးနုပျိုနေသယောင်ပင်။
အနားကိုပြုံးပြုံးလေးလာထိုင်တဲ့သူမဟာ တစ်ကိုယ်လုံးကိုမွှေးကြိုင်နေတယ်။ သနပ်ခါးမခြောက်တခြောက်ဖြစ်နေတဲ့ပါးပြင်လေးကိုခပ်ဖွဖွလေးဖိကပ်နမ်းလိုက်တယ်။

ဆိုးဆေးမကူပဲ ပင်ကိုအလှအတိုင်းဖြစ်နေတဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို နမ်းပစ်လိုက်တယ်။အတွေ့အကြုံ မရှိကြသေးတော့ လျှာတွေရဲ့စွမ်းဆောင်အားက ထင်ထားသလိုမဖြစ်သေး။
နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာရဲ့အနမ်းတွေကတော့နူးညံ့ချိုမြိန်လှသည်။   နမ်းကောင်းနေတုန်းမှာပဲ အငယ်လေးဗိုက်ထဲမှာရစ်ပြီးနာလာတယ်။မုန့်ဟင်းခါးအစွမ်းတွေပြပြီထင်ရဲ့။
မုန့်ဟင်းခါးစားရင်ဝမ်းပျက်တတ်တာကိုသိပေမဲ့မတည့်တဲ့မုန့်ဟင်းခါးကိုကြိုက်လွန်းလို့မနက်ကစားမိခဲ့သည်။
`မ မောင်ဗိုက်နာလာလို့´ `ဟွန်းနော် ဘာဗိုက်နာတာလဲ ခုမှချစ်သူတွေဖြစ်တာကို´
 `ဟင် ဘာဆိုင်လို့လဲ မ ကလည်းချစ်သူတွေဖြစ်ခါစဆိုရင် အိမ်သာတတ်ရဘူးလား´
`အင် ဪ အိမ်သာတတ်ချင်လို့ ဗိုက်တကယ်နာတာလား သိပါဘူး ဟိုတစ်ခါကလိုဗိုက်နာတာလားလို့´
 `ဟဲ အခုကဗိုက်တကယ်နာတာ ပြီးရင်တော့ ဟိုတစ်ခါကလိုနာလောက်တယ်´
 `ဘာ လူဆိုးလေး သွား´ အငယ်လေး အိမ်ပြန်ပြေးပြီးကိစ္စဝိစ္စရှင်းရတော့သည်။
သိင်္ဂီအေးလည်း အငယ်လေးကိုတွေ့ရင်ရင်တွေဖိုပြီးငယ်သွားသလို ခံစားနေမိသည်။အငယ်လေး အိပ်ခန်းထဲကအဖြစ်အပျက်နဲ့ သူမအခန်းထဲတွင်အငယ်လေးတွေ့မြင်သွားသည့် သူမရဲ့ပကတိအလှတရား။
ရှက်လွန်းပြီးရင်ခုန်သွားတာလားတော့မသိ။အငယ်လေးအပေါ်ကိုတဒင်္ဂလေးအတွင်းမှာ ရင်ခုန်စွာဖြင့်ချစ်သွားမိတော့သည်။မောင် ရယ် မ ကိုအထင်တော့မသေးလိုက်ပါနဲ့ကွယ်။တကယ်ကို ချစ်ခဲ့တာပါ။
အချစ်စိတ်ဆိုတာကလည်းဆန်းကြယ်တာကိုး။
`မမရေ အဝင်းတို့တော့ မနက်ဖြန်မှာအောက်ပိုင်းဆင်းရဦးမှာ´ ညီမဖြစ်သူ သိင်္ဂီဝင်းရဲ့ စကားကြောင့်သိင်္ဂီအေး ရဲ့အတွေစတွေကပြတ်တောက်သွားသည်။
 `အစောကြီးရှိသေးတယ် ဆိုင်သိမ်းခဲ့ပြီလား´
`ဟုတ်တယ် စိတ်မကြည်တာနဲ့  စောစောသိမ်းခဲ့တာ´
 `နေပါဦး ခုနနင်ဘာပြောလိုက်တာ အောက်ပိုင်းဆင်းမှာလား ဘာလား´
`ဟုတ်တယ် ရန်ကုန်ကိုသွားရမှာ´
 `ဟင် ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ´
`ရန်ကုန်ကိုပြောင်းသွားတဲ့ ကိုမိုး အကို ကိုစိုးသီဟကိုသိတယ်မလား´
`အင်းလေ သိတယ် နင့်ယောကျာၤးရအကိုလေ´
`အင်း ခုသူက ဓါးထိုးမှု့ဖြစ်လို့တဲ့´ `ဟယ်´
`အဲ့ဒါ သူ့မှာလည်းဆွေမျိုးဆိုလို့ ကိုမိုးတစ်ယောက်ပဲ အရင်းရှိတော့တာလေ အာ့ကြောင့် ph ဆက်လို့သိရတာ´
`ဒါဆို နင်တို့လင်မယား ရန်ကုန်မှာကြာမှာပေါ့´
`ကြာမှာပေါ့ မမရဲ့ အမှု့အခင်းဖြစ်နေတာဆိုတော့ ကြာမှာပေါ့´
`ဒါဆို ဆိုင်နဲ့ကောင်းကောင်းလေးက´
`သားကိုတော့ အဝင်းခေါ်သွားမှရမယ်လေ ဆိုင်ကတော့ အရင်လိုပဲ မမ ပြန်ထိုင်လိုက်ဦးပေါ့´
`အေးပါ အဝင်းအဆင်ပြေသလိုသာလုပ်ခဲ့ပါ ဆိုင်ကတော့ နင်ယောကျာၤးရသွားတော့မှ နင့်ကိုလွှဲပေးလိုက်တာပဲ ဆိုင်ကိစ္စကတော့ငါနိင်ပါတယ်´
 `အင်း ဟိုအငယ်လေးလည်းကျောင်းပီးလို့ အလုပ်လျှောက်တုန်းပဲရှိသေးတာလေ သူအားနေတာပဲ သူ့ကိုအကူအညီလေးတောင်းရမှာပေါ့´
`အင်း အငယ်လေးကရပါတယ် ကိစ္စမရှိပါဘူး ကူညီချင်လွန်းလို့တောင်ခက်နေဦးမယ်´
`ဒါဆိုလည်း ပြီးရော့ပေါ့ နေပါဦး သူကဘာလို့ဒီလောကိတောင်ကူညီချင်ရတာတုန်း´
 `ဟယ် အိမ်နီးချင်းတွေပါဆို ကူညီချင်မှာပေါ့လို့´  `ဟုတ်သားပဲ´
သိင်္ဂီဝင်းတို့မိသားစုသုံးယောက်လုံးထွက်သွားတဲ့ ညမှာတော့ အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့ သိင်္ဂီအေးကို အငယ်လေးနဲအငယ်လေးအမတစ်ယောက် လာပြီးအဖေါ်လုပ်အိပ်ပေးကြတယ်။
နောက်တစ်နေ့ မှာတော့ဈေးသွားပြီး ဆိုင်ကိုနေ့ဝက်ပဲဖွင့်ပြီး သိမ်းခဲ့လိုက်တယ်။အငယ်လေးကတော့ ဝိုင်းကူရတာပေါ့။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အငယ်လေး သိင်္ဂီအေးအိမ်ဖက်ကိုကူးလာခဲ့သည်။

သိင်္ဂီအေးကတော့ ရေချိုးပြီးခါစ သနပ်ခါးလိမ်းနေတုန်းပဲဖြစ်သည်။ တစ်အိမ်လုံးမှာနှစ်ယောက်တည်းလွတ်လပ်နေတာကြောင့် အငယ်လေးလည်း သိင်္ဂီအေး ထဘီရင်လျားနဲ့သနပ်ခါးလိမ်းနေတာကိုဘေးကနေထိုင်ကြည့်နေမိသည်။
`ဟိတ် အဲလောက်ကြီးမကြည့်နဲ့လေကွာ မနေတတ်တော့ဘူး´ ။ `မ ကသိပ်လှတာကိုး မ ရဲ့´
 `ကဲပါ ဟုတ်ပါပြီ အပြင်ခဏထွက်ပေးပါဦး မ အဝတ်အစားလေးဝတ်လိုက်ဦးမယ်´ အငယ်လေးစိတ်ထဲ စချင်လာတာနဲ့
`မမြင်ဖူးတဲ့လူကြလို့ ဒီတိုင်းပဲလဲလေ ဟိုနေ့ကဆို ချွတ်တောင်ပြပြီးတော့´
`အာ မောင်နော် ဘာတွေပြောနေမှန်းလဲမသိဘူး သွားကွာသွား´
 `ဟဲဟဲ စတာပါ မ ကလည်းသွားပါ့မယ်ဗျာ´ အငယ်လေး သူမအိမ်ရှေ့ခန်းမှာပဲထွက်စောင့်နေလိုက်သည်။

အဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာတဲ့သိင်္ဂီအေးကို ပခုံးလေးသိုင်းဖက်ကာ `လာ မ အိမ်ရှေ့မှာဆိုသူများတွေတွေ့နေဦးမယ် အခန်းထဲသွားရအောင်လေ´ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ခုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်လိုက်ကာ သိင်္ဂီအေးရဲ့ခါးကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆွဲစုပ်လိုက်သည်။
ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်တွေကလည်း အငြိမ်မနေ။အပေါ်ကိုဆန်တက်သွားပြီး သူမရဲ့ ရင်သားတွေကိုအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။သု့လက်တွေကို သိင်္ဂီအေးတွန်းချလိုက်သဖြင့် ကောင်းစွာမကိုင်မိ။
အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်လိုက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်လိုက်လုပ်နေရင်း ပွင့်ဟလာတဲ့နှုတ်ခမ်းဝထဲကိုလျှာထိုးသွင်းကာ လျှာချင်းလိမ်နေစေသည်။
လျှာကိုဆွဲစုပ်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ သူ့လက်တွေကိုထိန်းထားတဲ့ သူမရဲ့လက်တွေကအားပျော့သွားသည်။နို့တွေကိုဆုတ်ကိုင်နေတဲ့ လက်တွေကိုအလိုလိုခွင့်ပြုမိတော့သည်။

နမ်းနေရင်း သူမရဲ့အကျႌကြယ်သီးလေးတွေကိုသူဖြုတ်နေပြီ။ဘော်လီ အနက်ရောင်လေးတစ်ထည်တည်းသာကျန်တော့တဲ့သူမရဲ့အပေါ်ပိုင်အလှဟာ တင်းရင်းမို့မောက်စွာနဲ့လှပလွန်းနေသည်။
ဘော်လီကိုအပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့နို့သီးသေးသေးလေးတွေကို စို့ပါတော့သည်။နို့စို့ခံလိုက်ရတဲ့သူမဟာ ရင်ထဲမှာ နုံးချိသွားသလိုခံစားနေရသည်။

တင်းရင်းလုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်ရင်းစို့ပေးနေသည်။ သူမရဲ့ထဘီလေးကိုဖြေလျှော့ချရန်လက်လှမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့ သူမက သူ့ရဲ့လက်တွေကိုခွင့်မပြု။
ထဘီကိုခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားပြီးသူ့လက်တွေကိုလည်းတွန်းဖယ်လိုက်သည်။အောက်ပိုင်းခွင့်ပြုချက်မရတဲ့အတွက် သူ အတော်လေးစိတ်ကသိကအောင့်ဖြစ်သွားသည်။

ခွင့်ပြုချက်ရတဲ့အပေါ်ပိုင်းကိုပဲအားရပါးရကိုင်တွယ်နေရင်း သူမရဲ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး ပုဆိုးအောက်ကရုန်းကြွနေတဲ့ လီးကိုကိုင်ခိုင်လိုကသ်ည်။အစပိုင်းမှာတော့ မကိုင်။
နောက်ပိုင်းမှာတော့ လက်ကိုဆွဲယူပြီး လီးပေါ်ကို ခဏခဏတင်ပေးလွန်းတာကြောင့် ဆုတ်ကိုင်ပေးတော့သည်။လီးကို ကိုင်ရုံလေးကိုင်ထားပေးတာကိုပင် လီးကြီးမှာ အကြောတွေထောင်ထကာအရမ်းကိုတောင်နေသည်။

ဒါတောင်ပုဆိုးပေါ်ကပဲရှိသေးသည်။သူမရဲ့အောက်ပိုင်းကိုပြန်ရန်ရှာလိုက်သည့်အခါ ရုန်းတော့ရုန်းသေးသည်။သို့သော် အားမပြင်း။ အမူပိုနေတဲ့သူမကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲအားသုံးကာထဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အနည်းငယ်သာရုန်းနေတာကြောင့်သူမ၏အောက်ခံဘောင်းဘီလေးလည်းသူအတင်းဆွဲချွတ်တာကြောင့် ကျွတ်သွားပြီ။

အို သူမရဲ့ အင်္ဂါစပ်လေးကိုသူ့လက်တွေနဲ့စမ်းကိုင်ပြီး လက်ညိုးလေးတစ်ချောင်းကတိုးဝင်လာပြီ။သူမ ရှက်ရွှံ့စွာမျက်လုံးကိုပိတ်ထားလိုက်မိသည်။တိုးဝင်နေသောလက်ချောင်းလေးပြန်ထွက်သွားလေပြီ။
ခဏအကြာမှာတော့ပူနွေးနွေးအရာတစ်ခုက အင်္ဂါစပ်အဝမှာ လာထောက်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ လီးကြီးကသူမ၏စောက်ဖုတ်ဝလေးကိုတေ့ထားပြီးတဖြည်းဖြည်းထိုးထည့်နေသည်။

အဖုတ်လေးထဲကိုတင်းကျပ်စွာတိုးဝင်လာတဲ့လီးကြီးသည် သူမရဲ့အပျိုမှေးလေးကို ထိုးဖောက်သွားချိန်မှာတော့နာကျင်လွန်း၍သူ့လက်တွေကို အတင်းပင်ဆွဲကိုင်ထားသည်။
အဝင်အထွက်ပုံမှန်ဖြစ်နေတဲ့လီးကြီးက အဖုတ်လေးရဲ့နာကျင်မှု့တွေကိုအနည်းငယ်သက်သာသွားစေသလိုပင်။ နာကျင်တာတွေသက်သာသွားသလိုမသက်သာသလိုနှစ်မျိုးဒွိဟဖြစ်နေသည်။

သူမကိုလိုးနေတဲ့သူ့လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့သူမကိုကောင်းစေလာပါတော့သည်။ကောင်းလှတဲ့အထိအတွေ့ အဝင်အထွက်တွေကြောင့်နှစ်ယောက်သားရဲ့ ရိုးတွင်းချင်ဆီထဲက အားတွေကုန်ခမ်းသွားသလိုခံစားသွားရကာ ကာမပန်းတိုင်ဆီအရောက်လှမ်းလိုက်ကြပါတော့သည်။
+++

Zawgyi

ႀကဳိးခ်င္းညိ
'အငယ္ေလး အိမ္မွာရွိလားေဟ့ အန္တီတို႔အိမ္ခဏလာခဲ့ပါဦးကြယ္´ `ရွိတယ္ အန္တီေအး လာပီ လာပီ´ ေျခရင္းအိမ္မွ အန္တီေအးေခၚသံေၾကာင့္ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကိုအသာခ်ထားရင္း အသံျပန္ေပးကာ အန္တီေအးအိမ္ဖက္ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
`အန္တီေအး ဘာခိုင္းစရာရွိလို႔လဲ´
`ဪ.ေအးဒီမွာကြယ္မင့္တူေလးက ဒန္းစီးခ်င္တယ္ဆိုၿပီးေမွာင့္ေနလို႔ အဲဒါဒန္းေလးဆင္ေပးလိုက္ပါဦးကြယ္´
`ဪ.ရတယ္ေလ ဘယ္နားဆင္ေပးရမွာလဲ´ `ဒီသစ္ပင္ေလးမွာပဲ ဆင္ေပးလိုက္ပါ ငယ္ေလးရယ္ အားနာလိုက္တာ´ ။ `ရပါတယ္ဗ်ာ ဒီလူနဲ႔ဒီလူေျပာစရာမလိုပါဘူးဗ်´
`သူ႔အေမ ေဈးသြားေနတုန္းဆိုေတာ့ ညစ္ခ်င္တာေဟ့ ငါမွာလည္းတစ္ေန႔တစ္ေန႔ သူတို႔ဒဏ္ေတြပဲခံေနရတယ္´
 `ေဟ့ ေကာင္းေကာင္း လာေလ ဦးငယ္ ဒန္းဆင္ေပးမယ္ လာ´ အငယ္ေလးလည္း ၃ႏွစ္အရြယ္ကေလးလက္ကိုဆြဲၿပီး ဒန္းဆင္ရမည့္သစ္ပင္ဆီေခၚခဲ့ေလသည္။
`လာ ဒီနားမွာစီးမလား´ `ဟုတ္ ဦးငယ္ သားကို ဒန္းလွလွေလးလုပ္ေပးေနာ္´
`လုပ္ေပးမွာေပါ့ကြ လွလွေလးျဖစ္ေအာင္ဆင္ေပးမယ္ေနာ္´
အငယ္ေလးလည္း သစ္ကိုင္းေတာင့္ေတာင့္တစ္ကိုင္းကိုရွာၿပီး ႀကိဳးခ်ည္ကာ ဒန္းဆင္ေပးေနလိုက္သည္။
`အငယ္ေလး ေကာင္းေကာင္းကိုခဏေလာက္ၾကည့္ထားေပးဦးေနာ္ တီေအး ေရခ်ိဳးမလို႔´
`ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ လုပ္စရာရွိတာသာလုပ္ပါ´ ေက်ာေပးကာ ထြက္သြားေသာအန္တီေအးဆိုတဲ့ေဒၚသိဂႌေအး၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို အငယ္ေလးေငးၾကည့္ေနမိသည္။
သိဂႌေအးနဲ႔ေကာင္းေကာင္းရဲ့အေမသိဂႌဝင္းကညီအမေတြ။ ၂ႏွစ္ႀကီး၂ႏွစ္ငယ္ေတြပါ။ အန္တီေအးလို႔ရိုေသသမႈ႔နဲ႔သာေခၚတာ အသက္က ၃၅ ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္။

အပ်ိဳႀကီး သိဂႌေအးက အိမ္မွာအိမ္မႈ႔ကိစၥလုပ္ရင္း ကေလးထိန္းေပါ့။ေဒၚသိဂႌဝင္းတို႔လင္မယားကေတာ့ ေဈးထဲမွာ အထည္ဆိုင္ဖြင့္ထားေတာ့ ေန႔လည္ေနခင္းဆိုအိမ္မကပ္နိုင္ပါဘူး။

ညပိုင္းေလာက္ပဲအိမ္မွာရွိတယ္။အငယ္ေလးတို႔အြမွာကလည္း အငယ္ဆုံးနဲ႔အအားဆုံးက အငယ္ေလး။ေန႔ခင္းပိုင္းေတြမွာေနပူတာေၾကာင့္အျပင္မထြက္ခ်င္ေတာ့ စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္ ေကာင္းေကာင္းေလးကိုကူထိန္းလီုက္နဲ႔ေပါ့။

အခုလည္းေကာင္းေကာင္းေလးကို ဒန္းလႊဲေပးေနရင္း ေရခ်ိဳးေနတဲ့အန္တီေအးဆီကို လွမ္းၾကည့္ေနမိတယ္။သူတို႔နဲ႔သိဂႌေအးေရခ်ိဳးေနတဲ့ေရခ်ိဳးကန္က ဝါးတစ္ရိုက္ေလာက္ပဲရွိတာေလ။

ေခ်းတြန္းလိုက္ ေရခပ္ခ်ိဳးလိုက္လုပ္ေနတဲ့ သိဂႌေအးရဲ့ေရဆိုအလွဟာ ကရွိုက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္နဲ႔ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းရွိလွတယ္။ေရခ်ိဳးေနတဲ့သိဂႌေအးက သူတို႔ဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္လို႔အၾကည့္ခ်င္းေတြေတာင္ဆုံသြားတယ္။

အငယ္ေလးလည္း ကပ်ာကယာပင္ မ်က္ႏွာလႊဲပီးေကာင္းေကာင္းေလးကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ပီးထိန္းေနခ်င္ ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရတယ္။ခဏေနေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ကဒန္းစီးရင္းအိပ္ခ်င္တယ္ေျပာလို႔အငယ္ေလးလည္း ေပြ႕ခ်ီလိုက္ပီး လႈပ္သိပ္လိုက္တာ ခဏေလးမွာပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားရွာတယ္။ ေရခ်ိဳးသနပ္ခါးလိမ္းပီးထြက္လာတဲ့အန္တီေအးဟာ တစ္ကိုယ္လုံးကိုေမႊးႀကိဳင္ေနပါတယ္။
`ဟယ္ ေကာင္းေကာင္းေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား´
 `ဟုတ္တယ္ အန္တီေအး ဒန္းစီးပီးေတာ့အိပ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ္ေပြ႕လႈပ္ပီးသိပ္လိုက္တာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္´
`အို ငယ္ေလးရယ္အားနာလိုက္တာကြယ္ ေပး ေပး ကေလးကိုအန္တီေအးကိုေပး အိမ္ထဲသြားသိပ္လိုက္မယ္´

ေပြ႕ထားေသာ ေကာင္းေကာင္းေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖန႔္ရင္းေပြ႕ခ်ီရန္ျပင္ေနတဲ့ အန္တီေအးလက္ထဲကိုေျပာင္းေပးလိုက္တဲ့အခါမွာ အန္တီေအးရဲ့ ရင္သားအိအိေတြကို အငယ္ေလးရဲ့လက္ေတြနဲ႔ဖိမိကပ္မိသြားပါတယ္။

အန္တီေအးကေတာ့မသိသလိုပင္ ကေလးကိုခ်ီၿပီးအိမ္ထဲကိုသြားသိပ္ေနေလရဲ့။အငယ္ေလး့မွာသာ အိမ္ေျမႇာင္ဥကိုင္ပီး လက္တုန္သလို ရင္သားအိအိႀကီးေတြကို ထိမိလိုက္ရတဲ့အတြက္တစ္ကိုယ္လုံးကိုတုန္ေနပါေတာ့တယ္။
အိမ္ထဲကျပန္ထြက္လာတဲ့အန္တီေအးကေတာ့ ပုံမွန္ပဲ။
`ငယ္ေလး လက္ဖက္စားမလား အန္တီေအး သုတ္ေကၽြးမယ္´
`ေကာင္းတာပ က်ေနာ္လည္းအန္တီေအးလက္ရာကိုစားခ်င္ေနတာ အဟဲ´
`အာ့ဆို လာအိမ္ထဲသြားရေအာင္´ ေရွ႕မွေလၽွာက္သြားတဲ့ အန္တီေအးရဲ့တင္ပဆုံအိအိႀကီးေတြကို ေနာက္ကၾကည့္ပစ္မွားရင္းအိမ္ထဲဝင္လိုက္သည္။
အငယ္ေလးကေတာ့အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ေနခဲ့ၿပီး အန္တီေအးကမီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ကာလက္ဖက္သုတ္ေနတယ္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ လက္ဖက္ပန္းကန္ေလးကိုင္ထြက္လာၿပီး စားပြဲေပၚပန္းကန္ငုံ႔တင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နည္းနည္းေလးဟိုက္သြားတဲ့ ရင္ဘတ္ၾကားကိုအငယ္ေ့လးရဲ့ အၾကည့္ေတြကေအာ္တို ေရာက္သြားတယ္။

လည္ပင္းေပါက္အနည္းငယ္က်ယ္တဲ့ အက်ႌဆိုေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အငယ္ေလး  စိတ္ႂကြလာသည္။ စားေနတဲ့ လက္ဖက္သုတ္အရသာ ဘယ္လိုမွပင္မခံစားရေတာ့။ ေအာက္ကေကာင္က ပုဆိုးေအာက္မွ႐ုန္းေနၿပီ။ အတြင္းခံမဝတ္တတ္တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ ေပါင္ေလးနဲ႔ညႇပ္ပီးထိန္းထားရတယ္။
`အန္တီေအး က်ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္ ´
`ဟင္ လက္ဖက္သုတ္ေတြစားဦးေလ ဒီမွာက်န္ေနေသးတာကို´
`အင္း ႀကိဳက္လို႔သာ စားေနတာ ဗိုက္နဲ႔ကမတည့္ခ်င္ဘူး ခုဗိုက္နည္းနည္းနာလာလို႔´
`ဪ ဒါဆိုလည္း ျပန္နားလိုက္ဦး´
အငယ္ေလးလည္း ခပ္သြက္သြက္ထလာၿပီး အိမ္ဖက္အျမန္ကူးလာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ အခန္းထဲဝင္ကာ အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္ၿပီး အန္တီေအးရဲ့ ရင္ေတြတင္ေတြကိုျမင္ေယာင္ရင္း ဂြင္းထုလိုက္သည္။

`ဪ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ ဗိုက္နာတာနဲ႔ပဲ ph ေတာင္ေမ့ေနခဲ့တယ္ သြားေပးလိုက္ဦးမွေတာ္ၾကာဗိုက္နာနာနဲ႔လာယူေနရမွ ပိုဆိုးေနမယ္´

အေတြးေတြနဲ႔ေဒၚသိဂႌေအး အငယ္ေလး phကိုေကာက္ယူၿပီး အငယ္ေလးအိမ္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အငယ္ေလးကိုမေတြ႕ရ။အခန္းထဲဝင္အိပ္ေနတယ္ထင္ပ။
အေတြးနဲ႔ အျမဲဝင္ထြက္ေနတဲ့အိမ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အငယ္ေလးအခန္းဆီတန္းသြားကာ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လ်ဳက္ရာ
 `အို ´ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ပထမ လန႔္သြားၿပီးေနာက္ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ကာ ရင္ထဲမွာေမာနသည္။

မ်က္လုံးေတြပိတ္ထားတဲ့အငယ္ေလးပါးစပ္မွ `အား တီေအးရယ္ အိုးးးးး´ ကိုယ့္နာမည္ကို ပါၾကားလိုက္ရတဲ့အတြက္ ရွက္သလိုလိုရင္ခုန္မိသလိုလိုျဖင့္ခံစားခ်က္ေပါင္းစုံေရာေထြးေနသည္။
`ဟင္ အန္တီေအး ဟာ´ မိမိေရာက္ေနတာကိုအငယ္ေလးျမင္သြားသျဖင့္ ပုဆိုးနဲ႔သူ႔ေအာက္ပိုင္းကိုဖုံးေနသည္။ ဒီေတာ့မွာအသိျပန္ဝင္လာၿပီး `အငယ္ေလး ဒီမွာ မင့္ph က်န္ေနခဲ့လို႔လာေပးတာ´ အခန္းေပါက္ဝၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲ ph ကိုခ်ထားခဲ့ပီးသိဂႌေအး အေျပးျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။

ရွက္လိုက္တာကြယ္ ရွက္လိုက္တာ။အိမ္ေရာက္သည္ထိကို ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္ကာ ရင္ထဲမွာ ေမာေနသလိုမ်ိဳးခံစားေနရသည္။ေကာင္စုတ္ေလး ဗိုက္နာတယ္ဆိုလို႔အဟုတ္မွတ္ေနတယ္ ခုေတာ့ သူက သူက ဟြန္း။ သိဂႌေအးတစ္ေယာက္ အငယ္ေလးအထက္ေအာက္စုန္ဆန္ပီးလုပ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကမ်က္လုံးထဲတြင္ျမင္ေယာင္ေနေတာ့သည္။

အငယ္ေလး လည္းေနာက္တစ္ရက္ ေန႔လည္ပိုင္း အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတယ္။ စာဖတ္ရတာလည္းၾကာေတာ့ပ်င္းလာသည္။ခါတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီခ်ိနိဆို ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုထိန္းေပးရင္းအပ်င္းေျပလွသည္။

ဒီေန႔ေတာ့ အဲ့အိမ္ဖက္ကို သြားခ်င္လွေသာ္လည္းမသြားရဲ။မေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ရွက္လည္းရွက္သလိုအားလညိးနာမိသည္။အန္တီေအးကို နာမည္ပါထြက္သြားသည္အထိကိုဖီးတက္သြားမိတယ္ေလ။ေတြးေနတုန္းမွာပဲ

`ဦးငယ္ ဦးငယ္ေရ´ ေကာင္းေကာင္း ေလးရဲ့မပီကလာပီကလာခ်စ္စရာအသံေလးက လူနဲ႔အတူပင္အိမ္ထဲဝင္လာသည္။

`ဟာ ေကာင္းေကာင္းပါလား ကေလး မင္းတစ္ေယာက္တည္းလာတာပေလ´

`တီတီေအး လိုက္ပို႔တာ တူက ဟိုနားကေနၾကန္တြားတာ´ မပီကလာျဖင့္ အန္တီေအးအိမ္အဝမွလွည့္ျပန္သြားတယ္ဆိုပီးအိမ္ေပါက္ဝကို လက္ညိဳးေလးထိုးထိုးၿပီးေျပာေနရွာတယ္။

အိမ္ထဲမွာဟိုေျပးလိုက္ဒီေျပးလိုက္နဲ႔ေဆာ့ပါေလေရာ့။သူ႔ကိုလိုက္ထိန္း့ေနရင္းေတာင္ကိုယ္ပါေမာလာတယ္။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ကေလးလည္းေမာလာပုံရတယ္။ ရင္ခြင္ၾကားအတင္းတိုးဝင္ထိုင္ၿပီးမ်က္လုံးေတြကစင္းေနတယ္။

`ဦးငယ္ သားကိုခ်ီပါ့လား´
`ဪ..ေအးခ်ီမွာေပါ့ကြ ´ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုေပြ႕ခ်ီၿပီမတ္တပ္ထရပ္လိုက္ကာ သူ႔အႀကိဳက္ေပြ႕လႈပ္ပီးေပးလိုက္တယ္။မၾကာပါဘူး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒီကေလးကိုခ်စ္တာက အဲ့ဒါေလးေတြလည္းပါတယ္။သူအိပ္ခ်င္ပီဆိုတျခားကေလးေတြလိုမညစ္ဘူး။ဒီလိုေလးလႈပ္ေပးခိုင္းတာပဲရွိတယ္။

ေကာင္းေကာင္း ေလးအိပ္သြားေတာ့အငယ္ေလးလည္းရွက္တာေတြအားနာတာေတြကိုေဘးခ်ိတ္ကာ တီေအးအိမ္ကိုလွမ္းလာခဲ့တယ္။လာခ်င္တာက တစ္ပိုင္းကိုေသလို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိလို႔သာ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္မဝင္ရဲတာ။ ရွက္တာေတြထက္အားနာသလိုျဖစ္ေနမိေသာစိတ္ကႀကီးစိုးေနျခင္းၾကာင့္လည္းျဖစ္မည္။ေဒၚသိဂႌေအး ဆိုတဲ့အကိတ္မႀကီးကိုျမင္ေတြ႕ခ်င္စိတ္က ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ။ခုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုေက်းဇူးတင္ရမည္။

သူ႔ေၾကာင့္အေၾကာင္းျပခ်က္ရသြားတာကိုး။အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ ကေလးကိုခ်ီရင္း အန္တီေအး အိမ္ဖက္ကိုေျခဦးလွည့္လိုက္မိသည္။ အိမ္ေပါက္ဝေရာက္ေနသည့္တိုင္ အန္တီေအးကိုလွမ္းေအာ္ေခၚရမည္ကို မဝံ့မရဲျဖစ္ေနျဖင့္အိမ္ထဲသို႔ဝင္ကာအန္တီေအး အခန္းဖက္ကို ေကာင္းေကာင္း ေလးကိုေပြ႕ခ်ီရင္းလွမ္းသြားလိုက္သည္။

အန္တီေအးအခန္းတံခါးပိတ္မထားတာေၾကာင့္ ကေလးကိုဝင္သိပ္ေပးထားခဲ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အခန္းတံခါးေရွ႕တည့္တည့္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ တံခါးဝကိုေက်ာေပးကာ ထဘီရင္လ်ားနဲ႔သနပ္ခါးေသြးေနေသာ အန္တီေအးရဲ့ေနာက္ေက်ာအလွနဲ႔အတူ ေက်ာက္ျပင္ေပၚသနပ္ခါးတုံးေလးတင္ၿပီးေသြးလိုက္တိုင္းလႈပ္ရမ္းေနတဲ့ တင္ပါးအိအိေတြဟာ အသက္ရႉမွားေစ႐ုံမက တဏွာစိတ္ေတြကိုပင္ထန္သြားေစသည္။

ၾကည့္ေကာင္းတာနဲ႔ အသံမေပးမိပဲေငးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။သနပ္ခါးေသြးၿပီးေနာက္ ထဘီရင္လ်ားကိုျပန္ျပင္ၿပီးဝတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူမရဲ့ေရွ႕တြင္ရွိေနတဲ့ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ထဲမွတစ္ဆင့္ ရင္သားေဖြးေဖြးေတြကိုလွစ္ဟျပလိုက္သလိုပင္ျမင္ေတြ႕လိုက္ေလသည္။

အငယ္ေလးျမင္ေတြ႕သလိုပင္ သူမလည္းမွန္ထဲမွကေလးခ်ီထားေသာ အငယ္ေလးကိုျမင္သြားေလသည္။ေတြ႕သြားတာနဲ႔ျပာျပာသလဲပင္
`ေကာင္းေကာင္း ေလးကအိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုး ေပး ေပး ကေလးကို´
`ဟုတ္ပ ကေလးအိပ္သြားတာနဲ႔ လာသိပ္တာ´

အငယ္ေလးလည္း ခိုးၾကည့္ေနတုန္းမွာ အန္တီေအးနဲ႔ပက္ပင္းတိုးသြားတာေၾကာင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရစကားေတြတတြတ္တြတ္ေျပာကာ ကေလးကိုအန္တီေအးဆီသို႔ကူးေျပာင္းအေပးမွာေတာ့ ထဘီရင္လ်ားထားတဲ့ အန္တီေအးရဲ့ရင္ဘတ္ကိုလက္နဲ႔ထိ႐ုံမက လက္မွာဝတ္ထားတဲ့ ဖန္စီလက္ပတ္ရဲ့အခၽြန္ခ်ိတ္နဲ႔ထဘီညႇိၿပီးပါလာတာေၾကာင့္ ထဘီစကိုဆြဲခၽြတ္သလိုျဖစ္သြားကာထဘီကေျပေလ်ာ့က်သြားသည္။

သို႔ေပမဲ့ အန္တီေအးဟာ အျမန္ထိုင္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ကြင္းလုံးလိုက္ေတာ့မကၽြတ္သြားေပမဲ့ အေပၚပိုင္းရင္သားေဖြးေဖြးေတြကိုေတာ့အေသအခ်ာပင္ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။

`ဟာ အန္တီေအး ေဆာရီး ေဆာရီး ရလား ေပး ေပး ေကာင္းေကာင္း ကိုက်ေနာ့္ဆီေပး ဘယ္နားသိပ္မွာလဲ ေျပာ က်ေနာ္သိပ္လိုက္ေတာ့မယ္´

ထဘီေျပရက္ႀကီးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာဘဲကေလးကို အငယ္ေလးဆီျပန္ေပးလိုက္သည္။ အငယ္ေလးက ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ နို႔ေတြကိုတမင္ပင္ထိကပ္လိုက္ရင္း ကေလးကိုလႊဲေျပာင္းယူလိုက္သည္။

ကေလးကို အန္တီေအးအိပ္ယာထက္တြင္ သိပ္ေပးလိုက္သည္။အငယ္ေလးစိတ္ထဲမွာ ဟိုေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ရွက္တာေတြဘာေတြမရွိေတာ့။

ခဏေလးအတြင္းမွာႏွစ္ခါတိတိ ရွင္းလင္းစြာျမင္လိုက္ရတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာကိုသာ စိတ္ထဲစြဲေနေတာ့သည္။ အန္တီေအးကေတာ့ရွက္လို႔ထင္ရဲ့။နဂိုကပင္အသားေဖြးတဲ့သူဆိုေတာ့မ်က္ႏွာေလးကရဲေနရွာတယ္။

ဪ တကယ္အပ်ိဳရိုင္းေလးလိုပင္ ရွက္ေသြးျဖာေနေသာ သိဂႌေအးကိုဖက္နမ္းပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြက အငယ္ေလးရင္ထဲျဖစ္ေပၚေနသည္။ဒါေပမဲ့ အဲလိုလုပ္လိုက္ရင္လည္း သူမစိတ္ဆိုးသြားမွာကိုလည္းေၾကာက္ေနမိသည္။

ဒါေတာင္ `မ ကသိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ ´ဆိုတဲ့စကားကပါးစပ္ကလႊတ္ခနဲထြက္ျဖစ္ေအာင္ထြက္သြားေသးသည္။ ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ အပ်ိဳႀကီး သိဂႌေအး ရွက္တဲ့ၾကားကထဲက ၾကည္ႏူးၿပီးရင္ေတြဖိုသြားေလသည္။

`ေကာင္စုတ္ေလး ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ သြား´ မူႏြဲ႕ကာခၽြဲပစ္တဲ့ေလသံညဴ႕တုတုေလးနဲ႔ မ်က္ေစာင္းေလးခ်ီကာေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ အငယ္ေလးပိုလို႔ပင္အသည္းယားသြားကာ သိဂႌေအးကိုယ္လုံးေလးကို သိုင္းဖက္၍ပါးမို႔မို႔ေလးေပၚကိုအနမ္းမိုးေတြရြာခ်လိုက္ေပသည္။

 `အို လူဆိုးေလး ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ အသက္ရႉၾကပ္တယ္ကြာ လႊတ္ပါဦး´ သည္ေတာ့မွအငယ္ေလးလည္းအနမ္းမိုးေတြစဲလိုက္သည္။
လက္ေတြကေတာ့ သိဂႌေအးရဲ့ကိုယ္လုံးအိအိေလးကို အတင္းပင္ဆြဲဖက္ထားေနဆဲ။
`မ ကိုကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္မိသြားၿပီဗ်ာ မ က်ေနာ့ကိုျပန္ခ်စ္ပါေနာ္´
`အို အန္တီေအးမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား ဟြန္း´
`အက်င့္ပါေနလို႔သာ အန္တီေအး တို႔ အန္တီဝင္းတို႔ေခၚေနတာေလ အသက္ျဖင့္ဘာမွမကြာဘူး´
 `ဪ.အဲလိုလား ဟင္း ဟင္း´ သိဂႌေအးရဲ့ညဳတုတုအေျပာေလးေတြကအငယ္ေလးရဲ့ရင္ထဲကအခ်စ္ေတြကိုတြန္းအားေပးတိုးပြားလာေစသည္။
 `မ က်ေနာ့အခ်စ္ကိုလက္ခံေပးပါေနာ္´
`ဟြန္း လည္မလိုလိုနဲ႔ အလိုက္တဲ့ ငအေလး မခ်စ္ပဲဘယ္သူက ေဟာဒီလိုဖက္ထားတာကိုခံမတဲ့တုန္း လူအေလးရဲ့´
`ဟာ ဒါဆိုက်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္ေပါ့ေနာ္ ´
 `အင္းေပါ့´ `စကားနဲ႔ေျဖျပဗ်ာ´
`ဪ ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ အင္းးး ေဟာဒီက မ ကလည္း ေမာင့္ကိုခ်စ္ပသတဲ့ရွင္ ခစ္ခစ္´
`ဝမ္းသာလိုက္တာ မ ရယ္´
 `အိုး သိပ္လည္းဖက္ေကာင္းမေနနဲ႔ဦး ဒီကလူလည္း အေအးပတ္ေတာ့မယ္ သြားအိမ္ေရွ႕ခနိးကေစာင့္ေန အဝတ္အစားလဲၿပီး ထြက္လာခဲ့မယ္´
`ဪ ဟုတ္သားပဲ ဒါဆို ေမာင္ ေရွ႕ကေနေစာင့္ေန္ယ္ေနာ္´
အငယ္ေလးရင္ထဲမွာ အိမ္မက္တစ္ခုလိုပင္။ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္သိဂႌေအးရဲ့အခ်စ္ကို ရလိုက္တာဟာအိမ္မက္ဆန္လြန္းသည္ေလ။ဝမ္းသာလြန္းၿပီး လူလည္းေလေပၚေျမာက္ေနသလိုပင္။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကေျပာင္ေခၚေခၚရင္ႏႈတ္က်ိဳးေနတဲ့ အန္တီေအးဆိုတာႀကီးကိုေဖ်ာက္ပစ္ရမည္။သနပ္ခါးလိမ္း အဝတ္အစားလဲကာထြက္လာတဲ့ သိဂႌေအးဟာ အငယ္ေလးရဲ့မ်က္လုံးထဲမွာအရင္ထက္ပိုၿပီးႏုပ်ိဳေနသေယာင္ပင္။
အနားကိုျပဳံးျပဳံးေလးလာထိုင္တဲ့သူမဟာ တစ္ကိုယ္လုံးကိုေမႊးႀကိဳင္ေနတယ္။ သနပ္ခါးမေျခာက္တေျခာက္ျဖစ္ေနတဲ့ပါးျပင္ေလးကိုခပ္ဖြဖြေလးဖိကပ္နမ္းလိုက္တယ္။

ဆိုးေဆးမကူပဲ ပင္ကိုအလွအတိုင္းျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းႏုေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို နမ္းပစ္လိုက္တယ္။အေတြ႕အၾကဳံ မရွိၾကေသးေတာ့ လၽွာေတြရဲ့စြမ္းေဆာင္အားက ထင္ထားသလိုမျဖစ္ေသး။
ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာရဲ့အနမ္းေတြကေတာ့ႏူးညံ့ခ်ိဳၿမိန္လွသည္။   နမ္းေကာင္းေနတုန္းမွာပဲ အငယ္ေလးဗိုက္ထဲမွာရစ္ၿပီးနာလာတယ္။မုန႔္ဟင္းခါးအစြမ္းေတြျပၿပီထင္ရဲ့။
မုန႔္ဟင္းခါးစားရင္ဝမ္းပ်က္တတ္တာကိုသိေပမဲ့မတည့္တဲ့မုန႔္ဟင္းခါးကိုႀကိဳက္လြန္းလို႔မနက္ကစားမိခဲ့သည္။
`မ ေမာင္ဗိုက္နာလာလို႔´ `ဟြန္းေနာ္ ဘာဗိုက္နာတာလဲ ခုမွခ်စ္သူေတြျဖစ္တာကို´
 `ဟင္ ဘာဆိုင္လို႔လဲ မ ကလည္းခ်စ္သူေတြျဖစ္ခါစဆိုရင္ အိမ္သာတတ္ရဘူးလား´
`အင္ ဪ အိမ္သာတတ္ခ်င္လို႔ ဗိုက္တကယ္နာတာလား သိပါဘူး ဟိုတစ္ခါကလိုဗိုက္နာတာလားလို႔´
 `ဟဲ အခုကဗိုက္တကယ္နာတာ ၿပီးရင္ေတာ့ ဟိုတစ္ခါကလိုနာေလာက္တယ္´
 `ဘာ လူဆိုးေလး သြား´ အငယ္ေလး အိမ္ျပန္ေျပးၿပီးကိစၥဝိစၥရွင္းရေတာ့သည္။
သိဂႌေအးလည္း အငယ္ေလးကိုေတြ႕ရင္ရင္ေတြဖိုၿပီးငယ္သြားသလို ခံစားေနမိသည္။အငယ္ေလး အိပ္ခန္းထဲကအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ သူမအခန္းထဲတြင္အငယ္ေလးေတြ႕ျမင္သြားသည့္ သူမရဲ့ပကတိအလွတရား။
ရွက္လြန္းၿပီးရင္ခုန္သြားတာလားေတာ့မသိ။အငယ္ေလးအေပၚကိုတဒဂၤေလးအတြင္းမွာ ရင္ခုန္စြာျဖင့္ခ်စ္သြားမိေတာ့သည္။ေမာင္ ရယ္ မ ကိုအထင္ေတာ့မေသးလိုက္ပါနဲ႔ကြယ္။တကယ္ကို ခ်စ္ခဲ့တာပါ။
အခ်စ္စိတ္ဆိုတာကလည္းဆန္းၾကယ္တာကိုး။
`မမေရ အဝင္းတို႔ေတာ့ မနက္ျဖန္မွာေအာက္ပိုင္းဆင္းရဦးမွာ´ ညီမျဖစ္သူ သိဂႌဝင္းရဲ့ စကားေၾကာင့္သိဂႌေအး ရဲ့အေတြစေတြကျပတ္ေတာက္သြားသည္။
 `အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ ဆိုင္သိမ္းခဲ့ၿပီလား´
`ဟုတ္တယ္ စိတ္မၾကည္တာနဲ႔  ေစာေစာသိမ္းခဲ့တာ´
 `ေနပါဦး ခုနနင္ဘာေျပာလိုက္တာ ေအာက္ပိုင္းဆင္းမွာလား ဘာလား´
`ဟုတ္တယ္ ရန္ကုန္ကိုသြားရမွာ´
 `ဟင္ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ´
`ရန္ကုန္ကိုေျပာင္းသြားတဲ့ ကိုမိုး အကို ကိုစိုးသီဟကိုသိတယ္မလား´
`အင္းေလ သိတယ္ နင့္ေယာက်ာၤးရအကိုေလ´
`အင္း ခုသူက ဓါးထိုးမႈ႔ျဖစ္လို႔တဲ့´ `ဟယ္´
`အဲ့ဒါ သူ႔မွာလည္းေဆြမ်ိဳးဆိုလို႔ ကိုမိုးတစ္ေယာက္ပဲ အရင္းရွိေတာ့တာေလ အာ့ေၾကာင့္ ph ဆက္လို႔သိရတာ´
`ဒါဆို နင္တို႔လင္မယား ရန္ကုန္မွာၾကာမွာေပါ့´
`ၾကာမွာေပါ့ မမရဲ့ အမႈ႔အခင္းျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့ ၾကာမွာေပါ့´
`ဒါဆို ဆိုင္နဲ႔ေကာင္းေကာင္းေလးက´
`သားကိုေတာ့ အဝင္းေခၚသြားမွရမယ္ေလ ဆိုင္ကေတာ့ အရင္လိုပဲ မမ ျပန္ထိုင္လိုက္ဦးေပါ့´
`ေအးပါ အဝင္းအဆင္ေျပသလိုသာလုပ္ခဲ့ပါ ဆိုင္ကေတာ့ နင္ေယာက်ာၤးရသြားေတာ့မွ နင့္ကိုလႊဲေပးလိုက္တာပဲ ဆိုင္ကိစၥကေတာ့ငါနိင္ပါတယ္´
 `အင္း ဟိုအငယ္ေလးလည္းေက်ာင္းပီးလို႔ အလုပ္ေလၽွာက္တုန္းပဲရွိေသးတာေလ သူအားေနတာပဲ သူ႔ကိုအကူအညီေလးေတာင္းရမွာေပါ့´
`အင္း အငယ္ေလးကရပါတယ္ ကိစၥမရွိပါဘူး ကူညီခ်င္လြန္းလို႔ေတာင္ခက္ေနဦးမယ္´
`ဒါဆိုလည္း ၿပီးေရာ့ေပါ့ ေနပါဦး သူကဘာလို႔ဒီေလာကိေတာင္ကူညီခ်င္ရတာတုန္း´
 `ဟယ္ အိမ္နီးခ်င္းေတြပါဆို ကူညီခ်င္မွာေပါ့လို႔´  `ဟုတ္သားပဲ´
သိဂႌဝင္းတို႔မိသားစုသုံးေယာက္လုံးထြက္သြားတဲ့ ညမွာေတာ့ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သိဂႌေအးကို အငယ္ေလးနဲအငယ္ေလးအမတစ္ေယာက္ လာၿပီးအေဖၚလုပ္အိပ္ေပးၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မွာေတာ့ေဈးသြားၿပီး ဆိုင္ကိုေန႔ဝက္ပဲဖြင့္ၿပီး သိမ္းခဲ့လိုက္တယ္။အငယ္ေလးကေတာ့ ဝိုင္းကူရတာေပါ့။အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ အငယ္ေလး သိဂႌေအးအိမ္ဖက္ကိုကူးလာခဲ့သည္။

သိဂႌေအးကေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ သနပ္ခါးလိမ္းေနတုန္းပဲျဖစ္သည္။ တစ္အိမ္လုံးမွာႏွစ္ေယာက္တည္းလြတ္လပ္ေနတာေၾကာင့္ အငယ္ေလးလည္း သိဂႌေအး ထဘီရင္လ်ားနဲ႔သနပ္ခါးလိမ္းေနတာကိုေဘးကေနထိုင္ၾကည့္ေနမိသည္။
`ဟိတ္ အဲေလာက္ႀကီးမၾကည့္နဲ႔ေလကြာ မေနတတ္ေတာ့ဘူး´ ။ `မ ကသိပ္လွတာကိုး မ ရဲ့´
 `ကဲပါ ဟုတ္ပါၿပီ အျပင္ခဏထြက္ေပးပါဦး မ အဝတ္အစားေလးဝတ္လိုက္ဦးမယ္´ အငယ္ေလးစိတ္ထဲ စခ်င္လာတာနဲ႔
`မျမင္ဖူးတဲ့လူၾကလို႔ ဒီတိုင္းပဲလဲေလ ဟိုေန႔ကဆို ခၽြတ္ေတာင္ျပၿပီးေတာ့´
`အာ ေမာင္ေနာ္ ဘာေတြေျပာေနမွန္းလဲမသိဘူး သြားကြာသြား´
 `ဟဲဟဲ စတာပါ မ ကလည္းသြားပါ့မယ္ဗ်ာ´ အငယ္ေလး သူမအိမ္ေရွ႕ခန္းမွာပဲထြက္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

အဝတ္အစားလဲၿပီးထြက္လာတဲ့သိဂႌေအးကို ပခုံးေလးသိုင္းဖက္ကာ `လာ မ အိမ္ေရွ႕မွာဆိုသူမ်ားေတြေတြ႕ေနဦးမယ္ အခန္းထဲသြားရေအာင္ေလ´ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ ခုတင္ေပၚတြင္ထိုင္လိုက္ကာ သိဂႌေအးရဲ့ခါးကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဆြဲစုပ္လိုက္သည္။
ခါးကိုဖက္ထားတဲ့လက္ေတြကလည္း အၿငိမ္မေန။အေပၚကိုဆန္တက္သြားၿပီး သူမရဲ့ ရင္သားေတြကိုအုပ္ကိုင္လိုက္သည္။သု႔လက္ေတြကို သိဂႌေအးတြန္းခ်လိုက္သျဖင့္ ေကာင္းစြာမကိုင္မိ။
အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္လိုက္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္လိုက္လုပ္ေနရင္း ပြင့္ဟလာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းဝထဲကိုလၽွာထိုးသြင္းကာ လၽွာခ်င္းလိမ္ေနေစသည္။
လၽွာကိုဆြဲစုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔လက္ေတြကိုထိန္းထားတဲ့ သူမရဲ့လက္ေတြကအားေပ်ာ့သြားသည္။နို႔ေတြကိုဆုတ္ကိုင္ေနတဲ့ လက္ေတြကိုအလိုလိုခြင့္ျပဳမိေတာ့သည္။

နမ္းေနရင္း သူမရဲ့အက်ႌၾကယ္သီးေလးေတြကိုသူျဖဳတ္ေနၿပီ။ေဘာ္လီ အနက္ေရာင္ေလးတစ္ထည္တည္း သာက်န္ေတာ့တဲ့သူမရဲ့အေပၚပိုင္အလွဟာ တင္းရင္းမို႔ေမာက္စြာနဲ႔လွပလြန္းေနသည္။ ေဘာ္လီကိုအေပၚပင့္တင္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့နို႔သီးေသးေသးေလးေတြကို စို႔ပါေတာ့သည္။နို႔စို႔ခံလိုက္ရတဲ့သူမဟာ ရင္ထဲမွာ ႏုံးခ်ိသြားသလိုခံစားေနရသည္။

တင္းရင္းလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို ဆုတ္နယ္ရင္းစို႔ေပးေနသည္။ သူမရဲ့ထဘီေလးကိုေျဖေလၽွာ့ခ်ရန္လက္လွမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမက သူ႔ရဲ့လက္ေတြကိုခြင့္မျပဳ။
ထဘီကိုခပ္တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားၿပီးသူ႔လက္ေတြကိုလည္းတြန္းဖယ္လိုက္သည္။ေအာက္ပိုင္းခြင့္ျပဳခ်က္မရတဲ့အတြက္ သူ အေတာ္ေလးစိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္သြားသည္။

ခြင့္ျပဳခ်က္ရတဲ့အေပၚပိုင္းကိုပဲအားရပါးရကိုင္တြယ္ေနရင္း သူမရဲ့လက္ကိုဆြဲယူၿပီး ပုဆိုးေအာက္က႐ုန္းႂကြေနတဲ့ လီးကိုကိုင္ခိုင္လိုကသ္ည္။အစပိုင္းမွာေတာ့ မကိုင္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လက္ကိုဆြဲယူၿပီး လီးေပၚကို ခဏခဏတင္ေပးလြန္းတာေၾကာင့္ ဆုတ္ကိုင္ေပးေတာ့သည္။လီးကို ကိုင္႐ုံေလးကိုင္ထားေပးတာကိုပင္ လီးႀကီးမွာ အေၾကာေတြေထာင္ထကာအရမ္းကိုေတာင္ေနသည္။

ဒါေတာင္ပုဆိုးေပၚကပဲရွိေသးသည္။သူမရဲ့ေအာက္ပိုင္းကိုျပန္ရန္ရွာလိုက္သည့္အခါ ႐ုန္းေတာ့႐ုန္းေသးသည္။သို႔ေသာ္ အားမျပင္း။ အမူပိုေနတဲ့သူမကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပဲအားသုံးကာထဘီကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ အနည္းငယ္သာ႐ုန္းေနတာေၾကာင့္သူမ၏ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးလည္းသူအတင္းဆြဲခၽြတ္တာေၾကာင့္ ကၽြတ္သြားၿပီ။

အို သူမရဲ့ အဂၤါစပ္ေလးကိုသူ႔လက္ေတြနဲ႔စမ္းကိုင္ၿပီး လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းကတိုးဝင္လာၿပီ။သူမ ရွက္ရႊံ့စြာမ်က္လုံးကိုပိတ္ထားလိုက္မိသည္။တိုးဝင္ေနေသာလက္ေခ်ာင္းေလးျပန္ထြက္သြားေလၿပီ။
ခဏအၾကာမွာေတာ့ပူေႏြးေႏြးအရာတစ္ခုက အဂၤါစပ္အဝမွာ လာေထာက္ေနသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတဲ့ လီးႀကီးကသူမ၏ေစာက္ဖုတ္ဝေလးကိုေတ့ထားၿပီးတျဖည္းျဖည္းထိုးထည့္ေနသည္။

အဖုတ္ေလးထဲကိုတင္းက်ပ္စြာတိုးဝင္လာတဲ့လီးႀကီးသည္ သူမရဲ့အပ်ိဳေမွးေလးကို ထိုးေဖာက္သြားခ်ိန္မွာေတာ့နာက်င္လြန္း၍သူ႔လက္ေတြကို အတင္းပင္ဆြဲကိုင္ထားသည္။
အဝင္အထြက္ပုံမွန္ျဖစ္ေနတဲ့လီးႀကီးက အဖုတ္ေလးရဲ့နာက်င္မႈ႔ေတြကိုအနည္းငယ္သက္သာသြားေစသလိုပင္။ နာက်င္တာေတြသက္သာသြားသလိုမသက္သာသလိုႏွစ္မ်ိဳးဒြိဟျဖစ္ေနသည္။

သူမကိုလိုးေနတဲ့သူ႔လီးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔သူမကိုေကာင္းေစလာပါေတာ့သည္ ။ေကာင္းလွတဲ့အထိအေတြ႕ အဝင္အထြက္ေတြေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သားရဲ့ ရိုးတြင္းခ်င္ဆီထဲက အားေတြကုန္ခမ္းသြားသလိုခံစားသြားရကာ ကာမပန္းတိုင္ဆီအေရာက္လွမ္းလိုက္ၾကပါေတာ့သည္။
+++